του Βαγγέλη Μητράκου
Μου ’λεγε ένας γνωστός μου , ο οποίος είχε έρθει μια και μοναδική φορά στη Σπάρτη και μάλιστα προ πολλών ετών:
-Αχ…η Σπάρτη!!! Θυμάμαι ακόμα εκείνες τις υπέροχες, ανθισμένες τριανταφυλλιές…!!!
Ο γνωστός μου είχε, σίγουρα, δει πολλά πράγματα σαν επισκέπτης στη Σπάρτη. ΄Oμως εκείνο που του είχε εντυπωθεί πιο ζωηρά απ’ όλα, ήταν οι ανθισμένες τριανταφυλλιές στα παρτέρια των οδών Λυκούργου και Όθωνος –Αμαλίας.
Οι τριανταφυλλιές αυτές, που αποτελούν ιδιαίτερο στοιχείο ομορφιάς και καλαισθησίας για τη Σπάρτη, φυτεύτηκαν κάπου κοντά στα 1970. Σήμερα, κοντά 50 χρόνια μετά, οι τριανταφυλλιές αυτές, παρά την κακή διαχείρισή τους από τις δημοτικές αρχές, εξακολουθούν πεισματικά να επιβιώνουν και να χαρίζουν χρώμα και ομορφιά σε μια πόλη που όσο πάει και γίνεται μουντή και σκυθρωπή, ενώ πάμπολλοι κήποι της πόλης έχουν γεμίσει από «αδερφές» τριανταφυλλιές μιας και στην εποχή του κλαδέματος οι συμπολίτες μας παίρνουν βέργες για φύτεμα.
Πριν λίγα χρόνια, όμως, οι τριανταφυλλιές της οδού Λυκούργου υπέστησαν μια ριζική παρέμβαση εκ μέρους της δημοτικής αρχής, η οποία εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως υπήρξε άστοχη:
Στις νησίδες της Λυκούργου, από τη διασταύρωσή της με την Αγησιλάου έως εκείνης με την Αρχιδάμου, εκριζώθηκαν (!!!) χωρίς λόγο οι παλιές τριανταφυλλιές και φυτεύτηκαν νέες, άλλου τύπου (μικρά τριαντάφυλλα, κορμός με υποστήριγμα, φύλλωμα ψηλά) ενώ τα παρτέρια στις νησίδες επιστρώθηκαν με γκαζόν. Στη συνέχεια, ύστερα από κάποια χρόνια, πλάι σ’ αυτές τις νέες τριανταφυλλιές φυτεύτηκαν και θάμνοι διακοσμητικοί.
Ποιο είναι το σημερινό αποτέλεσμα;
Τα κενά μέσα στις νησίδες δείχνουν ότι οι νέες τριανταφυλλιές είχαν, μέσα σε λίγα χρόνια, σημαντικές απώλειες, είτε γιατί ξεράθηκαν, είτε γιατί έσπασαν, είτε γιατί τις «έπνιξαν» οι διακοσμητικοί θάμνοι. Επίσης, η ανθοφορία τους είναι ισχνή και μικρότερης διάρκειας από την ανθοφορία των παλαιών τριανταφυλλιών ενώ το γκαζόν «κάηκε» σε κάποια σημεία και χρειάστηκαν «μπαλώματα». Τέλος η παρουσία των διακοσμητικών θάμνων εμποδίζει το κούρεμα του γκαζόν στις παρυφές τους με αποτέλεσμα εμφανώς αντιαισθητικό και με το ύψος που παίρνουν γρηγορότερα από τις τριανταφυλλιές καταφέρνουν και τις εξαφανίζουν οπτικά.
Κι ενώ αυτή είναι η κατάσταση στο νέο τριανταφυλλώνα, οι καημένες οι παλιές τριανταφυλλιές, στο υπόλοιπο της Λυκούργου και σ’ όλο το μήκος της Όθωνος –Αμαλίας, αφρόντιστες, ασκάλιστες, απότιστες, πνιγμένες (κυριολεκτικά) μέσα στα ζιζάνια, εξακολουθούν (ακόμα και τώρα που μπήκαμε στο φθινόπωρο) να ανθοφορούν και να παίρνουν ταπεινά εκδίκηση από τους άστοχους νεωτερισμούς που οδήγησαν σε αισθητική υποβάθμιση το κέντρο της πόλης.
Μπορεί το θέμα «τριανταφυλλιές» να φαντάζει ασήμαντο μπροστά στα πολλά και μεγάλα προβλήματα του δήμου Σπάρτης, όμως ας μην ξεχνάμε ότι οι λεπτομέρειες κάνουν, πολλές φορές, τη διαφορά και ότι το άθροισμα πολλών τέτοιων «ασήμαντων» πραγμάτων δημιουργούν αυτό που λέμε καθημερινότητα και ποιότητα ζωής του δημότη.
Στο τέλος της γραφής οι τριανταφυλλιές της Σπάρτης είναι, πλέον, μια παραδοσιακή ιδιαιτερότητα της πόλης και γι’ αυτό πρέπει η δημοτική αρχή να σκύψει πάνω τους με γνώση κι ενδιαφέρον για να τις αναδείξει, να τις διευρύνει και να εξασφαλίσει την υγιή παρουσία τους και για τις επόμενες 10ετίες, ώστε να τις χαίρονται οι πολίτες και οι επισκέπτες της.
Θα είναι ένα έργο με σημαντικό αποτέλεσμα για την εμφάνιση της πόλης και με κόστος μηδαμινό.
«όπερ έδει δείξαι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου