Το ραντεβού είχε οριστεί κοντά στην οικία του κηπουρού, δηλαδή όχι μακριά από τον πρόχειρο χώρο στάθμευσης που εξυπηρετεί τους εκατοντάδες επισκέπτες του Τατοΐου τα Σαββατοκύριακα. Θα παίρναμε την αντίθετη από το συνηθισμένο διαδρομή. Οχι δηλαδή αυτήν που οδηγεί στον πυρήνα του πρώην βασιλικού κτήματος, αλλά δυτικά προς την τεχνητή λίμνη Κιθάρα.
Πρόκειται για έναν ακόμα μυστικό θησαυρό αυτού του θαύματος της φύσης και της Ιστορίας που λέγεται Τατόι. Η διαδρομή αυτή είναι από τα πρώτα έργα οδοποιίας των κυβερνήσεων Κουμουνδούρου με χρονολογία περάτωσης το 1877. Διέρχεται από πέτρινα τοξωτά γεφύρια και καταλήγει στην τεχνητή λίμνη Κιθάρα.
Τη μελέτη για την αποκατάσταση της λίμνης και της ιστορικής διαδρομής υπογράφει το γραφείο Μαμαλούκου και παραδόθηκε από την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού στις υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, με στόχο το έργο να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ. Ηδη μετράμε μια αναβολή της εξέτασης του θέματος και ο χρόνος πιέζει για να μη χαθούν οι πολύτιμοι κοινοτικοί πόροι.
Ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να δώσουν άμεσα τη συγκατάθεσή τους τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Mνημείων θα ήταν να περπατήσουν οι ίδιοι τα τρία περίπου χιλιόμετρα της διαδρομής προς την τεχνητή λίμνη που σήμερα είναι χωρίς νερό, εγκαταλελειμμένη και σε παρακμή. Αλλά ακόμα κι έτσι, με τα ξερά φύλλα να σκεπάζουν τον άνυδρο πυθμένα της, μπορείς να φανταστείς πώς ήταν στις καλές εποχές του Τατοΐου αυτός ο μαγικός τόπος.
Η ιστορία της Κιθάρας ταυτίζεται με την ιστορία του βασιλικού κτήματος όπως μας διαβεβαιώνει ο ιστορικός και συγγραφέας των δύο σημαντικότερων εκδόσεων για το Τατόι, ο κ. Κώστας Σταματόπουλος. «Οι μαρτυρίες που διαθέτουμε μας λένε ότι η Κιθάρα κατασκευάζεται στο διάστημα ανάμεσα στο 1874 και το 1877. Στο βιβλίο του «Τατόι, περιήγηση στον χρόνο και τον χώρο» (εκδ. Καπόν) διαβάζουμε ότι η Kιθάρα αρχικά τροφοδοτούνταν σε νερό από δύο αντικριστές μεταξύ τους κρήνες που έφεραν τα ονόματα των θυγατέρων του Γεωργίου Α: «πηγή Αλεξάνδρας» η νότια και «Μαρίας» η πιο βορινή. Η τελευταία σώζεται βανδαλισμένη.
Βατός περίπατος
Ο χαρακτήρας της Κιθάρας ήταν καλλωπιστικός (το όνομα που της δόθηκε οφείλεται στο σχήμα της) αλλά όχι αποκλειστικά, υποστηρίζει ο κ. Σταματόπουλος. «Λειτουργούσε ως δεξαμενή που συγκρατούσε τα νερά που εν συνεχεία διαχέονταν προς το Λυκόρεμα ποτίζοντας τους εκεί αγρούς». Εδώ κοντά διασώζονται δύο από τις πιο σημαντικές πέτρινες γέφυρες του κτήματος που φέρουν στο τόξο τους το έμβλημα του Γεωργίου Α΄. Δυστυχώς η κατάστασή τους σήμερα δεν είναι καθόλου καλή. Επίσης, πριν από την Κιθάρα μπορείτε να δείτε μια ακόμα τεχνητή λίμνη, τη Χήνα, στην οποία το νερό έπεφτε από ένα εν μέρει τεχνητό πέτρινο κοίλωμα που έχει καταστραφεί.
Εκτός απ' όλα τα άλλα η Κιθάρα είναι ένας εξαιρετικά βατός περίπατος με διαρκή την υπόμνηση της Ιστορίας: εδώ έχουν περπατήσει όλοι οι καλεσμένοι του ελληνικού βασιλικού οίκου, ενώ υπήρξε ο αγαπημένος περίπατος του Παύλου και της Φρειδερίκης.
Το ΕΣΠΑ μας δίνει τη δυνατότητα να ονειρευτούμε ξανά την Κιθάρα ζωντανή. Οι Φίλοι του Τατοΐου προτείνουν να εγκατασταθούν εκεί κύκνοι, πάπιες και χήνες και να αποτελέσει πόλο έλξης των περιπατητών με ένα ωραίο κιόσκι. Η πολιτεία οφείλει να σπεύσει.
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου