Και ποιος πρεσβύτερος δε θυμάται και νεότερος δε έχει ακουστά, για τη μεγάλη καταστροφική πλημμύρα, που διαδραματίστηκε στις αρχές Νοεμβρίου του 1986 στην ευρύτερη περιοχή του Β.Α. Πηλίου και κυρίως στις περιοχές της Ζαγοράς και Χορευτού. Από αυτό το γεγονός, που για κάποια ευτυχή συγγηρία δεν θρηνήσαμε θύματα, δημιουργήθηκαν έντονα περιβαλλοντικά προβλήματα, τόσο στον ηπειρωτικό όσο και στον θαλάσσιο χώρο της συγκεκριμένης περιοχής, με έντονα τα σημάδια της οικολογικής υποβάθμισης.
Ίσως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να επαναπροσδιορίσουμε τα αίτια που προκάλεσαν τον καταστροφικό χαρακτήρα της συγκεκριμένης πλημμύρας, σημαντικό όμως αποτελεί το γεγονός της ενεργοποίησης των άμεσων αντανακλαστικών της Δασική Υπηρεσίας του Νομού Μαγνησίας, με σκοπό την αποτροπή της δράσης μελλοντικών, παρόμοιων, αλλά και καταστροφικότερων πλημμυρών. Έτσι, οι αρμόδιοι φορείς, αναλογιζόμενοι την ισχύουσα κατάσταση των χρήσεων γης, έκριναν ορθός την επίτευξη μιας σειράς δασοτεχνικών έργων. Το σημαντικότερο από αυτά τα έργα αποτελεί η κατασκευή μιας σειράς φραγμάτων βάρους, κατά μήκος της κοίτης του χειμάρρου «Γεραμπίνη», ο οποίος διασχίζει τη Ζαγορά και καταλήγει στην ανώτερη μεσοπαλιρροϊκή ζώνη του Χορευτού. Άραγε ο προβληματισμός και φόβος, μιας περεταίρω οικολογικής υποβάθμισης της ευρύτερης περιοχής, λόγω της δημιουργίας τέτοιων τεχνικών έργων, ευσταθούσε στην συγκεκριμένη περίπτωση;
Είναι αποδεκτό από όλους τους επιστημονικούς φορείς, πως στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές, όπου η έννοια της βιοποικιλότητας διαδραματίζει σημαντικό και ουσιαστικό ρόλο, θα πρέπει να ακολουθηθούν λεπτοί και διακριτικοί χειρισμοί, σε ότι αφορά την κατασκευή διάφορων τεχνικών έργων, ώστε να αποφευχθεί το φαινόμενο της μη παροδικής περιβαλλοντικής υποβάθμισης.
Σε ότι αφορά την περίπτωση του χειμάρρου «Γεραμπίνη», με βάση την επιστημονική έρευνα που διεξάχθηκε από το Τμήμα Γεωπονίας Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αποδείχτηκε μέσα από την μακρά μελέτη, επεξεργασία, ανάλυση και σύγκριση ουσιαστικών περιβαλλοντικών ποιοτικών και ποσοτικών δεικτών, πως η οικολογική υποβάθμιση της συγκεκριμένης περιοχής του χειμάρρου είναι μικρή και αναστρέψιμη. Με την πάροδο του χρόνου, η φύση από μόνη της, μέσα από ειδικούς εσωτερικούς φυσικούς μηχανισμούς και χωρίς την περεταίρω ανθρώπινη παρέμβαση και επέμβαση, θα δημιουργήσει εκείνο το υπόβαθρο, ώστε αυτή η μικρή και μη ουσιαστική αλλοίωση, όχι μόνο να εξαλειφθεί, αλλά και να δημιουργηθεί ένα σταθερό φυσικό περιβάλλον, με σημαντική βιοποικιλότητα και οικολογικούς παραμέτρους.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι το παραδειγματικό αυτό έργο, οφείλεται κατά πολύ στους κατάλληλους και επιστημονικά προβλεπόμενους χειρισμούς, που ακολουθήθηκαν από την υπεύθυνο Δασολόγο του Δασαρχείου Βόλου, ώστε σήμερα να αναφερόμαστε με ανακούφιση και αισιοδοξία, για την οικολογική πραγματικότητα της περιοχής. Έτσι λοιπόν δε θα πρέπει να αντιδρούμε στην ιδέα της κατασκευής συγκεκριμένων τεχνικών έργων στο φυσικό περιβάλλον και ιδίως στο δασικό χώρο, αλλά για τον τρόπο και τις μεθόδους που ακολουθούνται, με σκοπό την πραγματοποίησή τους.
Η κατασκευή μιας σειράς φραγμάτων βάρους, κατά μήκος της κοίτης του χειμάρρου «Γεραμπίνη», ο οποίος διασχίζει τη Ζαγορά και καταλήγει στην ανώτερη μεσοπαλιρροϊκή ζώνη του Χορευτού, αποδείχτηκε ότι βασίστηκε σε οικολογικούς παραμέτρους!
Παραπάνω βλέπετε την κοινότητα Ζαγοράς Πηλίου και τις διάφορες τεχνικές εργασίες που πραγματοποιήθηκαν, τόσο στις θέσεις των φραγμάτων όσο και κατά μήκος του χειμάρρου, υπό την επίβλεψη του Δασαρχείου Βόλου
πηγή: http://forest.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου