του Άρη Παύλου
Αύγουστος του δυο χιλιάδες, βρισκόμαστε στα Πομακοχώρια του νομού Ροδόπης μαζί με το Χρήστο. Έχουμε έρθει στο ‘’Χίλια’’, στα σύνορα με τη Βουλγαρία για να βιώσουμε και να φωτογραφίσουμε τους αγώνες πάλης που γίνονται στο μεγάλο πανηγύρι των Πομάκων. Ντόπιοι παλαιστές και αθλητές από τις γύρω Βαλκανικές χώρες παίρνουν μέρος στην παροδοσιακή πάλη, έθιμο που υπάρχει εδώ και πεντακόσια χρόνια στη περιοχή. Υπαίθρια καφενεία, αυτοσχέδιες ψησταριές με ντόπια σφαχτά, μουσικές από ζουρνάδες και νταούλια, ιδρώτας ανακετεμένος με το αλλειμένο λάδι στα σώματα των αθλητών.
Μου λέει ο Χρήστος «θα σου γνωρίσω έναν φίλο μου που τριγυρνάει στα βουνά, πουλώντας βότανα». Έτσι γνώρισα τον Παναγιώτη Σαϊνατούδη τον εμπνευστή του Πελίτι, της ομάδας που ασχολείται με την διατήρηση και διάσωση των ντόπιων ποικιλιών. Ο Παναγιώτης μόλις είχε εγκατασταθεί μόνιμα στη περιοχή των Πομάκων και ζούσε χωρίς χρήματα, χωρίς μεταφορικό μέσο και χωρίς ρεύμα. Ξαναβρεθήκαμε πολλές φορές τις επόμενες μέρες και χρόνια και έμελλε οι σπόροι να παίξουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Έγινα μέλος αυτής της πανέμορφης ιστορίας, έμαθα απίστευτα πράγματα για τη γη, τα φυτά, τους σπόρους την τροφή.
Πολύ από αυτή τη γνώση ανακάλυψα ότι την είχα μέσα μου από τους αγρότες προγόνους μου και περίμενε την ώρα για να γίνει πράξη. Κράτησα και μοίρασα σπόρους βοηθώντας πολλούς ανθρώπους να μπουν σ΄αυτή την ιστορία. Τα χέρια μου πήραν λίγο το σχήμα και τη μορφή των χεριών των παππούδων μου, που ώρες πολλές σκυμμένοι κανάκευαν τα χώματα για να πάρουν την τροφή για την οικογένεια.
Ο σπόρος μαρουλιού που δείχνει η φωτογραφία, ήρθε στα χέρια μου από τη μάνα ενός φίλου μου, που ζει στα ορεινά του νομού Τρικάλων στην Πίνδο και τον έχει από την γιαγιά της. Μετά από δέκα χρόνια ο σπόρος του χαμηλού μαρουλιού με μαλακά φύλλα έχει πάει σε πολλές μεριές της Ελλάδας και της Κύπρου, έχει μπει σε σχολικούς κήπους και ταρατσόκηπους και συνεχίζει να μοιράζεται σαν μήνυμα ζωής από γενιά σε γενιά.
Ευχαριστώ Παναγιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου