Στο έσχατο σημείο τους απειλεί να φέρει τα αποθέματα νερού της Ελλάδας το φαινόμενο της υφαλμύρισης, το οποίο εμφανίζεται τουλάχιστον στο 70% των παράκτιων περιοχών της χώρας. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, την επόμενη Παρασκευή 22 Μαρτίου, Ελληνες ακαδημαϊκοί τονίζουν πως, λόγω του μεγάλου μήκους της ακτογραμμής μας αλλά και της ανεξέλεγκτης άντλησης των υπογείων υδάτων, η χώρα μας αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα υφαλμύρισης σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Παράλληλα, επισημαίνουν πως η αλλοίωση των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων από το νερό της θάλασσας προχωρά με τόσο ταχείς ρυθμούς ώστε τα επόμενα χρόνια να απειλεί την ασφαλή παροχή νερού στο 60% με 70% του ελληνικού πληθυσμού. Ηδη οξύτατο πρόβλημα ρύπανσης των υδροφόρων οριζόντων με θαλασσινό νερό παρατηρείται στο δέλτα του Εβρου, την παραλιακή περιοχή της Ξάνθης, ολόκληρο το θαλάσσιο μέτωπο της Λάρισας, ένα μεγάλο μέρος της Μαγνησίας, της Ανατολικής Αττικής, της Αχαΐας, της Κορινθίας και του Ηρακλείου Κρήτης. Σύμφωνα με τους καθηγητές, οι ευθύνες για την αχρήστευση των υπόγειων αποθεμάτων νερού δεν εντοπίζονται στη μείωση των βροχοπτώσεων αλλά στις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις - και συγκεκριμένα στις χιλιάδες παράνομες γεωτρήσεις που εντοπίζονται στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας.
«Η υφαλμύριση προκαλείται όταν η στάθμη των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων πέφτει κάτω από τη στάθμη της θάλασσας. Σε αυτή την περίπτωση το αλμυρό νερό καταφέρνει να διεισδύσει στο έδαφος, ρυπαίνοντας το καθαρό πόσιμο νερό με χλωριούχο νάτριο. Το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σοβαρό, καθώς από ένα σημείο και μετά το νερό καθίσταται ακατάλληλο για πόση αλλά και για το πότισμα των καλλιεργειών, ενώ εμφανίζεται στο 70% των ακτών μας», δηλώνει ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογικών Επιστημών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Γιάννης Κουμαντάκης.
Από τη στιγμή που η χώρα μας έχει τη μεγαλύτερη σε μήκος ακτογραμμή στην Ευρώπη και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα τα επίπεδα βροχοπτώσεων έχουν καθοδική πορεία, η Ελλάδα καθίσταται άμεσα σε ένα από τα πιο απειλούμενα από την υφαλμύριση κράτη παγκοσμίως. «Το 60% με 70% του ελληνικού πληθυσμού ζει κοντά στις ακτές. Αυτό προκάλεσε την υπερεκμετάλλευση των υπογείων υδάτων κοντά στη θάλασσα, με αποτέλεσμα σήμερα να εντοπίζουμε αλμυρό νερό σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων από την ακτή, με χαρακτηριστική την περίπτωση της Κορινθίας. Κοντά στα διόδια του Σπαθοβουνίου, το αλμυρό νερό έχει εισχωρήσει μέχρι και σε μήκος 15 χιλιομέτρων από τις ακτές», λέει ο καθηγητής Υδρογεωλογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Βουδούρης.
Η υφαλμύριση εμφανίστηκε στην Ελλάδα πριν από τρεις δεκαετίες με επίκεντρο τη Θεσσαλία, περιοχή που, σύμφωνα με τους ακαδημαϊκούς, αποτελεί το κορυφαίο παράδειγμα προς αποφυγήν όσον αφορά τους υδάτινους πόρους. «Τη δεκαετία του 1980 ξεκίνησαν οι μονοκαλλιέργειες του βαμβακιού, που απαιτεί τεράστιες ποσότητες νερού. Σε λιγότερο από 30 χρόνια, το νερό έχει μολυνθεί από το αλάτι σχεδόν σε όλη τη θεσσαλική πλευρά του Αιγαίου και τώρα κάποιοι κάνουν γεωτρήσεις μέχρι και σε 400 μέτρα βάθος για να βρουν καθαρό νερό», αναφέρει ο Νικήτας Μυλόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Υδάτινων Πόρων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου