Στις απρόσιτες βουνοκορφές των ορεινών όγκων της Ηπείρου, υπάρχουν γραφικές αλπικές λίμνες, που είναι γνωστές ως "Δρακολίμνες". Το όνομά τους φέρνει στο νου παραμύθια με δράκοντες και πράγματι τις περιβάλλουν πλούσιοι θρύλοι και παραδόσεις. Στολίζουν με το γαλάζιο χρώμα των νερών τους, το πράσινο ή το γκρίζο των βουνών μας. Τόποι εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, προσφέρουν ξεκούραση και ηρεμία στους λάτρεις της φύσης.
Η Ελλάδα έχει περίπου 60 τέτοιες λίμνες, από τις οποίες μόνο 30 είναι μεγαλύτερες από ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζουν οι ορεινές αλπικές λίμνες. Βέβαια για τον τρόπο δημιουργίας τους υπάρχουν πολλές θεωρίες. Άλλοι λένε ότι είναι κρατήρες ηφαιστείων, άλλοι καρστικά βυθίσματα, το πιθανότερο όμως είναι ότι αποτελούν κατάλοιπα των παγετώνων.
Στα οροπέδια της Τύμφης, του άδενδρου και απόκρημνου ορεινού όγκου, που υψώνεται μεταξύ του ποταμού Αώου και του παραποτάμου του Βοϊδομάτη, υπάρχουν πολλές γραφικές αλπικές λίμνες, με γνωστότερη τη Δρακόλιμνη. Έχει σχήμα έλλειψης, έχει βάθος 20 μέτρων και βρίσκεται σε υψόμετρο 2.050 μέτρων σε ένα τοπίο μοναδικής φυσικής ομορφιάς.
Η λίμνη αποτελεί πολυσύχναστο ορειβατικό προορισμό και είναι γνωστή για τους αλπικούς τρίτωνες που φιλοξενεί στα νερά της. Η λίμνη απέχει μία ώρα πεζοπορίας από το οργανωμένο καταφύγιο στο διάσελο της Αστράκας και 4 ώρες πεζοπορίας από το Μικρό Πάπιγκο. Η πρόσβαση είναι δυνατή μόνο με τα πόδια.
Στον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα, σε υψόμετρο 1.960 και 1.940 μέτρων υπάρχουν δύο εντυπωσιακές μικρές λίμνες, πάνω στα υπαλπικά υψίπεδα του βουνού Μαυροβουνίου στη Φλέγγα. Η μία λίμνη βρίσκεται πάνω από την άλλη με υψομετρική διαφορά 20 μέτρων. Η πρώτη λίμνη τροφοδοτείται από πηγές, ενώ ένα υδάτινο αυλάκι τροφοδοτεί την δεύτερη λίμνης με το νερό της πρώτης.
Φωτογραφία xristos dimadis
|
Είναι ρηχές και με μικρή βιοποικιλότητα, αποτελούν όμως το σύμβολο της περιοχής και θεωρούνται σαν απόλυτος προορισμός για τους ορειβάτες του Εθνικού Δρυμού της Πίνδου. Στα νερά αυτών των λιμνών βρίσκουν καταφύγιο οι αλπικοί τρίτωνες. Η περιοχή των λιμνών καλύπτεται με χιόνια από τον Οκτώβριο ως τον Μάιο. Με το λιώσιμο των χιονιών, σπάνια είδη λουλουδιών φυτρώνουν για να τους κρατήσουν συντροφιά. Ο μύθος λέει ότι ο γιος του Μακεδόνα, Πίνδος, αφ΄ ότου τον έδιωξαν οι αδελφοί του ήρθε εδώ με το ελάφι του και τον δράκοντα Λύγκο από του οποίου τα δάκρυα, μετά τον θάνατο του Πίνδου δημιουργήθηκαν οι δύο λίμνες.
Φωτογραφία SPYNIM
|
Φωτογραφία xristos dimadis
|
Στον Σμόλικα, το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, κάτω από την ψηλότερη κορυφή του σε υψόμετρο 2.150 μέτρα σχηματίζεται η δρακόλιμνη του Σμόλικα ή Λύγκα όπως αλλιώς λέγεται. Στα βλάχικα λέγεται Ντιβιρλίγκα. Έχει έκταση 3 με 4 στρέμματα, με περίμετρο περίπου 375 ανθρώπινα βήματα, αλλά έχει μεγάλο βάθος. Έχει σχήμα καρδιάς και ο πυθμένας της κοκκινίζει, ενώ στα νερά της κολυμπούν τρίτωνες. Πανέμορφη με βιόλες, ορχιδέες, αγριομενεξέδες, σαξιφραγκιές και κρίνους στις παραλίμνιες περιοχές, νομίζει κανείς ότι βρίσκεται σε αλπικό τοπίο.
Οι δρακολίμνες του Σμόλικα και της Τύμφης είναι πανομοιότυπες, παρουσιάζουν παρουσιάζουν όμως και μια εκπληκτική διαφορά. Η Δρακολίμνη της Τύμφης έχει στις όχθες της μαύρο χώμα, σπαρμένο με άσπρες πέτρες. Η Δρακολίμνη του Σμόλικα έχει στις όχθες της άσπρο χώμα, πού όμως είναι σπαρμένο με μαύρες πέτρες. Το φαινόμενο τούτο δεν έχει διερευνηθεί ακόμη γεωλογικά, αλλά οι ποιμένες της περιοχής δίνουν τη δική τους εξήγηση. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, και στη μία και στην άλλη λίμνη φωλιάζουν δύο Δράκοι, πού έχουν μόνιμη έχθρα μεταξύ τους. ‘Όταν αγριεύουν, ό ένας πετροβολά τον άλλο. Τα άσπρα λιθάρια της λίμνης της Τύμφης είναι εκείνα πού εκσφενδονίζει ο Δράκος του Σμόλικα, πού τα είχε πάρει από τη λίμνη του με το άσπρο χώμα. Και, αντίστροφα, τα μαύρα λιθάρια της λίμνης του Σμόλικα είναι εκείνα πού εκσφενδονίζει ο Δράκος της Τύμφης, πού κι εκείνος τα πήρε από τη δική του λίμνη με το μαύρο χώμα.
Στον πανέμορφο Γράμμο, βρίσκεται η υψηλότερη αλπική λίμνη της χώρας μας, η λίμνη Γκίστοβα. Είναι κρυμμένη στα 2.312 μέτρα, μόλις 200 μέτρα από την κορυφή του Γράμμου. Αλπικά λιβάδια την περιτριγυρίζουν την άνοιξη και το καλοκαίρι όπου βόσκουν κοπάδια Ελλήνων και Αλβανών βοσκών. Το χειμώνα, λόγω του μεγάλου υψόμετρου, παγώνει.
Δείτε μερικές ακόμα φωτογραφίες δρακολιμνών της Ηπείρου.
Δρακολίμνη του Δίστρατου, δίπλα στη Βασιλίτσα (Φωτογραφία xristos dimadis) |
Δρακολίμνη Μουτσάλια (Φωτογραφία xristos dimadis ) |
Δρακολίμνη στην Αετομηλίτσα (Φωτογραφία xristos dimadis ) |
Αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας μας, όπως είναι η λίμνη Στεφανιάδα, μια λίμνη χαμένη στον ορεινό όγκο των Αγράφων. Είναι πνιγμένη στο πράσινο με απότομες σχετικά ακτές και στάθμη που επηρεάζεται από τις εποχιακές βροχές.
Επίσης, στους πρόποδες του Ψηλορείτη, στα Βραδούσια, στο Βελούχι κ.ά.
Δρακολίμνη στο Βελούχι (Φωτογραφία Χαράλαμπος Παπανδρινόπουλος ) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου