Ανοιξιάτικη βροχή. Αλλαγή στην αλλαγή…

 

 

Αυτές τις μέρες, αν και η άνοιξη μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, παρουσιάστηκε, έτσι ξαφνικά, ένα όμορφο χειμωνιάτικο σκηνικό, που καλύπτει ολόκληρη τη χώρα. Μαύρα βροχοφόρα σύννεφα σκεπάζουν τον ουρανό, δυνατή βροχή και δυνατοί αγέρηδες φυσούν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Η θάλασσα αγριεμένη, αντάμα με τη βροχή, επιδεικνύει έντονα τη δύναμη των κυμάτων της και σηματοδοτεί την παρουσία της με τα διαφορετικά χρώματα που αποκτά κάθε φορά και που σκιαγραφούν τη δυναμική που κρύβει στα σπλάχνα της. Η βροχή, ως υδρολογική διαδικασία, αυτό το υπέροχο φαινόμενο που ξετυλίγεται τόσο παραστατικά κάθε φορά μπροστά μας, δεν λέει να μας αφήσει. Και καλά κάνει! Για να ξεπλένει το μυαλό μας, την ανάσα και τη συνείδησή μας από τον υπέρμετρο εγωισμό και να απομακρύνει από επάνω μας τα βαρίδια που εναποθέτει η καθημερινότητα και ο ίδιος ο εαυτός μας. Να περιορίσει την εμβέλεια της σκέψης μας που βασανίζει την ύπαρξή μας, από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί και να δώσει κίνητρα για να αλλάζουμε, εποικοδομητικά και προς το καλύτερο, τη διάθεσή μας.

 

Και η βροχή αυτή έρχεται για να ημερεύσει όλα εκείνα τα βράδια, τα σκληρά βράδια, όπου ο άνθρωπος, εν τη μοναχικότητά του και εν τη πλήρει σιωπή του, βρίσκεται «ενώπιος ενωπίω», δίνοντας λόγο για το κάθε τι που έπραξε μέχρι σήμερα. Χίλιες δυο ματσαράγκες και χίλια δυο τεχνάσματα, επιτρεπτά και ανεπίτρεπτα, για να απολαμβάνει τα αγαθά της γης, την ευδαιμονία της καθημερινότητας, σήμερον, αύριο και πέρα από το αύριο.

Εν τέλει, μέσα σε αυτή τη σιωπή της βροχερής νύκτας, ανακαλύπτει ότι βρίσκεται εν μέσω μιας τεράστιας κοινωνικής ανακατωσούρας, ενός κοινωνικού μυστηριακού γίγνεσθαι, όπου άνθρωποί του, συγγενείς, φίλοι και γνωστοί του, αποχωρούν δια παντός, άλλοι ξαφνικά και άλλοι πλήρεις ημερών, μεταπηδώντας σε άλλα επίπεδα ζωής, πρωτόγνωρα, μυστήρια και δύσκολα να κατανοηθούν από τη δεδομένη ανθρώπινη νόηση. Ιδού το μέγα μυστήριο που πρέπει να μας απασχολεί διαρκώς και να προχωρούμε με σύνεση, υπομονή και αντοχή, κατά το μεγάλο πρόσταγμα της δυσκολονόητης στους περισσότερους από εμάς, άγιας ρύσης, «κράτει τον νου σου εις τον άδη και μη απελπίζου», δηλαδή «κράτα τον νου σου στον άδη και να μην απελπίζεσαι».

 

Δυστυχώς δεν μάθαμε να κοιτάζουμε τη βροχή. Δεν συνηθίσαμε να κοιτάζουμε τα σύννεφα και δεν μπορούμε να δούμε καθαρά τη φύση. Η σοφία της ζωής μέσα από τα ιερά κείμενα όπως, «άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού, ούτως εξανθήσει», δυστυχώς δεν αγγίζει την ψυχή μας. Ξεχάσαμε να ζούμε την ομορφιά της απλότητας και να έχουμε την αίσθηση της αυτάρκειας. Ξεχάσαμε να ακούμε τους ήχους της ψυχής μας. Ξέρουμε πολύ καλά όμως να κοιτάζουμε τους οικονομικούς δείκτες που έχουν να κάνουν με την ευμάρεια, την υλιστική πρόοδο και την καλοπέραση τού ανθρώπου, μέσα σε μια πληθώρα αναγκών που αυτοπολλαπλασιάζονται με απίστευτη ταχύτητα. Και τελικά με το κυνήγι αυτό, μας μένει η συνήθεια της δημιουργίας νέων αναγκών και η αναγκαιότητα της περισσής σπουδής για να ικανοποιήσουμε όλες αυτές τις καινοτόμες ανάγκες, σύντομα και πληρέστερα. Και το κάνουμε αυτό χωρίς να μας μένει χρόνος για να κοιτάζουμε τα πραγματικά γεγονότα που κρύβονται κάτω από την επίπλαστη επιφάνεια της γήινης πλεύσης μας.

 

Και ιδού η βροχή, ως δοτό αγαθό, έρχεται μαζί με όλα τα άλλα παρεμφερή συνοδευτικά φυσικά στοιχεία της, για να μας υπενθυμίζει τη χρησιμότητα στον άνθρωπο που έχει η κινητικότητα και η αλλαγή τού εξωτερικού περιβάλλοντος, σε αντίθεση με τη ζημιογόνα κατάσταση που έχει μια πάγια διαρκής και μονολιθική κατάσταση τού εσωτερικού μας κόσμου. Ενός κόσμου που κοσμείται από όλων των ειδών χαρίσματα «κατ εικόνα Θεού» με προοπτική την «καθ΄ομοίωσιν». Εναπομένει στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά να αξιοποιήσει αυτά τα χαρίσματα επαρκώς, στο πλαίσιο της προσωπικής του ελεύθερης βούλησης. Να τα αξιοποιήσει, καταπολεμώντας τα πάθη του και επιδιώκοντας την εποικοδομητική αλλαγή της συμπεριφοράς τού χαρακτήρα του και τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης του με τον συνάνθρωπό του. Η βροχή, ως επιστημονικό και μυστηριακό φαινόμενο, δύναται να συμβάλει σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια τού ανθρώπου.


πηγή: https://yetos.wordpress.com/