της ΜΑΝΟΥΕΛΑΣ - ΜΑΡΙΑΝΘΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ*
Εδώ και χρόνια η αύξηση του πληθυσμού των πόλεων ολοένα τείνει να τις καταστήσει αφιλόξενες για τους κατοίκους τους. Κόσμος παντού, αυτοκίνητα, άσφαλτος, λίγα πάρκα, κίνηση, νέφος, θόρυβος, άγχος, στρες και από παντού ‘ξεφυτρώνουν’ όλο και περισσότερα άχρωμα, πυκνοκατοικημένα κτίρια! Μπετόν, μπετόν και πάλι μπετόν. Οι έννοιες >>>
φύση, πράσινο, περιβάλλον, καθαρός αέρας υποχωρούν μπροστά στις επιταγές της πολεοδομίας και τη θέση τους παίρνουν τα κτίρια.
Οι καιροί από την άλλη είναι δύσκολοι. Τα κονδύλια στους δήμους λίγα ή ανεπαρκή ώστε οι πινελιές του πρασίνου (πάρκα, κήποι, αθλοπαιδιές) να μετριάσουν την γκρίζα εικόνα των πόλεών μας. Επιπλέον τα σπίτια με αυλές είναι υπό εξαφάνιση και οι κάτοικοι επεμβαίνουν με 2-3 γλάστρες στριμωγμένες με τα βίας στα στενόχωρα μπαλκόνια των πολυκατοικιών.
Ένα αισιόδοξο νέο από την πλευρά στης επιστήμης της γεωπονίας, ήρθε να φέρει μια ελπίδα στις επιβαρυμένες γκρίζες πόλεις μας. Το νέο αυτό είναι οι «Ταρατσόκηποι» που ήρθαν να χρωματίσουν τις ταράτσες των κτιρίων ως οάσεις πρασίνου, οξυγόνου, χρωμάτων και αρωμάτων. Οι απαιτήσεις τους; Μικρές σε αντίθεση με τα οφέλη τους και η ημερομηνία λήξη τους; Όμοια με αυτή του κτιρίου που τους φιλοξενεί. Κατά συνέπεια; Κτίζουμε μια πολυκατοικία… γεννιέται κi ένας κήπος. Χαλάμε τον κήπο… μόνο όταν γκρεμίσουμε το μπετόν!
Πως λοιπόν μπορούμε να κατασκευάσουμε έναν ταρατσόκηπο με ασφάλεια ώστε να είναι βιώσιμος και να μη δημιουργήσει προβλήματα στο κτίριο;
Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητη η συμβουλή κάποιου ειδικού (Γεωπόνου) ώστε να μας καθοδηγήσει στα πρώτα βήματα.
Αρχικά, τοποθετούνται μεμβράνες προστασίας της βάσης της ταράτσας. Στη συνέχεια μπαίνει το δίκτυο αποστράγγισης, ώστε το νερό να μη μένει στην ταράτσα και τοποθετείται γεωύφασμα ειδικών διατομών για να μην περνά το νερό το εδαφικό υπόστρωμα και κλείνει την αποστράγγιση. Το εδαφικό υπόστρωμα τοποθετείται αμέσως μετά, έχει το ρόλο του χώματος, αλλά διαθέτει μειωμένο βάρος και είναι υλικό που δεν μεταβάλλεται με το χρόνο.
Υπάρχουν τρία είδη ταρατσόκηπων ανάλογα με το πόσο παχύ θα είναι το εδαφικό υπόστρωμα και το κόστος εξαρτάται από αυτό, αλλά και από την επιλογή των φυτών.
Εκτασικού τύπου: Το εδαφικό υπόστρωμα Φθάνει τους 12 πόντους. Σε αυτόν τον τύπο ταρατσόκηπου τοποθετούνται χλόες και φυτά εδαφοκάλυψης. Τα φυτά αυτά έρπουν επάνω στην επιφάνεια και δεν μεγαλώνουν.
Ημιεντατικού τύπου: Στην περίπτωση που το εδαφικό υπόστρωμα φτάσει τους 30 πόντους, τότε μπορούμε να φυτέψουμε θάμνους και φυτά που φτάνουν και το μισό μέτρο.
Εντατικού τύπου: Το εδαφικό υπόστρωμα φθάνει τους 30 πόντους. Σε αυτόν τον κήπο μπορούν να φυτευθούν και μεγάλα φυτά αρκεί να είναι τοποθετημένα και δεμένα καλά ώστε να μη σπάσουν από τον άνεμο.
Τα οφέλη των ταρατσόκηπων, πέρα από την αισθητική αναβάθμιση και την χαλάρωση που προσφέρουν σα χώροι αναψυχής, είναι πολλά και ποικίλουν:
Ρύθμιση της θερμοκρασίας του κτηρίου. Η θερμοκρασία στην οροφή ενός κτιρίου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μπορεί να φτάσει και τους 70ο C, ενώ αν διαθέτει ταρατσόκηπο δεν θα ξεπερνά τους 30ο. Το τελευταίο μάλιστα πάτωμα πολυκατοικίας που διαθέτει ταρατσόκηπο έχει τουλάχιστον 4 βαθμούς χαμηλότερη θερμοκρασία από ένα αντίστοιχο που η ταράτσα είναι μόνο μπετόν.
Εξοικονόμηση ενέργειας. Eνας ταρατσόκηπος είναι και ένα φυσικό μέσο θερμομόνωσης. Η εξοικονόμηση σε ενέργεια κλιματιστικού ενός κτιρίου με ταρατσόκηπο μπορεί να φτάσει μέχρι και 25% κατά τη διάρκεια του έτους, ενώ το καλοκαίρι μπορεί να φτάσει και 50%.
Διαχείριση νερού. Οι σωστά κατασκευασμένοι ταρατσόκηποι μπορούν να κρατήσουν το βρόχινο νερό σε μεγάλο ποσοστό και να εμποδίσουν φαινόμενα πλημμυρών από ραγδαίες καταιγίδες.
Βελτίωση ποιότητας αέρα. Στη φυλλική επιφάνεια των φυτών ενός ταρατσόκηπου κατακρατούνται σωματίδια σκόνης και άλλων ρυπογόνων στοιχείων. Ο καθαρισμός της ατμόσφαιρας βοηθάει τους ανθρώπους που υποφέρουν από αναπνευστικές παθήσεις, ενώ μειώνει άμεσα και άλλες μορφές ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Περισσότερο οξυγόνο. Μέσω της φωτοσύνθεσης, τα φυτά στην ταράτσα μπορούν να απορροφήσουν το διοξείδιο του άνθρακα από τα αυτοκίνητα ή τις βιομηχανίες και να παράγουν οξυγόνο.
Για ομορφότερες πόλεις και καλύτερη ποιότητα ζωής ας γίνουμε αρωγοί ώστε όπου ‘ξεφυτρώνει’ ένα κτίριο να ‘φυτεύεται’ ένας κήπος.
* Η Μανουέλα Μαριάνθη Παπαδημητρίου είναι τεχνολόγος - γεωπόνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου