Είναι να διαπορεί κανείς για τις αντιθέσεις που παρατηρούνται στην ανθρώπινη καθημερινότητα. Μερικοί άνθρωποι να νιώθουν ευτυχισμένοι το χειμώνα και άλλοι το καλοκαίρι. Μερικοί να αρέσκονται στην εξωστρέφεια και άλλοι στην εσωστρέφεια. Μερικοί να αγαπούν τις ζέστες του καλοκαιριού και άλλοι να ονειρεύονται τη βροχή. Κάθε καλοκαίρι, όπου οι άνθρωποι εκδράμουν για να χαρούν τις διακοπές τους, απολαμβάνοντας το βουνό, τη θάλασσα και όσα προσφέρει η ανέμελη ζωή μακριά από τις καθημερινές σκοτούρες της ζωής, μια μερίδα ανθρώπων που κατοικεί σε δύσκολο παγκόσμιο γεωγραφικό χώρο, καταλαμβάνεται από το δριμύ ψύχος της κατάθλιψης, της τάσης για ενδοσκόπηση και της ανάγκης για εσωστρέφεια, ρίχνοντας αρνητική ψήφο για το μήνα Αύγουστο.
Εκ πρώτης όψεως θα πει κάποιος ότι αυτοί οι τελευταίοι άνθρωποι είναι κλαψιάρηδες, δεν ξέρουν να ζήσουν τη ζωή τους, είναι εκ φύσεως τύποι μελαγχολικοί. Έλα όμως που δεν είναι έτσι τα πράγματα και ας επικαλούνται οι διπλωματούχοι ψυχολόγοι και όλοι οι άλλοι επιστήμονες, πορίσματα και μελέτες περί κληρονομικών καταβολών και του περιβόητου DNA.
Ο Αύγουστος για μας, που ζούμε στην άκρη της ανατολικής Μεσογείου, σε ένα σταυροδρόμι αμφιλεγόμενο από πολυεθνικά συμφέροντα, κοντά σε ερήμους και ερημικές περιοχές, είναι μήνας γεμάτος με καύσωνες, λιοπύρι, πυρκαγιές, υγρασίες, πολέμους, φωτιά, θανάτους, πρόσφυγες, μνημόσυνα. δάκρυα, θλίψεις και θλιβερές αναμνήσεις μιας μακραίωνης ιστορίας αντιπαλότητας με κατακτητές , ενός άνισου αγώνα για σωματική επιβίωση και μιας πρόσφατης εγκληματικής εισβολής.
Το μήνα Αύγουστο ο πόλεμος αμαύρωσε τις ψυχές μας και ιχνηλάτησε ανεξίτηλα στις καρδιές μας το χάος, το μίσος, το δέος, τον πόνο και την αγωνία για επιβίωση ή μη στα πάτρια εδάφη. Η εγκληματική εισβολή των γειτόνων κατακτητών δεν ήταν η πρώτη φορά που έγινε. Και άλλες φορές στο παρελθόν κυρίως κατά το μήνα Αύγουστο έσπερναν το θάνατο με τις επεμβάσεις τους στα χώματα των πατέρων μας. Την περίοδο αυτή οι θάνατοι και οι σκοτωμοί αυξήθηκαν δραματικά και άνθρωποί μας εξαφανίστηκαν χωρίς εξόδιες λειτουργίες που αναπαύουν τις ψυχές των εναπομεινάντων. Δεν έφταναν αυτά, ήλθε να προστεθεί στα κακά του Αυγούστου και η μεγαλύτερη αεροπορική τραγωδία που έγινε στον τόπο. Αεροπλάνο κατέπεσε ξεκληρίζοντας ολόκληρες οικογένειες και αφήνοντας πίσω της μαυροφορεμένους συγγενείς και φίλους.
Τα ήθη και έθιμα της τοπικής γεωγραφικής θέσης ενισχύουν την εσωστρέφεια και επιτείνουν την τάση για αποφυγή της συνεχούς χαράς και ευτυχίας, εγκλωβισμένοι στο άγχος της επιβίωσής μας αλλά και στη θύμηση των νεκρών συγγενών και φίλων μας. Δεν είναι τυχαίο που πληθώρα μνημόσυνων κοσμούν με εθιμοτυπικό, σωτηριολογικό και εκκλησιαστικό πνεύμα κάθε Κυριακή τις λειτουργίες των εκκλησιών μας, αυτή την περίοδο. Σε αντίθεση με τον ήλιο που απαστράπτει και στίλβει τα πάντα, την παρατεταμένη ηλιοφάνεια που παρατηρείται στον τόπο μας και το άπλετο φως που διεισδύει παντού, οι άνθρωποι του τόπου τούτου αγαπούν το μαύρο χρώμα που εξωτερικεύεται στην ένδυση και στις σκοτεινές αποχρώσεις των διάφορων επιλογών τους. Οι άνθρωποι κατά το μήνα αυτό αναπαράγουν θύμησες, πραγματοποιώντας εκδηλώσεις που μόνο θλίψη, πόνο και αγανάκτηση γεμίζει τις ψυχές τους.
Γιατί λοιπόν να θέλεις τον Αύγουστο; Για να βλέπεις ολόγυρα ξηρά χόρτα με χρυσαφένια όψη και οχιές να διεισδύουν παντού προκαλώντας το φόβο και την υστερία σε ανθρώπους με ευαισθησίες και ποικιλόμορφες φοβίες. Για να έχεις την αίσθηση δυσφορίας και να ζεις με την ψυχή στο στόμα μέσα σε μια αφόρητη και βλαβερή για την υγεία σου, υγρασία; Τι είναι ο Αύγουστος; Ένας καυστικός μήνας καταμεσής του καλοκαιριού, με κληρονομιά τις ανομβρίες και τις ξηρασίες που ως συνήθως αποκομίζει από μια άνυδρη χειμωνιάτικη περίοδο όπου γίνονται προσευχές και δεήσεις για συμπύκνωση ανύπαρκτων σύννεφων και παραγωγή δείγματος βροχής εξ ουρανού. Ένας Αύγουστος όπου στερεύουν τα πηγάδια μας λόγω χαμηλής στάθμης των υπόγειων νερών και αρχίζουν να κιτρινίζουν τα φύλλα και να ξηραίνονται τα δέντρα, οι θάμνοι και τα λουλούδια του κήπου μας. Η υγρασία, με την οποία είναι αδελφοποιημένος ο Αύγουστος, δεν μας αφήνει να αξιοποιήσουμε τις όμορφες γωνιές του κήπου μας, που διαμορφώθηκαν με πολλή αγάπη, καλαισθησία και με ελπιδοφόρα διάθεση για να κάθεται όλη η οικογένεια και οι εκλεκτοί φίλοι τα απογεύματα και τα απόβραδα, απολαμβάνοντας την κουβέντα, τη χαλάρωση και ένα παγωμένο ποτό, εις υγεία πάντων.
Κάτι χρυσαφένια δειλινά με τις δροσούλες και τους περιπάτους στις παραλίες, τα εξαφάνισε δυστυχώς η άπνοια της ατμόσφαιρας και η υγρασία 90% που σουβλίζει ανελέητα το σώμα, την καρδιά και την ψυχή. Το αίσθημα δυσφορίας κατά το μήνα Αύγουστο βρίσκεται στα ύψη με τις θερμοκρασίες να φθάνουν στους σαράντα βαθμούς και συνεργούσης της υγρασίας να αισθανόμαστε θερμοκρασίες σαράντα πέντε και βάλε, να γινόμαστε μούσκεμα στον ιδρώτα και να νιώθουμε γέροντες …διακοσίων ετών. Η αναφορά σε πανέμορφα αυγουστιάτικα δροσερά δειλινά αποτελεί μια ουτοπία, ονειροπόλα διήγηση και περιγραφή σε περιοδικά, όνειρα θερινής νυκτός και έπεα πτερόεντα, που αιωρούνται κάπου εκεί, κάποτε, κάπου στο παρελθόν, στον τάδε τόπο, στην τάδε χώρα, στις τάδε σελίδες βιβλίου. Δεν είναι υπερβολή ούτε ακραίο να μην ξεχάσουμε κάποια αιωρούμενα πυκνά σύννεφα σκόνης εξ ανατολής, που κιτρινίζουν τον ουρανό και καλύπτουν τα πάντα, κινητά και ακίνητα, το σώμα, το νου και τη διάθεσή μας.
Συνδεδεμένοι στέρεα με ό,τι θλιβερό υπήρξε στη ζωή μας, σπρώχνουμε τους εαυτούς μας στην εσωστρέφεια και στην αποχή με ό,τι έχει σχέση με την ευφορία και την ανέμελη ζωή. Με έναν άκρατο συναισθηματισμό αναγκαζόμαστε να αποσείουμε από τους ώμους μας το μήνα Αύγουστο και να τραβούμε κατά μεριά τού χειμώνα, αναμένοντας τη βροχή να ξεπλύνει την όποια απαισιοδοξία παραμένει εντός μας.
Ο Αύγουστος δυστυχώς δεν προσφέρεται για αλλαγή των συνηθειών μας ούτε μπορεί να συνεργήσει για ενίσχυση της χαράς και της καλλιέργειας της αισιοδοξίας και της ελπίδας για καλύτερες, ευχάριστες και ευτυχισμένες μέρες. Έστω και αν είναι συνδεδεμένος με τις διακοπές, δεν παύει να είναι ένας μήνας μαύρος, άχαρος και ουδέποτε θα μπορέσει να ξεπλύνει από πάνω του τα δυσμενή κλιματολογικά στοιχεία, ούτε τις ευθύνες για τον πόνο και την οδύνη που επέτρεψε να επιπέσουν επί της ψυχής των ανθρώπων, του δύσμοιρου αυτού τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου