Το θέμα της αύξησης του πληθυσμού του αγριόχοιρου και των μέτρων αντιμετώπισης που προτείνουν οι κυνηγετικές οργανώσεις έφερε με αναφορά του στη Βουλή ο βουλευτής Κοζάνης της ΝΔ Γεώργιος Κασαπίδης.
Η αναφορά γίνεται προς τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και Περιβάλλοντος & Ενέργειας σε συνέχεια σχετικού εγγράφου της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας Θράκης (ΚΟΜΑΘ) αναφορικά με την αύξηση του πληθυσμού του αγριόχοιρου στη Δυτική Μακεδονία και τις απόψεις των Κυνηγητικών Συλλόγων της περιοχής.
Η αναφορά γίνεται προς τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και Περιβάλλοντος & Ενέργειας σε συνέχεια σχετικού εγγράφου της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας Θράκης (ΚΟΜΑΘ) αναφορικά με την αύξηση του πληθυσμού του αγριόχοιρου στη Δυτική Μακεδονία και τις απόψεις των Κυνηγητικών Συλλόγων της περιοχής.
Αναλυτικά το έγγραφο της ΚΟΜΑΘ αναφέρει τα εξής:
Η αύξηση του πληθυσμού του αγριόχοιρου στη Δυτική Μακεδονία
Οι απόψεις των Κυνηγητικών Συλλόγων της Δυτικής Μακεδονίας
Οι απόψεις των Κυνηγητικών Συλλόγων της Δυτικής Μακεδονίας
Η αύξηση του πληθυσμού του αγριόχοιρου στη Δυτική Μακεδονία, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα, δεν αποτελεί μια μοναδική περίπτωση. Η αύξησή του αγγίζει το 400% σε μερικά μέρη της Ευρώπης, ενώ ο μέσος όρος αγγίζει το 250%, όπως προκύπτει από μελέτη που συνέταξαν από κοινού η Ένωση Ευρωπαίων Γαιοκτημόνων (ELO), το Ιβηρικό Ινστιτούτο Μελετών Περιβάλλοντος (ΙΙΜΑ), η Wildlife Estates και η Friends of the CountrysideI.».
Η απουσία φυσικών θηρευτών, η αλματώδης ανάπτυξη του πληθυσμού τους λόγω ανενόχλητης, αναπαραγωγής, η εγκατάλειψη της ορεινής υπαίθρου και ο περιορισμός της ελεύθερης κτηνοτροφίας, έχουν συνέπεια τη μεγάλη δάσωση περιοχών, που ήταν πριν καλλιεργήσιμη γη ή λιβαδικές εκτάσεις. Παράλληλα η εντατικοποίηση της θηροφύλαξης με την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής των Κυνηγετικών Οργανώσεων και η αποτελεσματική προστασία των ειδών της άγριας πανίδας από περιορισμένα ευτυχώς φαινόμενα λαθροθηρίας, οδήγησαν σταδιακά στην σημερινή κατάσταση.
Οι αλλαγές στην κοινή αγροτική πολιτική με την προώθηση των καλλιεργειών καλαμποκιού και ηλιόσπορου που προσελκύουν και παρέχουν περισσότερη και άφθονη τροφή στον αγριόχοιρο, οδηγεί τους αυξημένους πληθυσμούς, οπό τις ορεινές δυσπρόσιτες περιοχές στις πεδινές, με τις εντατικές και εκτατικές αγροτικές καλλιέργειες.
Ο υβριδισμός, που παρουσιάζεται σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού του αγριόχοιρου είναι ακόμα ένας παράγοντας που οδήγησε στην αύξηση της αναπαραγωγικότητας του είδους, συνέβαλε όμως στη γενετική μόλυνση του πληθυσμού του, με πολύ σοβαρές επιπτώσεις στη φυσική βιοποικιλότητα.
Η απουσία φυσικών θηρευτών, η αλματώδης ανάπτυξη του πληθυσμού τους λόγω ανενόχλητης, αναπαραγωγής, η εγκατάλειψη της ορεινής υπαίθρου και ο περιορισμός της ελεύθερης κτηνοτροφίας, έχουν συνέπεια τη μεγάλη δάσωση περιοχών, που ήταν πριν καλλιεργήσιμη γη ή λιβαδικές εκτάσεις. Παράλληλα η εντατικοποίηση της θηροφύλαξης με την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής των Κυνηγετικών Οργανώσεων και η αποτελεσματική προστασία των ειδών της άγριας πανίδας από περιορισμένα ευτυχώς φαινόμενα λαθροθηρίας, οδήγησαν σταδιακά στην σημερινή κατάσταση.
Οι αλλαγές στην κοινή αγροτική πολιτική με την προώθηση των καλλιεργειών καλαμποκιού και ηλιόσπορου που προσελκύουν και παρέχουν περισσότερη και άφθονη τροφή στον αγριόχοιρο, οδηγεί τους αυξημένους πληθυσμούς, οπό τις ορεινές δυσπρόσιτες περιοχές στις πεδινές, με τις εντατικές και εκτατικές αγροτικές καλλιέργειες.
Ο υβριδισμός, που παρουσιάζεται σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού του αγριόχοιρου είναι ακόμα ένας παράγοντας που οδήγησε στην αύξηση της αναπαραγωγικότητας του είδους, συνέβαλε όμως στη γενετική μόλυνση του πληθυσμού του, με πολύ σοβαρές επιπτώσεις στη φυσική βιοποικιλότητα.
Ο υβριδισμός συντελείται με:
– τις διασταυρώσεις των οικόσιτων χοίρων ελευθέρας βοσκής, ή των υβριδίων ελευθέρας βοσκής (ημιάγρια) με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους.
– τη «διαφυγή» των υβριδίων ελευθέρας βοσκής (ημιάγριων), κυρίως των αρσενικών, και την μετέπειτα διασταύρωσή τους με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους.
Ο θηραματικός πλούτος της περιοχής μας, αποτελεί για τις κυνηγετικές οργανώσεις, ένα ανανεώσιμο φυσικό πλούτο, ενώ η θήρα είναι μια αρχέγονη παραδοσιακή δραστηριότητα. Η θήρα μπορεί να αποτελέσει ένα δυναμικό εργαλείο διαχείρισης και λύσης ή μετριασμού του προβλήματος που προέκυψε. Στην κατεύθυνση αυτή και με την σοβαρότητα των κυνηγετικών οργανώσεων, που από το νόμο ορίζονται ως συνεργάτες των αντίστοιχων αρμοδίων κρατικών αρχών, σας καταθέτουμε τις προτάσεις μας για την αντιμετώπιση του θέματος.
– τις διασταυρώσεις των οικόσιτων χοίρων ελευθέρας βοσκής, ή των υβριδίων ελευθέρας βοσκής (ημιάγρια) με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους.
– τη «διαφυγή» των υβριδίων ελευθέρας βοσκής (ημιάγριων), κυρίως των αρσενικών, και την μετέπειτα διασταύρωσή τους με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους.
Ο θηραματικός πλούτος της περιοχής μας, αποτελεί για τις κυνηγετικές οργανώσεις, ένα ανανεώσιμο φυσικό πλούτο, ενώ η θήρα είναι μια αρχέγονη παραδοσιακή δραστηριότητα. Η θήρα μπορεί να αποτελέσει ένα δυναμικό εργαλείο διαχείρισης και λύσης ή μετριασμού του προβλήματος που προέκυψε. Στην κατεύθυνση αυτή και με την σοβαρότητα των κυνηγετικών οργανώσεων, που από το νόμο ορίζονται ως συνεργάτες των αντίστοιχων αρμοδίων κρατικών αρχών, σας καταθέτουμε τις προτάσεις μας για την αντιμετώπιση του θέματος.
Άμεσα:
Α) ένταξη των ζημιών φυτικής παραγωγής από αγριόχοιρο στις αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ, αντίστοιχα με τις αποζημιώσεις που δίνονται για καταστροφές στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο.
Β) εφαρμογή του άρθρου 259 παράγραφος 2 του Δασικού κώδικα (Νόμος 86/1969) που δίνει στον Γ.Γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης τη δυνατότητα να λάβει άμεσα διαχειριστικά μέτρα.
Γ) εξέταση της δυνατότητας αύξησης της κάρπωσης, ανά κυνηγετική έξοδο και ανά ομάδα κυνηγών, από την τρέχουσα κυνηγετική περίοδο.
Δ) να επιτραπεί στους κυνηγετικούς συλλόγους να προβούν σε δράσεις βελτίωσης ενδιαιτημάτων και εκτός καταφυγίων άγριας ζωής, σε ορεινές και δυσπρόσιτες περιοχές, ώστε να κρατηθούν οι αγριόχοιροι μακριά από τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις (σπορές, ρίψεις τροφών με συγκεκριμένη μέθοδο, κατασκευή υδατοσυλλεκτών). Οι δαπάνες να γίνουν αποδεκτές από τις δασικές αρχές ως φιλοθηραματικές.
Ε) η θήρα του αγριόχοιρου σε περίπτωση χιονόπτωσης να απαγορεύεται όχι εκ των πρότερων, αλλά όπως ορίζει η δασική νομοθεσία μόνο κατά τη διάρκεια ακραίων καιρικών φαινομένων. Να μην εκδίδονται απαγορεύσεις θήρας σε περίπτωση απλής χιονοκάλυψης. Στην περίπτωση αυτή ο νομοθέτης ορίζει ότι απαγορεύεται η θήρα με παρακολούθηση των ιχνών!
Α) ένταξη των ζημιών φυτικής παραγωγής από αγριόχοιρο στις αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ, αντίστοιχα με τις αποζημιώσεις που δίνονται για καταστροφές στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο.
Β) εφαρμογή του άρθρου 259 παράγραφος 2 του Δασικού κώδικα (Νόμος 86/1969) που δίνει στον Γ.Γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης τη δυνατότητα να λάβει άμεσα διαχειριστικά μέτρα.
Γ) εξέταση της δυνατότητας αύξησης της κάρπωσης, ανά κυνηγετική έξοδο και ανά ομάδα κυνηγών, από την τρέχουσα κυνηγετική περίοδο.
Δ) να επιτραπεί στους κυνηγετικούς συλλόγους να προβούν σε δράσεις βελτίωσης ενδιαιτημάτων και εκτός καταφυγίων άγριας ζωής, σε ορεινές και δυσπρόσιτες περιοχές, ώστε να κρατηθούν οι αγριόχοιροι μακριά από τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις (σπορές, ρίψεις τροφών με συγκεκριμένη μέθοδο, κατασκευή υδατοσυλλεκτών). Οι δαπάνες να γίνουν αποδεκτές από τις δασικές αρχές ως φιλοθηραματικές.
Ε) η θήρα του αγριόχοιρου σε περίπτωση χιονόπτωσης να απαγορεύεται όχι εκ των πρότερων, αλλά όπως ορίζει η δασική νομοθεσία μόνο κατά τη διάρκεια ακραίων καιρικών φαινομένων. Να μην εκδίδονται απαγορεύσεις θήρας σε περίπτωση απλής χιονοκάλυψης. Στην περίπτωση αυτή ο νομοθέτης ορίζει ότι απαγορεύεται η θήρα με παρακολούθηση των ιχνών!
Έμμεσα:
1. Να επανεξεταστούν ο αριθμός και η έκταση των καταφυγίων άγριας ζωής ως προ της αποτελεσματικότατα και χρησιμότητά τους και ιδίως εκείνων που βρίσκονται κοντά σε εκτάσεις με εντατικές αγροτικές καλλιέργειες.
2. Να υπάρξει Νομοθετική ρύθμιση ως προς την ελεύθερη χοιροτροφία.
3. Να τροποποιηθεί ο Νόμος 3937/2011 άρθρο 5 παράγραφος 4.2 για τα καταφύγια άγρια ζωής και να επιτραπεί, όπως και στο νόμο 2637/1998 άρθρο 57 παράγραφος 6 που αντικατέστησε, η «κατ’ εξαίρεση σύλληψη ειδών της άγριας πανίδας και μεταφορά τους προς εμπλουτισμό άλλων περιοχών».
πηγή: https://dasarxeio.com/
1. Να επανεξεταστούν ο αριθμός και η έκταση των καταφυγίων άγριας ζωής ως προ της αποτελεσματικότατα και χρησιμότητά τους και ιδίως εκείνων που βρίσκονται κοντά σε εκτάσεις με εντατικές αγροτικές καλλιέργειες.
2. Να υπάρξει Νομοθετική ρύθμιση ως προς την ελεύθερη χοιροτροφία.
3. Να τροποποιηθεί ο Νόμος 3937/2011 άρθρο 5 παράγραφος 4.2 για τα καταφύγια άγρια ζωής και να επιτραπεί, όπως και στο νόμο 2637/1998 άρθρο 57 παράγραφος 6 που αντικατέστησε, η «κατ’ εξαίρεση σύλληψη ειδών της άγριας πανίδας και μεταφορά τους προς εμπλουτισμό άλλων περιοχών».
πηγή: https://dasarxeio.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου