Όταν βάζουμε ένα κουτάβι στο σπίτι μας, συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα που ποτέ δε φανταζόμασταν. Τα κουτάβια κλαίνε, κάνουν ζημιές, λερώνουν και δαγκώνουν ό,τι βρουν μπροστά τους. Όταν κάποιος είναι νέος ιδιοκτήτης σκύλου, χωρίς βασικές γνώσεις και εμπειρία για το πώς να διαχειριστεί το καινούριο του κουτάβι, το μόνο σίγουρο είναι ότι τα βρίσκει σκούρα. Σε αυτό το άρθρο θα εξηγήσουμε γιατί τα κουτάβια δαγκώνουν και τί μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό. Για να μπορέσουμε όμως να λύσουμε το πρόβλημα ενός κουταβιού που δαγκώνει, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε το λόγο που τα κουτάβια δαγκώνουν.Σε μια αγέλη σκύλων, τα νεογνά κουτάβια ξεκινάνε να παίζουν μεταξύ τους πάνω στον πρώτο μήνα περίπου. Το παιχνίδι τους αποτελείται από σωματικές δραστηριότητες όπως να σπρώχνουν, να δαγκώνουν και να κυνηγάνε το ένα το άλλο. Όταν ένα κουτάβι εντάσσεται στο ανθρώπινο περιβάλλον μας, του παίρνει λίγες μέρες μέχρι να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί ότι η ανθρώπινη οικογένειά του είναι πλέον η καινούρια του αγέλη. Μόλις συμβεί αυτό, το κουτάβι θεωρεί απολύτως φυσιολογικό να φέρεται όπως φερόταν με τη σκυλίσια αγέλη του. Θα μας κυνηγάει, θα μας σπρώχνει και θα μας δαγκώνει, όπως ακριβώς έκανε με τα αδερφάκια του. Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος που τα κουτάβια δαγκώνουν χέρια, πόδια, ρούχα, έπιπλα και παιδιά· θεωρούν ότι απλώς παίζουν με την καινούρια τους αγέλη! Δε γνωρίζουν τί δεν επιτρέπεται να δαγκώνουν. Το δάγκωμα των κουταβιών, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν έχει να κάνει με επιθετικότητα αλλά με φυσιολογική συμπεριφορά αγέλης. Κάπου εδώ είναι που ξεκινάνε και τα προβλήματα των νέων ιδιοκτητών, τα κουτάβια νομίζουν ότι παίζουν και οι άνθρωποι νομίζουν ότι το κουτάβι τους γίνεται επιθετικό.
Η δουλειά μας ως ιδιοκτήτες σκύλου είναι να διδάξουμε το νέο μέλος της "αγέλης" μας ότι το να μας δαγκώνει, δεν είναι επιτρεπτό. Τα σκυλιά όμως έχουν γενετική προδιάθεση να κυνηγάνε και να δαγκώνουν (prey drive), και θα ήταν άδικο αν τους το στερούσαμε. Συνεπώς, είναι επίσης δουλειά μας να ικανοποιήσουμε την ανάγκη τους να δαγκώνουν, προσφέροντάς τους εναλλακτικές λύσεις που δε συμπεριλαμβάνουν τα χέρια ή τα πόδια μας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το πετύχουμε αυτό, το ποιόν θα χρησιμοποιήσει ο καθένας εξαρτάται από το ταπεραμέντο του εκάστοτε κουταβιού. Το πιο απλό που μπορούμε να δοκιμάσουμε όταν το κουτάβι μας μάς δαγκώνει είναι να προσποιηθούμε ότι πονέσαμε, φωνάζοντας "ΑΟΥΤΣ". Σε μια αγέλη σκύλων, όταν τα κουτάβια παίζουν μεταξύ τους και κάποιο πονέσει, τσιρίζει. Αυτός είναι ο τρόπος τους για να επικοινωνήσουν ότι το δάγκωμα ήταν πολύ έντονο, και πολλές φορές αυτό αρκεί για να δείξουμε στο κουτάβι ότι δεν επιτρέπεται να μας δαγκώνει. Αν μας αφήσει, του λέμε "ΜΠΡΑΒΟ" και το επιβραβεύουμε δίνοντάς του μια λιχουδιά ή ένα παιχνίδι (μπαλάκι, σχοινί κλπ). Κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε όταν το κουτάβι μάς δαγκώνει, είναι να του λέμε "ΟΧΙ" (με σταθερό τόνο, χωρίς να φωνάζουμε), έπειτα να τραβιόμαστε και τέλος να ανακατευθύνουμε την ενέργειά του στο αγαπημένο του παιχνίδι. Με λίγη υπομονή το κουτάβι μας σύντομα πρόκειται να καταλάβει ότι το να μας δαγκώνει δεν έχει αποτέλεσμα, οπότε θα πρέπει να αρκεστεί στο παιχνίδι του. Το κλειδί εδώ είναι να υπάρχει συνέπεια και ποτέ να μην επιτρέπουμε στο κουτάβι να μας δαγκώνει, όσο χαριτωμένο και αν μας φαίνεται ορισμένες στιγμές. Πρέπει να κοιτάξουμε λίγο πιο μπροστά και να σκεφτούμε τι θα συμβεί π.χ. σε ένα χρόνο που το κουτάβι μας θα έχει γίνει ένα ενήλικο Λαμπραντόρ 30 κιλών.
Κλείνοντας, να τονίσουμε το πόσο σημαντικό είναι να εκτονώνουμε το κουτάβι μας. Η εκτόνωση, τόσο η σωματική όσο και η διανοητική, είναι μια από τις βασικότερες ανάγκες ενός σκύλου. Σωματική εκτόνωση προσφέρουν η βόλτα, η άσκηση (ορειβασία, τρέξιμο κλπ) και το παιχνίδι (μπαλάκι, frisbee, tug of war κλπ). Διανοητική εκτόνωση προσφέρει η Εκπαίδευση (Βασική Εκπαίδευση, Εξελιγμένη Εκπαίδευση, Καθήκοντα Προστασίας, Nosework κλπ). Με λίγα λόγια, όσο περισσότερο εκτονώνουμε το κουτάβι μας, τόσο λιγότερο θα νιώθει την ανάγκη να μας δαγκώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου