Χθες ο ήλιος έκαιγε όλη την πλάση. Ο ουρανός από το πρωί μέχρι το βράδυ είχε μια μοναχική, μονότονη και εκνευριστική εικόνα. Δεν σε ταξίδευε, δεν σε ανάπαυε και δεν σου δημιουργούσε τη διάθεση για δημιουργικά όνειρα. Τελευταία μέρα του Νοεμβρίου. Στη γη μυρίζει λιοπύρι και η ξέρα απλώνεται παντού.
Κατά τη φετινή περίοδο, τέτοια εποχή, Νοέμβριος μήνας, δυστυχώς, τα φράγματά μας είναι άδεια. Τα γύρω ποτάμια και ρυάκια είναι ορφανά, στεγνά και ανήμπορα να τα τροφοδοτήσουν με το ζωηφόρο στοιχείο της φύσης, το νερό. Πολλά βαθύρριζα δέντρα, όπως τα πεύκα, άρχισαν να κιτρινίζουν από την έλλειψη υγρασίας γιατί η υπόγεια στάθμη του νερού χαμήλωσε πολύ, σε ανησυχητικά επίπεδα. Τα δέντρα του κήπου μας είναι μαραζωμένα. Τα φύλλα τους μισόκλειστα. Οι θάμνοι μισοξηραμένοι και τα πηγάδια μας στέρεψαν. Κίτρινη σκόνη της ερήμου, ξενόφερτο λεπτόκοκκο υλικό, ταξιδεύει αμέριμνα στην ατμόσφαιρα, από τη μεριά της Ανατολής, προς τα δυτικά της χώρας. Ο ίδρωτας φαίνεται στα πρόσωπα των ανθρώπων που διακινούνται με ελαφριά ένδυση και το πρωινό περπάτημα συνεχίζεται, με καλοκαιρινές, ακόμη, αθλητικές φόρμες. Μέχρι χθες υπήρχε διαπίστωση ότι το καλοκαίρι παρατείνεται και οι βροχές θα είναι ανύπαρκτες στη δική μας περιοχή.
Κατά τη φετινή περίοδο, τέτοια εποχή, Νοέμβριος μήνας, δυστυχώς, τα φράγματά μας είναι άδεια. Τα γύρω ποτάμια και ρυάκια είναι ορφανά, στεγνά και ανήμπορα να τα τροφοδοτήσουν με το ζωηφόρο στοιχείο της φύσης, το νερό. Πολλά βαθύρριζα δέντρα, όπως τα πεύκα, άρχισαν να κιτρινίζουν από την έλλειψη υγρασίας γιατί η υπόγεια στάθμη του νερού χαμήλωσε πολύ, σε ανησυχητικά επίπεδα. Τα δέντρα του κήπου μας είναι μαραζωμένα. Τα φύλλα τους μισόκλειστα. Οι θάμνοι μισοξηραμένοι και τα πηγάδια μας στέρεψαν. Κίτρινη σκόνη της ερήμου, ξενόφερτο λεπτόκοκκο υλικό, ταξιδεύει αμέριμνα στην ατμόσφαιρα, από τη μεριά της Ανατολής, προς τα δυτικά της χώρας. Ο ίδρωτας φαίνεται στα πρόσωπα των ανθρώπων που διακινούνται με ελαφριά ένδυση και το πρωινό περπάτημα συνεχίζεται, με καλοκαιρινές, ακόμη, αθλητικές φόρμες. Μέχρι χθες υπήρχε διαπίστωση ότι το καλοκαίρι παρατείνεται και οι βροχές θα είναι ανύπαρκτες στη δική μας περιοχή.
Σήμερα η μέρα ξημέρωσε αλλιώτικη. Στερημένοι εδώ και μήνες τη βροχή, προσμένοντας, μεμψιμοιρώντας και προβλέποντας, γίναμε και εμείς, όντες ανίδεοι, μετεωρολόγοι, τα της βροχής. Βγάλαμε ένα πρόχειρο και διάτρητο συμπέρασμα ότι για να έχουμε βροχή, θα πρέπει να γίνεται κατακλυσμός, να πνίγεται κυριολεκτικά η δυτική μεσόγειος. Και ιδού σήμερα, από πολύ πρωί, άνοιξαν οι κρουνοί του ουρανού και η βροχή έκανε την παρουσία της, με κάθε μεγαλοπρέπεια.
Σήμερα τα πάντα άλλαξαν. Η εικόνα της φύσης μεταμορφώθηκε έτσι ξαφνικά. Έγινε πολυποίκιλη σε χρώμα, ήχο και αρώματα. Τα πράσινα στοιχεία της φύσης δέχθηκαν στη φυλλωσιά τους το θεραπευτικό χάδι της βροχής. Η γη μας άρχισε να ποτίζεται, εξ ουρανού. Από την επιφάνειά της αναδύεται το άρωμα της σύμμειξης του νερού με το χώμα. Τα πουλιά πετούν φτερουγίζοντας ανέμελα στο δικό τους χώρο. Η ατμόσφαιρα καθάρισε από τις αιωρούμενες ξενόφερτες σκόνες και ψηλά στον ουρανό μπορείς να δεις τους σχηματισμούς, το χρώμα και τα παιχνιδίσματα, των σύννεφων που ξεφορτώνουν βροχή, προς την άπλα της γης. Αλλού θα δεις την ομίχλη, μικροσκοπικά σωματίδια νερού που αιωρούνται στον αέρα, να επιβεβαιώνουν την παρουσία ενός βροχερού χειμερινού περιβάλλοντος.
Εμείς, με μια ζεστή σοκολάτα κοντά στο παράθυρο του σπιτιού μας ή σε μια τζαμαρία καφετέριας, απολαμβάνουμε τις χειμωνιάτικες εικόνες και γαληνεύει η ψυχή μας, βάζοντας κατά μέρος τις όποιες ανησυχίες υπάρχουν, για τη συνέχιση ή μη, του βροχερού καιρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου