Το ποδήλατο ήταν και θα είναι ένα ισχυρό χαρτί για την Καρδίτσα καθώς έχει γίνει πλέον στοιχείο της ταυτότητάς της, αποτελεί σημαντικό μέσο μετακίνησης για την πόλη μας και έχει πλέον κατοχυρώσει κάποιες βασικές ποδηλατικές υποδομές. Έχει αξιοποιηθεί όμως όσο θα έπρεπε; Και το κυριότερο αντιμετωπίζεται σαν «όχημα» για την επίλυση του κυκλοφοριακού μας ζητήματος ή αντιμετωπίζεται κυρίως ως ένα γραφικό τοπικό στοιχείο, το οποίο γοητεύει αλλά δεν αξιοποιείται όπως θα έπρεπε; Την απάντηση μάλλον την γνωρίζουμε καθώς οι πρόσφατες παρεμβάσεις για την διαχείριση του κυκλοφοριακού ζητήματος εστιάζουν στην ελεγχόμενη στάθμευση και σε εισπρακτικές πρακτικές ακολουθώντας τα συμπτώματα και όχι τα αίτια του προβλήματος.Παρά τη δική μας όμως αδυναμία για μια συνολική αντιμετώπιση της κυκλοφορίας στην Καρδίτσα υπάρχουν πόλεις που αξιοποιούν στο έπακρο τη χρήση του ποδηλάτου, και διερευνούν συστηματικά την απεξάρτησή τους από το αυτοκίνητο. Κοινό σημείο όλων των περιπτώσεων είναι η παρουσία αποφασιστικών Δημοτικών Αρχών που με όραμα και στοχευμένες πολιτικές προωθούν λύσεις αντί να εστιάζουν στον περιορισμό των συμπτωμάτων της κατάληψης των πόλεων από αυτοκίνητα, η οποία είναι καταδικασμένη να μην έχει ουσιαστικά αποτελέσματα και οδηγεί νομοτελειακά σε όλο και χαμηλότερο επίπεδο ποιότητας ζωής την πόλη και τους πολίτες της.
Με αφορμή ένα πρόσφατο άρθρο του Σπύρου Παπαγεωργίου, εκδότη του ποδηλατικού περιοδικού Mbike ας κάνουμε ένα οδοιπορικό (και ας προβληματιστούμε) στις πόλεις που τολμούν να οραματίζονται το μέλλον τους χωρίς αυτοκίνητα, όσο και αν αυτό δεν είναι «κουλ» για πολλούς:
Ξεκινάμε από την πόλη του φωτός και την Δήμαρχο του Παρισιού η οποία επιθυμεί ως το 2020 να διπλασιάσει τον αριθμό των ποδηλατοδρόμων, να απαγορεύσει τη χρήση των diesel και να περιορίσει δραματικά την κίνηση των αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης. Στη Μαδρίτη εφαρμόζεται με επιτυχία το μέτρο των «car free» περιοχών, ενώ 24 από τους πλέον πολυσύχναστους δρόμους επανασχεδιάζονται για πεζούς και ποδηλάτες.
Στο Μιλάνο παρά την εμμονή των γειτόνων μας Ιταλών με το αυτοκίνητο ο Δήμος επιβραβεύει τη μη χρήση του αυτοκινήτου μέσω ειδικού συστήματος, προσφέροντας δωρεάν εισιτήρια για τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς. Στην Κοπεγχάγη η οποία κατέχει τα σκήπτρα για την ενσωμάτωση του ποδηλάτου ως μέσο μεταφοράς, παρά τις δυσμενείς κλιματολογικές συνθήκες, Δήμος και πολίτες εργάζονται ασταμάτητα για να διευρύνουν το δίκτυο ποδηλατοδρόμων, για να μην ξαναβρεθούν εκεί που είμαστε εμείς σήμερα και φοβόμαστε να φύγουμε. Αντίστοιχη πορεία για περιορισμό στο ελάχιστο της χρήσης του αυτοκινήτου στο κέντρο των πόλεων έχουν το Αμβούργο, το Ελνσίνκι, και η Γκενγκντού στην Κίνα.
Οι πόλεις μας έχουν δυστυχώς εγκλωβιστεί από ένα αδιέξοδο μοντέλο ανάπτυξης και ψάχνουν τον ελεύθερο χώρο που έχασαν, διεκδικούν το δικαίωμα να κινούνται με ασφάλεια παιδιά, γονείς με καροτσάκια, άτομα με μειωμένη κινητικότητα, άτομα με αναπηρία, όλοι μας. Αντίστοιχα και εμείς οι κάτοικοι έχουμε σταδιακά συμβιβαστεί να ζούμε σε ένα αφιλόξενο, μολυσμένο, βρώμικο, θορυβώδες περιβάλλον που μας οδηγεί να μην σεβόμαστε ο ένας τον άλλο ή ακόμη και να τυραννάμε ο ένας τον άλλο.
Για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού ζητήματος στην πόλη μας απαιτείται μια ολοκληρωμένη και στοχευμένη πολιτική και ένας ουσιαστικός διάλογος που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Απαιτείται αξιολόγηση, αξιοποίηση και σύνδεση των παρεμβάσεων και των υποδομών που έχουν δημιουργηθεί ως τώρα. Απαιτείται σχεδιασμός, πολιτική βούληση και τόλμη. Απαιτείται πρώτα από όλα μια αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου