Στα δάση του εθνικού δρυμού της Βάλια Κάλντα, τα μοιρασμένα ανάμεσα στη σκιά, το φως και το όνειρο, ο περιηγητής συναντά κάθε τόσο θαύματα της φύσης, καλά κρυμμένα στους αμύητους. Σαλαμάνδρες με έντονα χρώματα, μικροσκοπικούς «δράκους» και σαρκοφάγα φυτά.
Συναντά ...το κώνειο του Σωκράτη κι ευθυτενή δέντρα, που ψηλώνοντας λαίμαργα για να βρουν φως, είδαν τα χρόνια να μετατρέπονται σε αιώνες.
Ορχιδέες, κόκκινη και μαύρη πεύκη, δέντρα που χτυπήθηκαν απ' τον κεραυνό και οι ασημένιοι κορμοί τους στέκουν όρθιοι σαν μοναχικά γλυπτά μέσα σε καταπράσινες εκτάσεις με νερά, που θυμίζουν τις Άλπεις -και τις ξεπερνούν σε ομορφιά. Εκεί, η άνοιξη έρχεται αργά -τα χιόνια λιώνουν αργά- και έτσι, μέσα στον Ιούλιο, την ώρα που οι πόλεις «καίγονται» στη ζέστη, η φύση είναι ανοιξιάτικη, γεμάτη λουλούδια κάθε χρώματος.
Η θερμοκρασία, χαμηλή ακόμη, απαιτεί τουλάχιστον μια ελαφριά ζακέτα μέσα στο καταμεσήμερο.
Ανηφορίσαμε προς τον πυρήνα του δρυμού με τζιπ 4Χ4, έχοντας ως αφετηρία το γραφικό χωριό Κρανιά Γρεβενών, με τους φιλόξενους κατοίκους.
Μετά από μια στάση στην τοποθεσία «Μπάλτσες», όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τους αλπικούς τρίτωνες, ιδιαίτερα αμφίβια, που μοιάζουν με μικροσκοπικούς δράκους και κολυμπούν σαν κροκόδειλοι, συνεχίσαμε την πορεία μας προς τον πυρήνα του Δρυμού, διανύοντας μια μαγευτική διαδρομή, μέσα από αρχαία δάση κωνοφόρων, μαύρη πεύκη, ελάτη κι οξιές.
Η συνολική έκταση του Δρυμού προσεγγίζει τα 70.000 στρέμματα από τα οποία τα 33.000 αποτελούν τον πυρήνα. Χιλιάδες στρέμματα ανείπωτης ομορφιάς.
Το όνομα του δρυμού -«Βάλια Κάλντα»- σημαίνει στα βλάχικα «Ζεστή Κοιλάδα», αλλά ο περιηγητής που θα σταματήσει για λίγο σε κάποια από τις πέτρινες βρύσες καθ' οδόν, συνειδητοποιεί αμέσως ότι το όνομα δόθηκε κατ' ευφημισμόν: το νερό στις βρύσες, ακόμη και στα ρηχά ρυάκια, είναι παγωμένο, παρότι καλοκαίρι.
πηγή: http://epiruspost.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου