Αποκωδικοποίησε ένα από τα πιο εντυπωσιακά μυστικά της φύσης, τη
«νεκρανάσταση» φυτών μετά μακρά περίοδο ξηρασίας, και σήμερα θεωρείται
πρωτοπόρος στον κλάδο της. Η Jill Farrant λάμπει από ικανοποίηση λίγες ώρες πριν
από την επίσημη απονομή των βραβείων της L' Oreal - Unesco στο Παρίσι. Η
ερευνήτρια από τη Νότια Αφρική έπειτα από διεθνείς σπουδές επέστρεψε στην
πατρίδα της και αποφάσισε να διερευνήσει ένα ιδιαίτερο φυσικό φαινόμενο, που
είχε παρατηρήσει από πολύ νωρίς στη φάρμα του πατέρα της. «Το νεκρό φυτό στον
βράχο ήταν ζωντανό, αλλά ο μπαμπάς δεν θα με πίστευε» έγραφε στο ημερολόγιό της
ως παιδί.
«Η απόφασή μου να εργαστώ στη Νότια Αφρική ήταν συνειδητή» λέει στην «Κ» η κ.
Farrant, που συνεργάζεται στενά με πανεπιστημιακούς σε όλο τον κόσμο και
ιδιαίτερα στην Κένυα. «Είναι σημαντικό να εκπαιδεύσουμε τους νέους ανθρώπους στη
Νότια Αφρική, όπου άλλωστε το φυσικό περιβάλλον είναι τόσο πλούσιο ώστε
ενδείκνυται για βοτανολογικές μελέτες». Οπως διηγείται, όταν οι φοιτητές
αντιλαμβάνονται πόσο στενά συνδεδεμένο είναι το αντικείμενο του μαθήματός της με
τη ζωή, ρίχνονται με ζήλο στη μελέτη. Ακριβώς λόγω της σημασίας του θέματος των
ερευνών της, η κ. Farrant έχει την αμέριστη συμπαράσταση και υποστήριξη του
κράτους, της κοινής γνώμης και «όλου του κόσμου».
Στόχος της ήταν εξ αρχής να διερευνήσει τους μηχανισμούς που έχουν αναπτύξει
τα λεγόμενα «φυτά αναβίωσης» (resurrection plants) ενάντια στο κλίμα της
Αφρικής, τα οποία παρόλο που για μήνες είναι ξερά, με την πρώτη βροχή
αναγεννώνται. Η ενδελεχής μελέτη με την περισυλλογή δειγμάτων (που έκανε ιδίοις
χερσί) και τη βιοχημική τους ανάλυση διήρκεσε σχεδόν είκοσι χρόνια και πέρυσι η
κ. Farrant μαζί με την επιστημονική ομάδα της βρήκαν την απάντηση που
αναζητούσαν. Τα φυτά που επιδεικνύουν ανοσία στην ξηρασία ενδημούν κατ' εξοχήν
στην Αφρική, ωστόσο τρία είδη εξ αυτών συναντώνται και στην Ευρώπη, εν
προκειμένω στην Ελλάδα, σημειώνει η καθηγήτρια Μοριακής Φυσιολογίας Φυτών στο
Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν.
Καχυποψία
Επόμενος στόχος είναι η δημιουργία καλλιεργήσιμων φυτών με παρόμοια
χαρακτηριστικά, επίτευγμα που θα σημάνει «επανάσταση» σε όλη την αφρικανική
ήπειρο, δεδομένου ότι τα επόμενα χρόνια θα ενταθεί και το φαινόμενο του
θερμοκηπίου. Εκτιμάται, βέβαια, ότι θα απαιτηθούν περίπου πέντε ακόμα χρόνια.
«Πολλοί μας αντιμετωπίζουν με καχυποψία» λέει με πικρία η κ. Farrant, «δεν
δημιουργούμε μεταλλαγμένα, αντίθετα θα αξιοποιήσουμε την ανακάλυψή μας για να
διασφαλίσουμε την επάρκεια των τροφών». Οπως εξηγεί, θα απελευθερωθούν οι
αγρότες, των οποίων η παραγωγή θα ευημερεί και σταδιακά θα γίνουν αυτόνομοι,
«αφού δεν θα χρειάζεται να αγοράζουν σπόρους, θα διατηρούν τους δικούς τους».
Πολλά υποσχόμενη είναι και η αξιοποίηση των φαρμακευτικών χαρακτηριστικών των εν
λόγω φυτών, που τοποθετείται στο απώτερο μέλλον. «Πολλά έχουν αντιοξειδωτικές
και αντιμικροβιακές ιδιότητες» αναφέρει η κ. Farrant. Ολα αυτά προοιωνίζονται
μια ανάλογη οικονομική ανάπτυξη και βελτίωση της ποιότητας ζωής που τόσο
χρειάζεται η περιοχή: νέες θέσεις εργασίας στην έρευνα, τη γεωργία και το
εμπόριο, αλλά και επισιτιστική επάρκεια.
Τα διδάγματα που έλαβε από τα φυτά της φαίνεται ότι εφάρμοσε και στη ζωή της
η Νοτιοαφρικανή καθηγήτρια. Πριν από τρία χρόνια ήρθε αντιμέτωπη με τον θάνατο
λόγω εγκεφαλικής αιμορραγίας χάνοντας επαφή για περίπου μια ώρα. Επανήλθε, όμως,
στη ζωή ακριβώς όπως και τα φυτά της! Σήμερα, απολαμβάνει τη ζωή περισσότερο από
ποτέ και συμβουλεύει τους νέους επιστήμονες «αν αυτό είναι το όνειρό σας,
ακολουθήστε το!».
της ΙΩΑΝΝΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου