Στη χώρα μας, ως μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, ισχύει η περιβαλλοντική αρχή «ο Ρυπαίνων Πληρώνει» καθώς έχει «υιοθετηθεί» η κοινοτική οδηγία για τον σεβασμό και προστασία του εδάφους, των υδάτων και της βιοποικιλότητας από την ρύπανση.
Ανεξαρτήτως του αν είμαστε σε μια, εκ των πραγμάτων, μεταβατική περίοδο όσον αφορά για το δίκαιο του περιβάλλοντος, αποτελεί αναγκαιότητα να επιβάλλεται κάθε στιγμή η άμεση ενεργοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους καθώς η κοινοτική οδηγία – και κάθε σοβαρό θεσμικό κείμενο – εκφράζει και προβάλει στην ουσία την αρχή του προλαμβάνειν.
Η αρχή αυτή – ανεξαρτήτως νομικών πτυχών και δικολαβικών παραμέτρων - καθιστά τον ρυπαντή, όχι μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και οικονομικά υπεύθυνο έναντι της λήψης των μέτρων πρόληψης και αποκατάστασης της ζημιάς και της κάλυψης του κόστους αυτών.
Παράλληλα, έχει επισημανθεί από ειδικούς σε συνέδρια και ημερίδες, ότι οι δημόσιες αρχές θα πρέπει να μεριμνούν, ώστε οι επιχειρήσεις να λαμβάνουν και να χρηματοδοτούν οι ίδιες τα αναγκαία μέτρα πρόληψης ή αποκατάστασης, διαφορετικά υποχρεούνται να τα λαμβάνουν οι ίδιες και στη συνέχεια να προσπαθούν να ανακτήσουν το κόστος.
Μιλάμε για την «περιβαλλοντική ευθύνη» που έχει για όλους – με οποιοδήποτε τρόπο εμπλεκόμενο – σαφείς δεσμεύσεις.: για την τοπική αυτοδιοίκηση, τον ρυπαίνοντα, τον ελέγχοντα φορέα - εν τέλει και τον απλό πολίτη.
Το ερώτημα είναι απλό: Στην ταλαιπωρημένη περιβαλλοντικά Μήλο από τις διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες που υποβαθμίζουν το περιβάλλον ισχύει στην ολότητά της η – ηθική πρωτίστως – αρχή «ο Ρυπαίνων Πληρώνει» »;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου