Eις μνήμην του προσφάτως εκλιπόντος, γιατρού, ζωγράφου και γλύπτη, Βασιλείου Κάρλου. Στη φιλία των αειμνήστων Β. Κάρλου και Ηλ. Λεφούση
Μια εκπομπή που έγινε το 1991 από τον Ηλία Λεφούση, με αφορμή την έκθεση ζωγραφικής 38 πινάκων αφιερωμένων στα χωριά, τα τοπία και τον άνθρωπο του Πηλίου, "εικονοποιείται" με φωτογραφίες και πίνακες ζωγραφικής της τότε εκδήλωσης, δίνοντας το στίγμα της σχέσεως του Β. Κάρλου με το Πήλιο.
Ένα βίντεο για το έργο του Βασίλη Κάρλου. Ένα έργο, ύμνος για τη φύση του Πηλίου και την ελληνική ύπαιθρο.
Επιμέλεια και δημιουργία του βίντεο: Έλενα Κάρλου
Εικόνες - φωτογραφίες: από τη ζωγραφική και το αρχείο του Βασίλη Κάρλου
Αφήγηση: Ηλίας Λεφούσης (από την εκπομπή "Ελεύθερα Θέματα", της 19ης Σεπτεμβρίου 1991 στο Δημοτικό Ραδιόφωνο του Βόλου).
Να σημειώσουμε ότι η έκθεση ζωγραφικής του Β. Κάρλου πραγματοποιήθηκε στο πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στην αίθουσα Μπουζίανη στις 17- 30 Σεπτεμβρίου του 1991 και ο τίτλος της ήταν "Τοπία από το Πήλιο".
Ο Βασίλης Κάρλος υπήρξε ένας άνθρωπος ανιδιοτελής και ένας άνθρωπος της προσφοράς. Επιτέλεσε έργο, τόσο σε επιστημονικό επίπεδο, ως παθολόγος και παιδίατρος, όσο και σε καλλιτεχνικό, ως ζωγράφος και γλύπτης. Εμείς που τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε μπορούμε να πούμε ότι ήταν και ένας άνθρωπος ευαίσθητος, χαμογελαστός, ευγενής, καλόκαρδος και αξιαγάπητος. Ήταν ένας άνθρωπος, μιας γενιάς που κυριολεκτικά έβγαλε την Ελλάδα, από τις ανήλιες και δύσκολες δεκαετίες, σε χρόνους καλύτερους και πιο φωτεινούς. Ο Βασίλης Κάρλος στάθηκε δίπλα στην ανημπόρια και τη φτώχια του ανθρώπου της ελληνικής υπαίθρου.
Καλό ταξίδι γιατρέ.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΛΟΥ
Ο Βασίλης Κάρλος, παιδίατρος, γλύπτης και ζωγράφος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα, μετά από επιτυχείς εξετάσεις, εισήχθη και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, το 1950. Από μικρό παιδί, έχοντας επιδείξει άριστη συμπεριφορά αλλά και αγάπη για τα γράμματα, είχε ιδιαίτερα διακριθεί για την αφοσίωσή του στην Τέχνη : τη Γλυπτική και τη Ζωγραφική.
Από μικρή ηλικία, είχε αρχίσει να δημιουργεί αριστουργήματα σε πηλό και να ζωγραφίζει πορτραίτα φίλων, δασκάλων και καθηγητών και με τον ίδιο πάντοτε ενθουσιασμό, συνέχισε την ενασχόλησή του αυτή και κατά την περίοδο της φοιτητικής του ζωής στο Πανεπιστήμιο αλλά και μετέπειτα, μέχρι και το τέλος της πρόσκαιρης αυτής ζωής. Δημιούργησε γλυπτά-ανδριάντες, που σήμερα κοσμούν πλατείες και δημόσια ιδρύματα της χώρας μας και τα οποία ως παντοτινά μνημεία θα τιμούν εκείνον και την προσφορά του.
Την ιατρική του σταδιοδρομία την άρχισε στην ύπαιθρο. Υπηρέτησε από το 1954 μέχρι το 1962, ως αγροτικός γιατρός, στα χωριά Ζάχα Ολυμπίας (1954), Τροβάτο Ευρυτανίας (1956), Προκόπι Ευβοίας (1957), Δίστομο Βοιωτίας (1958-1960), Κισσό Πηλίου (1961-1962) και στην πόλη του Βόλου (1963-1969). Ακολούθως, απέκτησε την ειδικότητα του Παθολόγου στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών και συνέχισε την εξάσκηση και τη μελέτη του, επί τέσσερα (4) χρόνια, στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία” για να αποκτήσει και την ειδικότητα της Παιδιατρικής.
Στην Επιστήμη, καταξιώθηκε ως Ιατρός- Παιδίατρος και Παθολόγος. Η καλλιτεχνική του ζωή υπήρξε μία μαγεία. Αναρίθμητα έργα γλυπτικής σμιλεύει ακούραστα με βοηθό πάντοτε την γυναίκα του. Προσφέρει ανιδιοτελώς, στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, το γλυπτό η “Θηλάζουσα Μητέρα”, που κοσμεί την είσοδο του Νοσοκομείου καθώς και πολλές προτομές Καθηγητών της Παιδιατρικής. Σμιλεύει ανδριάντες του Ελευθερίου Βενιζέλου, που κοσμούν την Πλατεία Ελευθερίας στο Περιστέρι, την Πλατεία της Ν.Σμύρνης και την Πλατεία της Ν. Φιλαδέλφειας όπως επίσης και τον ανδριάντα του Πατριάρχη Χρυσοστόμου Σμύρνης, που τοποθετήθηκε στο Περιστέρι.
Φιλοτεχνεί, για την Πιάλεια Τρικάλων, τον μεγαλοπρεπή ανδριάντα του πρώτου Έλληνα Στρατιώτη, Βασίλη Τσιαβαλιάρη, που σκοτώθηκε το πρωί της 28ης/10/1940, στο ύψωμα 1930, στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, κατά την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940. Το εξαίρετο αυτό γλυπτό, δημιούργημα του Βασίλη Κάρλου, του οποίου τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 15-10-2000, πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Παιδιατρικής κ. Θεμιστοκλή Καρπάθιου.
Ο Βασίλης Κάρλος προσέφερε λαμπρό, αξιόλογο και σημαντικό σε ποσότητα και ποιότητα έργο, τιμώντας, έτσι, την πατρίδα του με τα υπέροχα δημιουργήματά του. Τιμήθηκε από όλους τους Φορείς και, βέβαια, από τον επιστημονικό και καλλιτεχνικό κόσμο αλλά και από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με ιδιαίτερες τελετές, τιμήθηκε και από τον ιατρικό κόσμο. Εξάλλου, σε ξεχωριστή τελετή, τιμήθηκε επίσης για την προσφορά του στο Χωρέμειο Ίδρυμα. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Καλλιτεχνών, με συνεχή και αδιάλειπτη δράση. Εργάσθηκε μέχρι και τα 83 του χρόνια, υπηρετώντας την Τέχνη. Η ζωγραφική του ήταν επίσης απαράμιλλης ομορφιάς. Ζωγράφισε περισσότερους από οκτακόσιους (800) πίνακες, που κοσμούν μέχρι σήμερα διάφορες κατοικίες και Ιδρύματα.
Στην γυναίκα του Aρετή Γαζή- ζωγράφο, τη θαυμάσια και ιδιαίτερη αυτή προσωπικότητα, καθώς και στα παιδιά τους, που ο Ύψιστος τους προίκισε με το χάρισμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ευχόμαστε, μέσα από την καρδιά μας, καρτερία, παραμυθία αλλά και δύναμη για να μπορέσουν να συνεχίσουν το έργο του μέντορά τους, ο οποίος, από εδώ και εμπρός, ως “άσβεστος φάρος”, θα καθοδηγεί στοργικά τα “βήματά” τους.
Ακριβέ μας φίλε και συνάδελφε, Βασίλη, εσύ που γιάτρεψες μέσα από την Ιατρική και την Καλλιτεχνία τις ψυχές μας, καταξιωμένε άνθρωπε, Καλή Ανάπαυση να’ χεις εκεί στους Κήπους του Παραδείσου, όπου τώρα περιδιαβαίνεις, όντας βέβαιος ότι η μορφή και το έργο σου θα παραμείνουν, για πάντοτε, ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μας.
Οι Συνάδελφοί σου, Γιατροί και Καλλιτέχνες.
Από μικρή ηλικία, είχε αρχίσει να δημιουργεί αριστουργήματα σε πηλό και να ζωγραφίζει πορτραίτα φίλων, δασκάλων και καθηγητών και με τον ίδιο πάντοτε ενθουσιασμό, συνέχισε την ενασχόλησή του αυτή και κατά την περίοδο της φοιτητικής του ζωής στο Πανεπιστήμιο αλλά και μετέπειτα, μέχρι και το τέλος της πρόσκαιρης αυτής ζωής. Δημιούργησε γλυπτά-ανδριάντες, που σήμερα κοσμούν πλατείες και δημόσια ιδρύματα της χώρας μας και τα οποία ως παντοτινά μνημεία θα τιμούν εκείνον και την προσφορά του.
Την ιατρική του σταδιοδρομία την άρχισε στην ύπαιθρο. Υπηρέτησε από το 1954 μέχρι το 1962, ως αγροτικός γιατρός, στα χωριά Ζάχα Ολυμπίας (1954), Τροβάτο Ευρυτανίας (1956), Προκόπι Ευβοίας (1957), Δίστομο Βοιωτίας (1958-1960), Κισσό Πηλίου (1961-1962) και στην πόλη του Βόλου (1963-1969). Ακολούθως, απέκτησε την ειδικότητα του Παθολόγου στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών και συνέχισε την εξάσκηση και τη μελέτη του, επί τέσσερα (4) χρόνια, στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία” για να αποκτήσει και την ειδικότητα της Παιδιατρικής.
Στην Επιστήμη, καταξιώθηκε ως Ιατρός- Παιδίατρος και Παθολόγος. Η καλλιτεχνική του ζωή υπήρξε μία μαγεία. Αναρίθμητα έργα γλυπτικής σμιλεύει ακούραστα με βοηθό πάντοτε την γυναίκα του. Προσφέρει ανιδιοτελώς, στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, το γλυπτό η “Θηλάζουσα Μητέρα”, που κοσμεί την είσοδο του Νοσοκομείου καθώς και πολλές προτομές Καθηγητών της Παιδιατρικής. Σμιλεύει ανδριάντες του Ελευθερίου Βενιζέλου, που κοσμούν την Πλατεία Ελευθερίας στο Περιστέρι, την Πλατεία της Ν.Σμύρνης και την Πλατεία της Ν. Φιλαδέλφειας όπως επίσης και τον ανδριάντα του Πατριάρχη Χρυσοστόμου Σμύρνης, που τοποθετήθηκε στο Περιστέρι.
Φιλοτεχνεί, για την Πιάλεια Τρικάλων, τον μεγαλοπρεπή ανδριάντα του πρώτου Έλληνα Στρατιώτη, Βασίλη Τσιαβαλιάρη, που σκοτώθηκε το πρωί της 28ης/10/1940, στο ύψωμα 1930, στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, κατά την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940. Το εξαίρετο αυτό γλυπτό, δημιούργημα του Βασίλη Κάρλου, του οποίου τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 15-10-2000, πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Παιδιατρικής κ. Θεμιστοκλή Καρπάθιου.
Ο Βασίλης Κάρλος προσέφερε λαμπρό, αξιόλογο και σημαντικό σε ποσότητα και ποιότητα έργο, τιμώντας, έτσι, την πατρίδα του με τα υπέροχα δημιουργήματά του. Τιμήθηκε από όλους τους Φορείς και, βέβαια, από τον επιστημονικό και καλλιτεχνικό κόσμο αλλά και από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με ιδιαίτερες τελετές, τιμήθηκε και από τον ιατρικό κόσμο. Εξάλλου, σε ξεχωριστή τελετή, τιμήθηκε επίσης για την προσφορά του στο Χωρέμειο Ίδρυμα. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Καλλιτεχνών, με συνεχή και αδιάλειπτη δράση. Εργάσθηκε μέχρι και τα 83 του χρόνια, υπηρετώντας την Τέχνη. Η ζωγραφική του ήταν επίσης απαράμιλλης ομορφιάς. Ζωγράφισε περισσότερους από οκτακόσιους (800) πίνακες, που κοσμούν μέχρι σήμερα διάφορες κατοικίες και Ιδρύματα.
Στην γυναίκα του Aρετή Γαζή- ζωγράφο, τη θαυμάσια και ιδιαίτερη αυτή προσωπικότητα, καθώς και στα παιδιά τους, που ο Ύψιστος τους προίκισε με το χάρισμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ευχόμαστε, μέσα από την καρδιά μας, καρτερία, παραμυθία αλλά και δύναμη για να μπορέσουν να συνεχίσουν το έργο του μέντορά τους, ο οποίος, από εδώ και εμπρός, ως “άσβεστος φάρος”, θα καθοδηγεί στοργικά τα “βήματά” τους.
Ακριβέ μας φίλε και συνάδελφε, Βασίλη, εσύ που γιάτρεψες μέσα από την Ιατρική και την Καλλιτεχνία τις ψυχές μας, καταξιωμένε άνθρωπε, Καλή Ανάπαυση να’ χεις εκεί στους Κήπους του Παραδείσου, όπου τώρα περιδιαβαίνεις, όντας βέβαιος ότι η μορφή και το έργο σου θα παραμείνουν, για πάντοτε, ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μας.
Οι Συνάδελφοί σου, Γιατροί και Καλλιτέχνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου