Ανάπτυξη με ανάδειξη του περιβάλλοντος; Ναι παρακαλώ!

 

"Το Rainbow Warrior στο Τραπεζάκι της Κεφαλλονιάς, μία από τις παραλίες που βρίσκονται στη λίστα "αξιοποίησης" του ΤΑΙΠΕΔ και προορίζεται για την κατασκευή τουριστικών μονάδων, παρά τους δασικούς περιορισμούς".

Παρακολουθώντας τις πρόσφατες εξελίξεις με τις ρυθμίσεις για τον αιγιαλό και το νομοσχέδιο για τα δάση που κατατέθηκε στη Βουλή, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη τα επικίνδυνα για τις θάλασσές μας σχέδια του ΥΠΕΚΑ για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, δεν μπορεί παρά να αναρωτιέται κανείς: ποιο είναι το όραμα και η ατζέντα αυτής της κυβέρνησης; Η ανάπτυξη έπρεπε να είναι καλό πράγμα, σωστά;

 

Η ‘ανάπτυξη’ όμως όπως την παρουσιάζει η κυβέρνηση, φαίνεται σαν ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο που έρχεται καταπάνω μας για να καταποντίσει ό,τι σπάνιο, ζωτικό και αναντικατάστατο για την ελληνική κοινωνία: τη φυσική μας κληρονομιά.

Πού βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα καθώς ολόκληρη η κοινωνία έχει συστρατευτεί σε ένα κοινό κύμα διαμαρτυρίας εναντίον του νομοσχέδιου για τον αιγιαλό; O υπουργός ΠΕΚΑ, κ. Γ. Μανιάτης, αναγκάζεται να διαχωρίσει τη θέση του δηλώνοντας ότι ο μοναδικός στόχος των ρυθμίσεων θα πρέπει να είναι η χάραξη της γραμμής αιγιαλού για την προστασία του. Ωστόσο, επιμένει να κρατάει ζωντανές διατάξεις του – κατά τα άλλα "παγωμένου" – νομοσχεδίου, προσπαθώντας να περάσει από τη Βουλή «διαμορφωμένες» ρυθμίσεις μόνο για την οριοθέτηση του αιγιαλού στη μέση του κατακαλόκαιρου.

Το μείγμα γίνεται εκρηκτικό αν προσθέσει κανείς την αιφνιδιαστική προώθηση του νομοσχεδίου για τα δάση (καταργεί τη νομική προστασία των δασών και επιτρέπει την άναρχη χωροταξία) καθώς και την κατάθεση νομοσχεδίου για την απλούστευση αδειοδότησης και χωροθέτησης μεγάλων τουριστικών επενδύσεων. Το αποτέλεσμα είναι μία συνταγή για την καταστροφική υπονόμευση του εθνικού μας πλούτου που έχει σπάσει σε διαφορετικά νομοθετικά κομμάτια, πάντα με την ταμπέλα «κρίσιμες για την πορεία της χώρας» διατάξεις. Μία τακτική που μεταξύ άλλων καθιστά εξαιρετικά δύσκολο για τους πολίτες να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις.  

Εμείς στην Greenpeace απαντάμε στην κυβέρνηση πως, ναι, είναι απαραίτητη η οριοθέτηση του αιγιαλού, με αποκλειστικό όμως γνώμονα την προστασία της παράκτιας ζώνης και την ανάδειξή της ως προϊόν υψηλής αξίας για ολόκληρη την κοινωνία.

Αλήθεια, στα πολυάριθμα διεθνή δημοψηφίσματα για τις κορυφαίες παραλίες του κόσμου που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας- και στα οποία οι ελληνικές παραλίες κατέχουν περίοπτη θέση-, θυμάστε να περιλαμβάνεται κάποια παραλία της χώρας μας με πυκνή δόμηση;

Επιπλέον, είναι εξίσου προφανές ότι η προστασία του αιγιαλού δεν συνάδει καθόλου με το «όραμα» της κυβέρνησης για μεγάλης βιομηχανικής κλίμακας δραστηριότητες εξορύξεων και μεταφοράς υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης. Υπενθυμίζουμε ότι η Δυτική Πελοπόννησος αποτελεί πύλη εισόδου στη χώρα μας εκατομμυρίων τουριστών κάθε χρόνο.

Έχουμε μερικές από τις ωραιότερες παραλίες στον κόσμο. Η προστασία και η ανάδειξή τους με έξυπνες και βιώσιμες επενδύσεις είναι η λύση που διασφαλίζει το μέλλον της οικονομίας και της «ατμομηχανής» της (τουρισμός), της κοινωνίας και του παράκτιου φυσικού περιβάλλοντος.

Προβλήματα άναρχης δόμησης υπάρχουν, είναι σοβαρότατα, και απαιτούνται τολμηρά βήματα για να μπει μία τάξη σε αυτό το χάος. Ας μην αντιγράψουμε όμως λανθασμένα παραδείγματα που με στόχο το βραχυπρόθεσμο κέρδος είχαν καταστροφικά αποτελέσματα, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον των επόμενων γενεών. Έστω και την τελευταία στιγμή, ας συνειδητοποιήσουμε ότι η σωστή και διαρκής ανάπτυξη που βασίζεται στην προστασία του περιβάλλοντος και την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας, αποτελεί βασικό στόχο για μία κοινωνία που πορεύεται στο μέλλον και όχι στο παρελθόν.

 

πηγή: http://www.greenpeace.org/