«Μας λείπει ο Σήφης μας…»

 

 

Το σημείο που βρέθηκε νεκρός στους Ποταμούς, ήταν ακατάλληλο για να ζήσει

 

Τώρα πια το φράγμα των Ποταμών Αμαρίου είναι το… αξιοθέατο, επειδή στα «γλυκά» νερά του μπόρεσε να επιβιώσει για πεντακόσιες μέρες ο κροκόδειλος ο Σήφης! Και εκεί που τον είχαν συνηθίσει ως… χωριανό και τα γειτονικά χωριά οι Βολιώνες, η Παντάνασσα και λιγότερο ο Πατσός τον διεκδικούσαν να τον εντάξουν στα… δημοτολόγιά τους, το ερπετό του Νείλου «αναχώρησε» για τους αιώνιους τόπους, πρόβλεψη που είχαν κάνει από την αρχή επιστήμονες του είδους, όπως ο διάσημος Ολιβιέ Μπερά και ερπετολόγοι του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Ηράκλειο…

Και μπορεί στο διάστημα της παραμονής του στη λίμνη απροσδιόριστος αριθμός πουλιών(νεροπούλια, πάπιες, νερόκοτες κ.λπ.)να έπεσαν στα… σαγόνια και να τα καταβρόχθισε για να μπορέσει να ζήσει, όμως, πτηνά αυτού του είδους, από την… αποδημία του και ύστερα δεν πλησιάζουν, χωρίς, ωστόσο, να αποκλείεται να εμφανιστούν και πάλι όταν θα αισθανθούν… ασφάλεια στην παραμονή τους! Επί του παρόντος, πάντως, μένουν «δυο με τρείς άσπρες πάπιες» στα νερά!

 

 

ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΡΦΑΝΟΙ

 

Βέβαια, επαγγελματίες της περιοχής αλλά και άνθρωποι του Αμαρίου αναγνωρίζουν ότι «ο κροκόδειλος μας έφερε κόσμο και πρόβαλε τον τόπο μας σε όλο τον κόσμο», όμως, ορισμένοι από αυτούς αισθάνονται και… ορφανοί που απρόσμενα ο Σήφης παρέδωσε την… ψυχή του! Ο Νικήστρατος Χαροκόπος, επαγγελματίας για πέντε χρόνια στο φράγμα, για παράδειγμα, νιώθει κάθε μέρα και περισσότερο την απουσία του, όπως έπαψε να βλέπει και δημοσιογράφους και τηλεοπτικά συνεργεία που κάθε τόσο βιντεοσκοπούσαν και έβγαιναν στον… αέρα σε απευθείας μεταδόσεις από μεγάλα κανάλια εθνικής εμβέλειας, στις επιχειρήσεις που σχεδιάζονταν για την αιχμαλωσία του.

 

Ταυτόχρονα, αρχίζει να προσαρμόζεται και στην μετά… Σήφη εποχή, καθώς με το άγγελμα του θανάτου του… Ιωσήφ του Νείλου διακόπηκαν και οι καθημερινές από εκατοντάδες έως χιλιάδες επισκέψεις. «Τώρα πια», επισημαίνουν οι επαγγελματίες, «θα μπούμε και πάλι στους γνωστούς ρυθμούς μας, με την ελπίδα, βέβαια, ότι θα καρπωθούμε και μετά το τέλος του κροκόδειλου την προβολή που μας έκανε η παραμονή του στα νερά της λίμνης…».

 

Εξομολογείται ο κ. Χαροκόπος και το εννοεί, ότι «μας λείπει ο Σήφης μας», γιατί «τον είχαμε συνηθίσει τώρα και ενάμιση χρόνο που ζούσε στα νερά μας», και προσθέτει: «Εμείς εδώ είμαστε όλοι κτηνοτρόφοι και γεωργοί, δεν μας είχε ενοχλήσει ποτέ και μάλλον ήταν μοναχικός και έδειχνε φοβισμένος επειδή απότομα άλλαξε περιβάλλον. Δεν μας πείραξε ποτέ, αντίθετα, μας ωφέλησε γιατί μας διαφήμισε σε όλο τον κόσμο. Πώς να μη μας λείπει σήμερα λοιπόν που τον χάσαμε;».

 

 

Στο σημείο που βρέθηκε νεκρό το ερπετό, εκτιμά ο ίδιος, «ήταν το πιο ακατάλληλο για να ζήσει», επειδή «εκεί πέφτουν τα νερά από τα ρυάκια», και η διαφορά στις θερμοκρασίες των νερών είναι τεράστια. Ενώ τώρα που κόπασε ο θόρυβος για το πώς και από ποιούς έφτασε σε μια νύχτα στην περιοχή, θεωρεί ως πιθανότερο «κάποιος ή κάποιοι που τον κατείχαν ως κατοικίδιο να τον βαρέθηκαν ή να φοβήθηκαν καθώς μεγάλωνε και γίνονταν επικίνδυνος και ήθελαν με κάθε τρόπο να απαλλαχτούν. Και απαλλάχτηκαν, αφήνοντάς μας τον στο φράγμα. Όμως καλό μας έκανε…».

 

 

πηγή: http://www.madeincreta.gr/