Ανεβαίνοντας στο Ντελιδίμη

 

 

«Τα κακοτράχαλα βουνά του Πίντου όσοι διαβαίνουν,

οπόχουν τους ψηλούς γκρεμούς και τα μεγάλα λόγγα

και τες αμέτρητες κορφές και τες πολλές βρυσούλες

οπόχουν τα περίφημα τα πλούσια τσελιγγάτα»

 

Κρυστάλλης. Ο απροσποίητος ζωγράφος των ελληνικών τοπίων. Ο τραγουδιστής των βουνών του χωριού και της στάνης.

 

Σε κακοτράχαλα βουνά βρεθήκαμε και εμείς μετά το Μουζάκι ανηφορίζοντας τον φιδίσιο δρόμο προς το πέρασμα του Αγίου Νικολάου. Πέρνουμε το δρόμο προς τα χωριά της ανατολικής Αργιθέας Βλάσι, Πετρίλο, Δροσάτο.

Στρίβουμε αριστερά του κεντρικού δρόμου και με μεγάλη προσοχή ανηφορίζουμε τον στενό ασφάλτινο δρόμο που μας οδηγεί στο χωριό Φουντωτό.

Αυτό βρίσκεται χτισμένο σε μια κατάφυτη πλαγιά της Αφορεσμένης σε υψόμετρο 1250 μέτρων, σε ένα γραφικό τοπίο με θέα και πλούσια βλάστηση. Το παλιό του όνομα ήταν Κοπλέσι. Οι λίγοι κάτοικοί του ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τους καλοκαιρινούς μήνες βγάζουν τα κοπάδια τους εκεί στα ψηλώματα κάτω από τις κορυφές Ντελιδίμη, Αφορεσμένη και Ασημόραχη. Εκεί πάνω είναι ο νους μας, εκεί είναι στραμμένα τα μάτια μας.

 

Αφήνοντας τα αυτοκίνητά μας στην έξοδο του χωριού και μετά από περπάτημα μισής ώρας σε δασικό δρόμο μέσα σε δάσος ελάτου βγαίνουμε στην καθαρή πλαγιά της Αφορεσμένης. Εδώ ο λαός της περιοχής λέει πως όταν πέρασε ο πάτερ Κοσμάς ο Αιτωλός, οι τσοπάνηδες που είχαν τις στάνες τους εκεί σε ένα γούπατο, όχι μόνο δεν του έδωσαν να φάει αλλά τουναντίον τον ενέπαιξαν και άφησαν τα σκυλιά τους να τον ξεσκίσουν. Αυτός τους αφόρεσε και τους είπε: «Όρνια να γίνουν τα πρόβατά σας και να κατοικούν πάντα σε αυτόν εδώ τον τόπο».

Πράγματι, σε αυτόν τον τόπο, σε αυτά τα γούπατα, θα βρει κανείς κατά καιρούς μεγάλο αριθμό από όρνεα. Έτσι το βουνό αυτό ονομάστηκε Αφορεσμένη.

Επί δύο ώρες βαδίζουμε στην πλαγιά της Αφορεσμένης σε ένα καλογραμμένο μονοπάτι που ήταν η κύρια σύνδεση των χωριών της Αργιθέας με τα χωριά των Αγράφων. Η συντήρηση του τώρα πλέον έχει αφεθεί στο καθημερινό ανεβοκατέβασμα των προβάτων που βόσκουν σε αυτά τα μέρη.

Σιγά – σιγά φτάνουμε στο μεγάλο πέρασμα ανάμεσα στην Αφορεσμένη και το Ντελιδήμι. Εδώ η στάση μας διαρκεί αρκετά και οι πρώτες αχτίδες του ζεστού ηλίου πέφτουν πάνω μας.

Απέναντί μας και σε απόσταση αναπνοής θαυμάζουμε την θέα προς τις επιβλητικές πλαγιές των βουνών που κατά καιρούς έχουμε περπατήσει.
Αριστερά μας το Ντελιδήμι με υψόμετρο 2163 μέτρα. Εκεί είναι τώρα στραμμένα τα βλέμματα μας χαράζοντας ο καθένας μας με το νου του την πιθανή πορεία. Ο μεγάλος επιμήκης χαλιάς που ξεχύνεται σαν χιονοστιβάδα από την όμορφη ράχη του βουνού αφήνει ένα πέρασμα δίπλα στην βαθιά ισκιωμένη λαγγαδιά όπου πριν λίγα χρόνια μας τρόμαξε με το βαρύ πέταγμά τους μια οικογένεια όρνιων.

Ο ανήφορος τώρα είναι απότομος αλλά η καρδιά μας καλά κρατεί. Η ράχη με το μεγάλο πέρασμα είναι μπροστά μας. Βρισκόμαστε .όλοι εκεί. Δεξιά μας και κάτω τα μάτια μας διαβάζουν ποιητικά.

«Ποτάμι σιγαλό και φιδωτό ξομπλιάζει. Με δάφνες με μυρτιές και με δασιά πλατάνια. Με αηδόνια με φωλιές».

Είναι το Ασπρόρεμα αριστερά μας και πάνω από το κεφάλι μας η ψηλή κορφή με το όνομα Ντελιδήμι. Με μικρή τραβέρσα ανατολικά καταλήγουμε σε λίγο εκεί. Τώρα στην άκρη του γκρεμού ολοφάνερη είναι η ομορφιά και πλήθος μικρά χωριά διάσπαρτα στα πλάγια: Επινιανά, Τροβάτο, Βραγγιανά, Κουστέσα και πέρα μακριά, γνωστές κορφές βουνών σαν θάλασσα απλωμένα.

Την γαλήνη και την ομορφιά αυτών των στιγμών διακόπτει η φωνή του γραμματέα μας. «Έρχονται και άλλοι στην παρέα μας». Είναι οι φίλοι μας από τον Βόλο. Ο Χρήστος και ο Δημήτρης, οι εξορμητές των βουνών. Η συνάντηση είναι μια έκπληξη σε τούτα τα μέρη.

 

Τώρα εμείς φεύγουμε αφήνοντας χώρο και χρόνο στους φίλους μας. Η κατάβαση γίνεται προσεκτικά και γρήγορα γιατί πίσω από τις μακρινές κορφές ο ήλιος σύντομα θα βασιλέψει.

 

«Καλότυχοί μου χωριανοί, ζηλεύω τη ζωή σας

την απλοϊκή σας τη ζωή πόχει περίσσειες χάρες

μα πλιό πολύ τον μαγικό ζηλεύω γυρισμό σας

όντας η μέρα σώζεται και βασιλεύει ο ήλιος.»

 

πηγή: http://www.trikalanews.gr/