Ενώ οι πολιτικοί αποτυγχάνουν, οι αλιείς θριαμβεύουν

 

 

«Το απόλυτο μέτρο ενός ανθρώπου δεν είναι πού στέκεται σε στιγμές άνεσης και ευκολίας, αλλά πού στέκεται σε περιόδους πρόκλησης και αντιπαράθεσης».

 

Το διάσημο ρητό του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήρθε πολύ έντονα στο μυαλό μου αυτό το περασμένο Σαββατοκύριακο, καθώς άκουγα τις συγκινητικές ιστορίες που μοιράστηκαν μεταξύ τους οι ψαράδες κατά τη διάρκεια της ημερίδας για τις βέλτιστες πρακτικές των αλιέων χαμηλής έντασης της Μεσογείου που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.

Η ημερίδα αυτή αποτέλεσε την τρίτη και τελευταία για φέτος, μετά τη Βαλτική και τον Ατλαντικό, που οργανώθηκε από την πλατφόρμα του LIFE (Αλιείς Χαμηλής Έντασης της Ευρώπης). Ψαράδες από την Κροατία, Κύπρο, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία συναντήθηκαν για να ανταλλάξουν βέλτιστες πρακτικές. Μοιράστηκαν τις ιστορίες τους για το πώς σε περιόδους δυσκολίας, με τις θάλασσες άδειες από ζωή, τον αγώνα τους για να τα βγάλουν πέρα ​​και τη φωνή τους να μην φτάνει στους Ευρωπαίους πολιτικούς, προσπαθούν να συνεργαστούν και να βρουν βιώσιμες λύσεις για αυτούς και τη θάλασσα.

 

Οι επιτυχημένες ιστορίες τους ήταν πολύ ενθαρρυντικές και με γέμισαν με αισιοδοξία για το μέλλον. Όπως για παράδειγμα, οι αλιείς από το νησί της Σαρδηνίας στην Ιταλία, οι οποίοι εργάζονται από κοινού για την αποκατάσταση των εξαντλημένων αποθεμάτων της περιοχής τους. Έχουν δημιουργήσει περιοχές απόλυτης προστασίας και συνεργάζονται με τους επιστήμονες και τις τοπικές περιοχές. Στην Torre Guaceto έχουν μειώσει και τον αριθμό των ημερών που ψαρεύουν με αποτέλεσμα την αύξηση των αλιευμάτων και ένα πολύ καλύτερο εισόδημα.

 

Μια άλλη αποτελεσματική συνεργασία παρουσιάστηκε από τους αλιείς της Denia στην Ισπανία. Οι αλιείς συνεργάζονται με την επιστημονική κοινότητα και τις τοπικές αρχές για την παρακολούθηση του θαλάσσιου καταφυγίου στο Cape San Antonio. Οι δραστηριότητές τους περιλαμβάνουν και άλλες πρωτοβουλίες όπως την καταπολέμηση των σκουπιδιών και της ρύπανσης, ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τη ναυτιλία και την αλιεία, καθώς και αλιευτικό τουρισμό. Στην Αμοργό, οι ντόπιοι ψαράδες χαμηλής έντασης, έχοντας πληγεί από την οικονομική κρίση της χώρας μας, την υπεραλίευση και την κακή κατάσταση των αποθεμάτων, αποφάσισαν να νικήσουν την απαισιοδοξία της εποχής και να αγωνιστούν για τη δημιουργία ενός θαλάσσιου καταφυγίου στην περιοχή τους και την προσωρινή παύση των αλιευτικών δραστηριοτήτων.

 

Αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια πολύ ανησυχητική κατάσταση. Με το 90% των αλιευτικών αποθεμάτων στη Μεσόγειο να υπεραλιεύονται, χιλιάδες αλιείς κινδυνεύουν να χάσουν το επάγγελμά τους. Οι παράκτιες κοινότητές τους αισθάνονται ήδη τις συνέπειες. Ευτυχώς όμως, δεν εγκαταλείπουν! Ακόμα κι αν οι Ευρωπαίοι Υπουργοί αλιείας έχουν επανειλημμένα αποτύχει να διαχειριστούν αποτελεσματικά αυτή την θάλασσα και χάνουν διαρκώς την ευκαιρία να προστατεύσουν τον θαλάσσιο θησαυρό που μας έχει απομείνει οι ψαράδες συνεχίζουν να παλεύουν με ζήλο.

 

«Αν δεν αναλάβουμε δράση τώρα, μπορεί να είμαστε η πρώτη γενιά αλιέων, η οποία δεν θα είναι σε θέση να περάσει το επάγγελμά της στα παιδιά της», μας είπε ο Μιχάλης Krossmann από την Αμοργό.

 

Ως εκ τούτου, οι συμμετέχοντες υπογράμμισαν τη σημασία της εφαρμογής της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής από τους Ευρωπαίους υπουργούς. Απαίτησαν καλύτερη διαχείριση και έλεγχο των αλιευτικών δραστηριοτήτων, την έγκριση των εθνικών διαχειριστικών σχεδίων που θα ανταμείβουν αυτούς που ψαρεύουν με τις λιγότερες επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον και έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στην τοπική οικονομία. Τόνισαν το σημαντικό ρόλο του νέου Ευρωπαϊκού Ταμείου Θάλασσας και Αλιείας και πώς μπορούν να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες χρηματοδότησης για να δημιουργηθούν περισσότερα σχέδια δράσης, όπως τα παραπάνω, τα οποία θα προωθούν τη βιωσιμότητα και θα προσφέρουν συγκεκριμένες λύσεις για τις παράκτιες κοινότητες.

 

Με τη Μεσόγειο Θάλασσα στο κόκκινο, οι υπουργοί της ΕΕ οφείλουν να εντείνουν τις προσπάθειες τους, να αναλάβουν την ευθύνη τους και να ακολουθήσουν το παράδειγμα αυτών των ψαράδων. Το χρωστάνε στους αλιείς, τις κοινότητές τους αλλά και τις επόμενες γενιές.


πηγή: http://www.greenpeace.org/