Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι από την περιοχή Όρμος Βάλτου Ηγουμενίτσας και συγκεκριμένα από την ιχθυοκαλλιέργεια γνωστής εταιρίας. Η συγκεκριμένη ιχθυοκαλλιέργεια είναι μέσα σε προστατευόμενη περιοχή «Νατούρα» στο δέλτα του ποταμού Καλαμά, η οποία χαρακτηρίζεται για την βιοποικιλότητά της καθώς και ως σημείο όπου βρίσκουν καταφύγιο ενδημικά αλλά και προστατευόμενα είδη όπως ο αργυροτσικνιάς, ο σταχτοτσικνιάς, κορμοράνοι κ.α.
Τα σπάνια αυτά είδη είτε βρίσκουν φριχτό θάνατο καθώς πιάνονται στα αντιαρπακτικά δίχτυα των κλωβών που χρησιμοποιούνται για να μην τρώνε τα πουλιά τα ψάρια είτε θανατώνονται από τους υπαλλήλους της εταιρίας που τα πυροβολούν με καραμπίνες.
Τα σπάνια αυτά είδη είτε βρίσκουν φριχτό θάνατο καθώς πιάνονται στα αντιαρπακτικά δίχτυα των κλωβών που χρησιμοποιούνται για να μην τρώνε τα πουλιά τα ψάρια είτε θανατώνονται από τους υπαλλήλους της εταιρίας που τα πυροβολούν με καραμπίνες.
Και αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο χαρακτηρίζεται από τους θεσμούς ως «Νατούρα», δηλαδή προστατευόμενη, η περιοχή τη στιγμή που τίποτα δεν προστατεύεται, αφού υπεράνω όλων τίθεται το κέρδος των εταιριών. Βέβαια, η συγκεκριμένη μονάδα στον Όρμο Βάλτου είναι απλώς μία περίπτωση απ’ όλες, καθώς το ίδιο συμβαίνει και στις υπόλοιπες ιχθυοκαλλιέργειες που βρίσκονται μέσα σε σημαντικά, προστατευόμενα οικοσυστήματα όπως στον Αμβρακικό Κόλπο, στο δέλτα του Αχελώου και αλλού.
Ο θάνατος των πτηνών είναι φρικτός καθώς όταν πιάνονται στα αντιαρπακτικά δίχτυα, πεθαίνουν ή από τραυματισμό των φτερών τους ή από το κρύο, παλεύοντας για μέρες ολόκληρες να απελευθερωθούν από τα δίχτυα. Μετά την θανάτωσή τους «λιώνουν» κυριολεκτικά πάνω από τα ψάρια της ιχθυοκαλλιέργειας και έτσι καταλήγουν στο πιάτο του καταναλωτή.
Τούτων δοθέντων, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δημιουργείται πρόσθετο πρόβλημα στο οικοσύστημα γενικά και ειδικά στην ποιότητα των ψαριών, τα οποία εκτός από τους τόνους φορμόλης που καταναλώνουν, εκτός από τα τοξικά χρώματα που χρησιμοποιούνται για την πλύση των διχτυών και καταλήγουν στη θάλασσα, μολύνονται και από τα πτηνά που πεθαίνουν βασανιστικά και σήπονται στο χώρο εκτροφής τους. Γι΄ αυτό η λειτουργία πολλών μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας που βρίσκονται μέσα σε ανάλογα σημαντικά για τη λειτουργία της αλυσίδας της φύσης οικοσυστήματα δεν συνάδει με τον πολιτισμό, την οντότητά μας ως ανθρώπων και τον σεβασμό που πρέπει να έχουμε απέναντι στα ζώα και τη φύση γενικά.
Ο θάνατος των πτηνών είναι φρικτός καθώς όταν πιάνονται στα αντιαρπακτικά δίχτυα, πεθαίνουν ή από τραυματισμό των φτερών τους ή από το κρύο, παλεύοντας για μέρες ολόκληρες να απελευθερωθούν από τα δίχτυα. Μετά την θανάτωσή τους «λιώνουν» κυριολεκτικά πάνω από τα ψάρια της ιχθυοκαλλιέργειας και έτσι καταλήγουν στο πιάτο του καταναλωτή.
Τούτων δοθέντων, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δημιουργείται πρόσθετο πρόβλημα στο οικοσύστημα γενικά και ειδικά στην ποιότητα των ψαριών, τα οποία εκτός από τους τόνους φορμόλης που καταναλώνουν, εκτός από τα τοξικά χρώματα που χρησιμοποιούνται για την πλύση των διχτυών και καταλήγουν στη θάλασσα, μολύνονται και από τα πτηνά που πεθαίνουν βασανιστικά και σήπονται στο χώρο εκτροφής τους. Γι΄ αυτό η λειτουργία πολλών μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας που βρίσκονται μέσα σε ανάλογα σημαντικά για τη λειτουργία της αλυσίδας της φύσης οικοσυστήματα δεν συνάδει με τον πολιτισμό, την οντότητά μας ως ανθρώπων και τον σεβασμό που πρέπει να έχουμε απέναντι στα ζώα και τη φύση γενικά.
πηγή: http://www.artinews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου