Η Κοπεγχάγη, φυσικά, αποτελεί ορόσημο της καλύτερης αλλαγής στις μεταφορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών.
Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Αρχικά προτάθηκε η πεζοδρόμηση για να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους και τα αυτοκίνητα εκτός. Οι πολίτες αρνήθηκαν, λέγοντας ότι το περπάτημα δεν ήταν γι 'αυτούς. Δεν ήταν μέρος του πολιτισμού τους.
Ωστόσο, ακολουθώντας την εγκατάσταση του σχεδίου για τους πεζόδρομους και τους ποδηλατοδρόμους, υπήρξε μια τεράστια αύξηση στο περπάτημα και την ποδηλασία. Η χρήση του αυτοκινήτου μειώθηκε κατά πολύ. Τουλάχιστον 18 επιφανειακοί χώροι στάθμευσης μετατράπηκαν σε χώρους για τον κόσμο, ενώ περίπου το 38 τοις εκατό των ανθρώπων στην Κοπεγχάγη χρησιμοποιούν ποδήλατα ως μέσο μεταφοράς.
Μπορεί ένα τόσο μεγάλο ποσοστό να συμβεί και σε άλλες πολυσύχναστες πόλεις, τόσο καλά;
Στην ομιλία του στο TEDxCarlton ο Gil Penalosa, συζητάει πέντε βήματα που χρειάζεται η κοινότητα με σκοπό τη δημιουργία περισσότερων θετικών, φιλικών προς τους ανθρώπους δρόμων: μια αίσθηση επείγουσας ανάγκης, πολιτικής βούλησης, ηγετών, πραττόντων και συμμετοχής του κοινού.
Αίσθηση επείγουσας ανάγκης: Ο αριθμός των οδηγών στους δρόμους θα αυξηθεί εάν δεν γίνει τίποτα για να ελεγχθούν και να μειωθούν οι αριθμοί.
Πολιτική βούληση: Μερικοί πολιτικοί πρέπει να αγνοήσουν το τι τους λένε οι ψηφοφόροι τους και να κάνουν το σωστό.
Ηγέτες: Αυτό συνδυάζεται με το προηγούμενο βήμα. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει εάν δεν το προωθήσουν οι ηγέτες του τόπου.
Ενεργοί Πολίτες: Αυτοί είναι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται μέσα στην κοινωνία, κινούν τα νήματα και αποκτούν κοινό που ακολουθεί τον σκοπό τους.
Η συμμετοχή του κοινού: Αυτή είναι η υποστήριξη της κοινωνίας και η ενεργή συμμετοχή στην διαμόρφωση των πολιτικών για τις μεταφορές.
Με κάθε βήμα, ο Penalosa, εκτελεστικός διευθυντής του Canada's 8-80 Cities, προσδιορίζει ένα παράδειγμα ανθρώπων ή πόλεων που έχουν προσπαθήσει να κάνουν μια αλλαγή προς το καλύτερο όσον αφορά τους ρόλους των δρόμων ή της δημόσιας συγκοινωνίας. Για παράδειγμα, νέοι ποδηλατοδρόμοι δεν μπορούν να τεθούν σε ισχύ μέχρι περισσότεροι από ένα ποδηλάτη να φέρουν την ιδέα στην προσοχή της κυβέρνησης ότι οι ποδηλατόδρομοι είναι αναγκαίοι για την ασφάλεια των ποδηλατών όσο και των οδηγών. Εάν δεν υπάρχει καμία αίσθηση επείγουσας ανάγκης ή πολιτική βούληση, οι ποδηλατόδρομοι δεν θα εγκατασταθούν ανεξάρτητα από το πόσοι πολλοί ποδηλάτες θα μιλήσουν.
Εάν εγκατασταθούν περισσότεροι πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι, χρησιμοποιώντας ίσως την Κοπεγχάγη ως παράδειγμα, ο κόσμος θα ανταποκριθεί. Στην περιοχή της Ουάσιγκτον, η κατασκευή δρόμων είναι παρούσα παντού, διευρύνοντας λωρίδες και μεταβάλλοντας τα πρότυπα της κυκλοφορίας για τον έλεγχο της αυξανόμενης ποσότητας των οδηγών που έρχονται μέσα και έξω από την περιοχή.
Ωστόσο, εάν υπήρχε καλύτερη πρόσβαση σε ποδηλατοδρόμους, μέσα μαζικής μεταφοράς και σε χώρους διαμορφωμένους για τον κόσμο - καθώς και ακόμη δυσκολότερο να βρουν οικονομικές θέσεις στάθμευσης - θα υπάρξει μείωση στα οχήματα μονής πληρότητας; Η κατάργηση ή αναμόρφωση των θέσεων στάθμευσης θα αυξήσει την ασφάλεια για τους ποδηλάτες και θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να σκεφτούν πιο προσεκτικά για το μεταφορικό μέσο της επιλογής τους. Το μετρό θα μπορούσε να γίνει μια πιο ελκυστική επιλογή και, με την προσθήκη λωρίδων για ποδήλατα (ειδικά προστατευόμενοι οι ποδηλατόδρομοι), πολλοί μπορεί να ζητήσουν ποδήλατο την επόμενη φορά που θα επισκεφθούν τη Georgetown, για παράδειγμα.
Κοιτάξτε, οι άνθρωποι προσαρμόζονται. Ο Penalosa λέει ότι «η αλλαγή μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά προσφέρει θαυμάσιες ευκαιρίες." Η Κοπεγχάγη είναι πιθανόν το στοιχείο Α ως προς το πώς κάθε πόλη μπορεί να αλλάξει. Οι άνθρωποι μπορεί να διαταραχθούν, αλλά με την πάροδο του χρόνου, οι αλλαγές στο περιβάλλον θα αποτελέσουν τον κανόνα.
Στην ευρύτερη περιοχή της Ουάσινγκτον, το κοινό και οι πολιτικοί της πρέπει να επικεντρωθούν στην συνεχή βελτίωση στα μέσα μεταφοράς μας. Θα προσαρμοστούμε σε φιλικούς προς τον άνθρωπο δρόμους, οπότε γιατί να μην ξεκινήσουμε τώρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου