Τα αρσενικά δελφίνια οργανώνουν «συμμορίες», συνήθως για να προστατεύσουν τα θηλυκά τους από άλλες ομάδες δελφινιών, ενώ γενικά ζουν σε «ανοικτές» και όχι σε «κλειστές» κοινωνίες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που δείχνει ότι τα δελφίνια φέρονται με διαφορετικό τρόπο από κάθε άλλο ζώο, με εξαίρεση τον άνθρωπο.
Οι σχέσεις μεταξύ των δελφινιών, κατά τους επιστήμονες, θυμίζουν περισσότερο τα πολύπλοκα δίκτυα της μαφίας, παρά την κάθετη ιεραρχία των χιμπατζήδων. Γενικότερα, το «ανοικτό» κοινωνικό σύστημα των δελφινιών θεωρείται μοναδικό μεταξύ των θηλαστικών του πλανήτη.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον θαλάσσιο βιολόγο Ρίτσαρντ Κόνορ του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό βιολογίας της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας επιστημών «Proceedings of Royal Society B», σύμφωνα με το BBC, το «Science» και το «New Scientist», μελέτησαν επί πέντε χρόνια τη συμπεριφορά των δελφινιών στη δυτική Αυστραλία και διαπίστωσαν ότι τα θαλάσσια αυτά θηλαστικά συνηθίζουν να ταξιδεύουν σε μεγάλες εκτάσεις εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, συχνά συναντώντας άλλες ομάδες του είδους τους.
Οι ερευνητές συμπέραναν ότι τα -γνωστά για την εξυπνάδα τους- δελφίνια ζουν σε μια «ανοικτή κοινωνία», χωρίς να προστατεύουν μία συγκεκριμένη περιοχή. Αντίθετα, σχηματίζουν συμμαχίες, «συμμορίες» που κάνουν μακρινά ταξίδια, όπου συχνά συναντούν ξένα δελφίνια, απέναντι στα οποία υιοθετούν διάφορες στρατηγικές ομαδικής άμυνας και επίθεσης.
Συνήθως οι συμμαχίες αυτές των αρσενικών, όπως έδειξαν οι πολυετείς παρατηρήσεις, είναι τριών ειδών: Η πρώτη αφορά δύο ή τρία δελφίνια που από κοινού «αγκαζάρουν» και συνοδεύουν γόνιμα θηλυκά. Η δεύτερη «συμμορία», που μπορεί να διαρκέσει έως 15 έτη, αφορά ομάδες των τεσσάρων έως 14 αρσενικών, που κάνουν επιθέσεις σε άλλες ομάδες δελφινιών για να «κλέψουν» τα ξένα θηλυκά ή να αμυνθούν από τις επιθέσεις των ξένων αρσενικών.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον θαλάσσιο βιολόγο Ρίτσαρντ Κόνορ του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό βιολογίας της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας επιστημών «Proceedings of Royal Society B», σύμφωνα με το BBC, το «Science» και το «New Scientist», μελέτησαν επί πέντε χρόνια τη συμπεριφορά των δελφινιών στη δυτική Αυστραλία και διαπίστωσαν ότι τα θαλάσσια αυτά θηλαστικά συνηθίζουν να ταξιδεύουν σε μεγάλες εκτάσεις εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, συχνά συναντώντας άλλες ομάδες του είδους τους.
Οι ερευνητές συμπέραναν ότι τα -γνωστά για την εξυπνάδα τους- δελφίνια ζουν σε μια «ανοικτή κοινωνία», χωρίς να προστατεύουν μία συγκεκριμένη περιοχή. Αντίθετα, σχηματίζουν συμμαχίες, «συμμορίες» που κάνουν μακρινά ταξίδια, όπου συχνά συναντούν ξένα δελφίνια, απέναντι στα οποία υιοθετούν διάφορες στρατηγικές ομαδικής άμυνας και επίθεσης.
Συνήθως οι συμμαχίες αυτές των αρσενικών, όπως έδειξαν οι πολυετείς παρατηρήσεις, είναι τριών ειδών: Η πρώτη αφορά δύο ή τρία δελφίνια που από κοινού «αγκαζάρουν» και συνοδεύουν γόνιμα θηλυκά. Η δεύτερη «συμμορία», που μπορεί να διαρκέσει έως 15 έτη, αφορά ομάδες των τεσσάρων έως 14 αρσενικών, που κάνουν επιθέσεις σε άλλες ομάδες δελφινιών για να «κλέψουν» τα ξένα θηλυκά ή να αμυνθούν από τις επιθέσεις των ξένων αρσενικών.
Τέλος, η τρίτη «παρέα» αφορά τη σύναψη μεγάλων συμμαχιών με ξένες ομάδες, προκειμένου να συγκροτήσουν ακόμα μεγαλύτερες ομάδες, που συνεργάζονται για να υπερασπιστούν τα θηλυκά τους από άλλες επιθετικές «συμμορίες», γεγονός που οδηγεί σε επικές μάχες, με δεκάδες αρσενικά να συμμετέχουν σε κάθε «στρατιά» . Αντίθετα, τα θηλυκά δελφίνια σπάνια δημιουργούν συμμαχίες.
Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Κόνορ, τα δελφίνια πρέπει να είναι «απίστευτα έξυπνα» για να λειτουργούν σε ένα τέτοιο είδος ανοικτής κοινωνίας, όπου συχνά συναντούν ξένα άτομα του είδους τους και συνεχώς πρέπει να «αποφασίζουν» αν έχουν να κάνουν με εχθρό ή φίλο, αντιδρώντας ανάλογα. «Η κυρίαρχη ιδέα για την εξέλιξη των πραγματικά μεγάλων εγκεφάλων (σ.σ. όπως του ανθρώπου) είναι ότι προκλήθηκε από τις πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις», υπενθύμισε ο Αμερικανός θαλάσσιος βιολόγος.
Μόνο οι άνθρωποι και τα δελφίνια έχουν βρεθεί να αναπτύσσουν τόσο πολύπλοκες συμμαχίες αρσενικών στο πλαίσιο του κοινωνικού δικτύου τους. Φαινομενικά και άλλα είδη, όπως οι χιμπατζήδες, συγκροτούν συμμαχίες αρσενικών για να υπερασπιστούν το έδαφος και τα θηλυκά της κοινότητάς τους.
Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Κόνορ, τα δελφίνια πρέπει να είναι «απίστευτα έξυπνα» για να λειτουργούν σε ένα τέτοιο είδος ανοικτής κοινωνίας, όπου συχνά συναντούν ξένα άτομα του είδους τους και συνεχώς πρέπει να «αποφασίζουν» αν έχουν να κάνουν με εχθρό ή φίλο, αντιδρώντας ανάλογα. «Η κυρίαρχη ιδέα για την εξέλιξη των πραγματικά μεγάλων εγκεφάλων (σ.σ. όπως του ανθρώπου) είναι ότι προκλήθηκε από τις πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις», υπενθύμισε ο Αμερικανός θαλάσσιος βιολόγος.
Μόνο οι άνθρωποι και τα δελφίνια έχουν βρεθεί να αναπτύσσουν τόσο πολύπλοκες συμμαχίες αρσενικών στο πλαίσιο του κοινωνικού δικτύου τους. Φαινομενικά και άλλα είδη, όπως οι χιμπατζήδες, συγκροτούν συμμαχίες αρσενικών για να υπερασπιστούν το έδαφος και τα θηλυκά της κοινότητάς τους.
Όμως τα δελφίνια, αντίθετα με τους χιμπατζήδες, δεν υπερασπίζονται κάποια συγκεκριμένη «κλειστή» επικράτεια, αλλά ζουν σε περιοχές με συνεχώς μεταβαλλόμενα σύνορα. Παράλληλα, οι ομάδες τους δεν είναι εξίσου «κλειστές» και ιεραρχικές όπως των χιμπατζήδων, αλλά οι συμμαχίες και η σύνθεσή τους συνεχώς αλλάζουν.
Σε καμία άλλη κοινωνία θηλαστικών, όπως δήλωσε ο Ρ. Κόνορ, δεν υπάρχει αυτή η συνεχής εναλλαγή ρόλων μεταξύ εχθρών και φίλων και αυτή η «πλαστικότητα» στις μεταξύ τους σχέσεις.
Σε καμία άλλη κοινωνία θηλαστικών, όπως δήλωσε ο Ρ. Κόνορ, δεν υπάρχει αυτή η συνεχής εναλλαγή ρόλων μεταξύ εχθρών και φίλων και αυτή η «πλαστικότητα» στις μεταξύ τους σχέσεις.
Μόνο οι ελέφαντες πλησιάζουν κάπως τα δελφίνια στην ικανότητα να δημιουργούν φιλικές σχέσεις με άγνωστα άτομα του είδους τους, πέρα από τη δική τους κοινότητα. Η ικανότητα αυτή των δελφινιών -όπως και των ανθρώπων- πιστεύεται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διόγκωση του εγκεφάλου τους και στην αύξηση της εξυπνάδας τους.
πηγή: http://www.ikypros.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου