Τρίπολη. Κάγκελα παντού... Τουλάχιστον αστειότητες

 

 

 

Με μεγάλη απορία γινόμαστε παρατηρητές τις τελευταίες μέρες μιας έντονης διαδικασίας για την χωροθέτηση των επιτρεπόμενων «δράσεων» στους νέους πεζόδρομους Εθνικής Αντιστάσεως (ΙΒ΄) και Τάσου Σεχιώτη (Κέννεντυ). Παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όλες τις απόψεις (διαπιστώνοντας βέβαια την απουσία από τις συζητήσεις φορέων όπως οι μηχανικοί της πόλης μας).

Σε έναν ομολογουμένως δύσκολο πολεοδομικό ιστό όπως της Τρίπολης, έστω και έτσι αποκτήσαμε χώρους διέλευσης – περιπάτου, που τόσα χρόνια οι Τριπολίτες, θυμηθείτε, περπατούσαμε σε πεζοδρόμια πλάτους εξήντα πόντων (0,60 cm). Και ενώ γίνεται μια προσπάθεια υλοποίησης παλαιών μελετών αστικής ανάπλασης (που θα έπρεπε όμως να επικαιροποιηθούν στις αρχιτεκτονικές ιδέες του σήμερα…) με θετικά στοιχεία κατά τα άλλα, όπως τα πεζοδρόμια της οδού ΙΒ΄ που στην μία πλευρά τους έχουν ήδη τοποθετηθεί ειδικές πλάκες διέλευσης ΑΜΕΑ, είναι αδιανόητο για το πολιτικό ρουσφέτι ο Δήμος Τρίπολης να ενδίδει σε πιέσεις δημιουργώντας στο παραδοσιακό ιστορικό κέντρο της πόλης, μια εμποροπανήγυρη σε όλους τους πεζοδρόμους και πλατείες της μαραμένης πόλης μας. Άραγε θα χαλάσουμε αυτά που σήμερα φτιάχνουμε; Σε ένα σημείο που απαιτούνται κιγκλιδώματα, είναι το νέο σιντριβάνι της πλατείας Πετρινού, καθότι υπάρχει κίνδυνος από απροσεξία να υπάρξουν τραυματισμοί λόγω πτώσης από παιδιά και όχι μόνο. Η όποια όμως επιλογή των κιγκλιδωμάτων θα πρέπει να γίνει σε πλήρη αρχιτεκτονική αρμονία με το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο που δεσπόζει στην συγκεκριμένη πλατεία. Ας μην μιλήσουμε για τα ήδη υφιστάμενα κιγκλιδώματα, που για την κατασκευή τους δεν χρησιμοποιήθηκαν συνεργεία και τεχνίτες της πόλης μας αλλά από άλλη περιοχή της Ελλάδας.
  

 

Έλεος κύριοι της Δημαρχιακής Αρχής και των επιμελητηρίων αυτό οραματίζεστε για την πόλη μας, πραμάτιες να εκτίθενται παντού, καφετέριες παντού, κάγκελα παντού, που είναι ο διαπολιτισμικός χαρακτήρας της πόλης μας; Τα καφενεία και τα μπαράκια είναι η κουλτούρα αυτής της πολύπαθης πόλης; Έχουν περάσει τρία χρόνια από τα εγκαίνια του κλειστού Μαλλιαροπούλειου Θεάτρου, ως πότε θα μένει κλειστό στερώντας το πολιτισμό από τους πολίτες; Σκεφτείτε ότι αν συνεχίσει το Θέατρο να παραμένει κλειστό χωρίς την παραμικρή συντήρηση, σε λίγο διάστημα θα μιλάμε ξανά για ένα προβληματικό κτήριο.
Επιτέλους τελειώστε με αυτές τις αστειότητες, αλλάξτε τον τόπο, αν πάλι δεν μπορείτε αποσυρθείτε και παραμείνετε σε υποστηρικτικό ρόλο.
Η κοινωνία ας αφουγκραστεί την εποχή, ας οραματιστεί νέους στόχους, δίνοντας δυναμική σε νέες ιδέες. Αναδημιουργώντας την χαμένη Θεματική Ιδιότητα και Ικανότητα της περιοχής μας, κτίζοντας Σημεία Αναφοράς ικανά να οδηγήσουν την Πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, στις επόμενες δεκαετίες.

 

 

Νίκος Γιαννακόπουλος-Γιόβας

 

  

πηγή: http://www.arcadiaportal.gr/