Η Πόλη του Μεξικού έχει δημιουργήσει αστικά οδικά τοπία γύρω από το Metrobus, του συστήματος λεωφορείων ταχείας διέλευσης (BRT) που υποστηρίζει την ασφαλή ποδηλασία και το περπάτημα, συνδέοντας τους κατοίκους των αστικών κέντρων με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Η σειρά ‘Πόλεις Προσανατολισμένες στον Άνθρωπο’ - αποκλειστικά στο TheCityFix και Insights - είναι μια εξερεύνηση του πώς οι πόλεις μπορούν να αναπτυχθούν για να γίνουν πιο βιώσιμες και ζωντανές μέσω της ανάπτυξης που προσανατολίζεται στη διέλευση (TOD). Το ένατο μέρος της σειράς θα ασχοληθεί με διάφορες τεχνικές πολεοδομικού σχεδιασμού και τις τάσεις που επαναπροσανατολίσουν τις πόλεις γύρω από τους ανθρώπους και όχι τα αυτοκίνητα.
Το περπάτημα και η ποδηλασία δημιουργούν σαφή οφέλη για τις πόλεις και τους ανθρώπους που ζουν σε αυτές. Η παροχή καλών συνθηκών για μη μηχανοκίνητα μέσα μεταφοράς - ή ενεργή μεταφορά - ανακουφίζει από την κυκλοφοριακή συμφόρηση, μειώνει την τοπική ρύπανση του αέρα, βελτιώνει την ασφάλεια της κυκλοφορίας, και αυξάνει τη σωματική δραστηριότητα, μεταξύ των άλλων οφελών.
Ωστόσο, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τους στις αναπτυσσόμενες πόλεις δεν διαθέτουν αυτοκίνητα, η υποδομές ακόμα, σχεδιάζονται και χρηματοδοτούνται για να υποστηρίξουν την αυτοκινητοβιομηχανία. Στο Μεξικό, για παράδειγμα, λιγότερο από το ένα τρίτο των αστικών δρομολογίων γίνονται με αυτοκίνητα, αλλά τα τρία τέταρτα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού κινητικότητας διατίθεται σε αυτοκινητόδρομους.
Είναι καιρός για τις πόλεις του κόσμου να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τη μετακίνηση των ανθρώπων και όχι τη μετακίνηση αυτοκινήτων.
Προερχόμενες από το EMBARQ’s Transit-Oriented Development Guide for Urban Communities για αστικές κοινότητες, παρακάτω βρίσκονται τρεις βασικές αρχές σχεδιασμού για να βοηθήσουν τους πολεοδόμους, τους κατασκευαστές και τους πολίτες που ενδιαφέρονται για την αύξηση ποδηλασίας και της πεζοπορίας στις κοινότητές τους. Αυτές οι στρατηγικές σχεδιασμού είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τις νέες εξελίξεις και εκσυγχρονιστικά έργα, όπου υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία να κάνουμε τα πράγματα σωστά με την πρώτη φορά.
1) Δρόμοι που συνδέονται
Ξεμπλέκοντας τον κόμπο της εξάπλωσης των αυτοκινήτων, μπορούμε να καταλήξουμε σε μία απλή αρχή: όσο μεγαλύτερο ένα ταξίδι, τόσο πιθανότερο να χρησιμοποιηθεί ένα αυτοκίνητο για να το κάνει. Το είδος της ιεραρχίας του δρόμου που κάνει τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο ελκυστικές καθιστά επίσης τις εκδρομές με μεγαλύτερη διάρκεια και λιγότερο περπάτημα, τελικά, νικώντας τον δικό του σκοπό κατακλύζοντας μια γειτονιά στην κυκλοφορία.
Αντ 'αυτού, οι δρόμοι πρέπει να συνδέονται με άλλους δημόσιους προσβάσιμους δρόμους, συμπεριλαμβανομένων των σύντομων τετραγώνων και των διασταυρώσεων τεσσάρων κόμβων. Ενώ οι προγραμματιστές μπορεί να πιστεύουν ότι οι πελάτες τους απαιτούν την αντιλαμβανόμενη άνεση και την ασφάλεια των αποσυνδεδεμένων δρόμων, τα αδιέξοδα είναι θεμελιωδώς χωρίς ενδιαφέρον για τους πεζούς και τους ποδηλάτες και αναγκάζουν όλη την κυκλοφορία σε λίγους βασικούς δρόμους, που οδηγούν σε μη ασφαλείς συνθήκες για μηχανοκίνητους και μη μηχανοκίνητους ταξιδιώτες.
 |
| Ένα οδικό δίκτυο διασφαλίζει ότι οι γειτονιές συνδέονται μεταξύ τους και ότι οι μελλοντικές εξελίξεις για σύνδεση με τον υπάρχοντα αστικό ιστό μέσω της συνέχισης του δικτύου της. Image via EMBARQ. |
2) Δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα
Δεν χρειάζεται όλοι οι δρόμοι να είναι προσβάσιμοι σε μηχανοκίνητα οχήματα. Τα πλακόστρωτα μονοπάτια για περπάτημα και ποδηλασία δεν είναι απλώς υπαίθρια γυμναστήρια, αλλά είναι υπέροχες εγκαταστάσεις περιφερειακών μεταφορών. Μπορούν να κατασκευαστούν πίσω αυλές, πάρκα, είτε ως μέρος ενός μεγαλύτερου δρόμου σε στυλ λεωφόρου. Προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς πέραν της αναψυχής, είναι σημαντικό αυτά τα μονοπάτια να συνδέονται με προορισμούς, όπως οι επιχειρήσεις και τα σχολεία, καθώς και σε στάσεις μέσων μαζικής μεταφοράς.
Δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα ή περιορισμένης κίνησης μπορεί να γίνουν άγκυρες για την ανθρωποκεντρική δραστηριότητα.
3) Ενεργοί Δρόμοι
Οι δρόμοι σπάνια σχεδιάζονται για να κάνουν την οδήγηση άβολη, όπως έχοντας την απαίτηση από ένα αυτοκίνητο να σταματήσει, όταν ένα άλλο πλησιάζει. Ωστόσο, οι πεζοί και οι ποδηλάτες συχνά παρουσιάζονται με τις συνθήκες αυτές. Η αύξηση της πεζοπορίας και της ποδηλασίας απαιτεί ότι οι ταξιδιώτες μπορούν να κινηθούν με αποτελεσματικότητα, άνετα, και το σημαντικότερο, με ασφάλεια. Για παράδειγμα:
• Όσο μεγαλύτερη είναι η κυκλοφορία των οχημάτων σε ένα δρόμο, τόσο χρειάζεται η πιο ισχυρή υποδομή για ποδηλασία και πεζοπορία. Οι πεζοί χρειάζονται μια επίπεδη λωρίδα πεζοδρομίου-που ονομάζεται "πεζοδρομημένη ζώνη" ελεύθερη από εμπόδια. Ευρύτερα πεζοδρόμια μπορούν να φιλοξενήσουν εμπορική δραστηριότητα και την αλληλεπίδραση της κοινότητας, χωρίς να ενοχλούνται στη μετακίνηση τους οι πεζοί. Τα πεζοδρόμια έχουν εκ φύσεως κοινωνική υπόσταση και θα πρέπει να θεωρούνται ως δημόσιοι χώροι που τυχαίνει να έχουν μια λειτουργία μεταφοράς, και όχι απλώς ένας τρόπος για να πάτε από το ένα κτίριο στο άλλο.
• Οι ποδηλατοδρόμοι θα πρέπει να είναι ομαλοί και χωρίς εμπόδια, και κατά προτίμηση διαχωρισμένοι από την κυκλοφορία με σταθμευμένα οχήματα, προστατευτικά στηθαία, βαρούλκα, ή άλλα φράγματα που διαφοροποιούν σαφώς τους ποδηλατοδρόμους από το υπόλοιπο του δρόμου.
• Οι δρόμοι με μεγάλη κυκλοφορία ή γρήγορα κινούμενα οχήματα χρειάζονται φράγματα που χωρίζουν και προστατεύουν τους πεζούς και τους ποδηλάτες από την κυκλοφορία. Ειδικά όπου η στάθμευση στο δρόμο δεν επιτρέπεται, τα πεζοδρόμια θα πρέπει να προστατεύονται από λωρίδες πρασίνου, των οποίων τα διαπερατά εδάφη επίσης να βοηθούν με τη ροή κατά τη διάρκεια καταιγίδων.
• Και οι δύο ποδηλάτες και πεζοί χρειάζονται ασφαλείς τρόπους για να διασχίζουν τους δρόμους. Τα σήματα κυκλοφορίας είναι αποτελεσματικά, αλλά κάποια άλλα λιγότερο δαπανηρά μέτρα μπορούν να λειτουργήσουν, επίσης, συμπεριλαμβανομένων των συνδυασμένων σημάτων STOP και διασταυρώσεων, μίνι κυκλικούς κόμβους, σαμαράκια, ή μαξιλάρια ταχύτητας. Οι πεζοί θα πρέπει να είναι σε θέση να διασχίζουν τους δρόμους με ασφάλεια και όσο το δυνατόν συχνότερα, αποφεύγοντας συγκρούσεις με την κυκλοφορία των οχημάτων σε οποιεσδήποτε, εκτός από τις χαμηλότερες ταχύτητες.
Δεν χρειάζεται όλοι οι δρόμοι να είναι προσβάσιμοι σε μηχανοκίνητα οχήματα. Τα πλακόστρωτα μονοπάτια για περπάτημα και ποδηλασία δεν είναι απλώς υπαίθρια γυμναστήρια, αλλά είναι υπέροχες εγκαταστάσεις περιφερειακών μεταφορών. Μπορούν να κατασκευαστούν πίσω αυλές, πάρκα, είτε ως μέρος ενός μεγαλύτερου δρόμου σε στυλ λεωφόρου. Προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς πέραν της αναψυχής, είναι σημαντικό αυτά τα μονοπάτια να συνδέονται με προορισμούς, όπως οι επιχειρήσεις και τα σχολεία, καθώς και σε στάσεις μέσων μαζικής μεταφοράς.
Δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα ή περιορισμένης κίνησης μπορεί να γίνουν άγκυρες για την ανθρωποκεντρική δραστηριότητα.
3) Ενεργοί Δρόμοι
Οι δρόμοι σπάνια σχεδιάζονται για να κάνουν την οδήγηση άβολη, όπως έχοντας την απαίτηση από ένα αυτοκίνητο να σταματήσει, όταν ένα άλλο πλησιάζει. Ωστόσο, οι πεζοί και οι ποδηλάτες συχνά παρουσιάζονται με τις συνθήκες αυτές. Η αύξηση της πεζοπορίας και της ποδηλασίας απαιτεί ότι οι ταξιδιώτες μπορούν να κινηθούν με αποτελεσματικότητα, άνετα, και το σημαντικότερο, με ασφάλεια. Για παράδειγμα:
• Όσο μεγαλύτερη είναι η κυκλοφορία των οχημάτων σε ένα δρόμο, τόσο χρειάζεται η πιο ισχυρή υποδομή για ποδηλασία και πεζοπορία. Οι πεζοί χρειάζονται μια επίπεδη λωρίδα πεζοδρομίου-που ονομάζεται "πεζοδρομημένη ζώνη" ελεύθερη από εμπόδια. Ευρύτερα πεζοδρόμια μπορούν να φιλοξενήσουν εμπορική δραστηριότητα και την αλληλεπίδραση της κοινότητας, χωρίς να ενοχλούνται στη μετακίνηση τους οι πεζοί. Τα πεζοδρόμια έχουν εκ φύσεως κοινωνική υπόσταση και θα πρέπει να θεωρούνται ως δημόσιοι χώροι που τυχαίνει να έχουν μια λειτουργία μεταφοράς, και όχι απλώς ένας τρόπος για να πάτε από το ένα κτίριο στο άλλο.
• Οι ποδηλατοδρόμοι θα πρέπει να είναι ομαλοί και χωρίς εμπόδια, και κατά προτίμηση διαχωρισμένοι από την κυκλοφορία με σταθμευμένα οχήματα, προστατευτικά στηθαία, βαρούλκα, ή άλλα φράγματα που διαφοροποιούν σαφώς τους ποδηλατοδρόμους από το υπόλοιπο του δρόμου.
• Οι δρόμοι με μεγάλη κυκλοφορία ή γρήγορα κινούμενα οχήματα χρειάζονται φράγματα που χωρίζουν και προστατεύουν τους πεζούς και τους ποδηλάτες από την κυκλοφορία. Ειδικά όπου η στάθμευση στο δρόμο δεν επιτρέπεται, τα πεζοδρόμια θα πρέπει να προστατεύονται από λωρίδες πρασίνου, των οποίων τα διαπερατά εδάφη επίσης να βοηθούν με τη ροή κατά τη διάρκεια καταιγίδων.
• Και οι δύο ποδηλάτες και πεζοί χρειάζονται ασφαλείς τρόπους για να διασχίζουν τους δρόμους. Τα σήματα κυκλοφορίας είναι αποτελεσματικά, αλλά κάποια άλλα λιγότερο δαπανηρά μέτρα μπορούν να λειτουργήσουν, επίσης, συμπεριλαμβανομένων των συνδυασμένων σημάτων STOP και διασταυρώσεων, μίνι κυκλικούς κόμβους, σαμαράκια, ή μαξιλάρια ταχύτητας. Οι πεζοί θα πρέπει να είναι σε θέση να διασχίζουν τους δρόμους με ασφάλεια και όσο το δυνατόν συχνότερα, αποφεύγοντας συγκρούσεις με την κυκλοφορία των οχημάτων σε οποιεσδήποτε, εκτός από τις χαμηλότερες ταχύτητες.
 |
| Ένας ισόρροπος δρόμος έχει άφθονα πεζοδρόμια, άνετες εγκαταστάσεις για το ποδήλατο που συνδέονται σε ένα δίκτυο και ασφαλείς τρόπους για να διασχίζουν τους δρόμους, καθιστώντας δυνατή την ενεργό μεταφορά, ακόμη και σε μεγαλύτερες δρόμους. Image by EMBARQ. |
Το περπάτημα και η ποδηλασία μπορούν να βελτιώσουν τη συνολική υγεία μιας πόλης, με κάθε έννοια της λέξης. Προκειμένου όμως να γίνει ο μη μηχανοκίνητος τρόπος μεταφοράς πραγματικότητα στον αναπτυσσόμενο κόσμο, οι ηγέτες της πόλης πρέπει να βελτιώσουν πρώτα τα σχέδια για την υποστήριξη των πεζών και των ποδηλάτων.
*Δημοσιεύθηκε στο SustainableCitiesCollective
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου