Οφθαλμαπάτες κάνουν τα ασημένια ψάρια να «εξαφανίζονται»
Τους νόμους της φυσικής καταρρίπτουν τα ασημένια ψάρια, όπως η ρέγγα και η σαρδέλα, σύμφωνα με νέα έρευνα του πανεπιστημίου Μπρίστολ. Οι ανακλαστικές επιφάνειες πολώνουν το φως, κάτι που οι ψαράδες και οι φωτογράφοι ξεπερνούν εύκολα με τη χρήση πολωτικών γυαλιών ή πολωτικών φίλτρων, τα οποία εξαλείφουν τις ανακλάσεις.
Ωστόσο, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, τα ασημένια ψάρια μπορούν να σπάσουν τον βασικό αυτό κανόνα της αντανάκλασης χάρη στις πολυστρωματικές διατάξεις ανακλαστικών κρυστάλλων γουανίνης στο δέρμα τους. Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι το δέρμα του ψαριού πολώνει πλήρως το φως που αντανακλά και ότι όσο πολώνεται το φως τόσο μειώνεται η ανακλαστικότητα.
Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι.
Το δέρμα της σαρδέλας και της ρέγγας περιέχει δυο διαφορετικούς τύπους κρυστάλλων γουανίνης, ενώ οι κρύσταλλοι αυτοί έχουν διαφορετικές ιδιότητες. Όταν οι δυο τύποι αναμειγνύονται, το δέρμα του ψαριού δεν πολώνει το φως που αντανακλά, αλλά αντίθετα διατηρεί την υψηλή του ανακλαστικότητα. Το αποτέλεσμα είναι μια οφθαλμαπάτη που ορισμένες φορές κάνει τα ψάρια αόρατα στους θαλάσσιους θηρευτές.
«Πιστεύουμε ότι αυτά τα είδη ψαριών έχουν εξελίξει μια ειδική πολυστρωματική δομή που τα βοηθά να κρυφτούν από τους θηρευτές, όπως τα δελφίνια και τόνος. Τα ψάρια αυτά καταφέρνουν έτσι να μεγιστοποιήσουν την ανακλαστικότητά τους απ’ όποια γωνία κι αν τα κοιτάζει κανείς. Αυτό τα βοηθά να προσαρμοστούν στο φωτεινό περιβάλλον του ανοιχτού ωκεανού καθιστώντας τα λιγότερο ορατά», επισημαίνεται στη μελέτη.
Εκτιμάται ότι στο μέλλον το δέρμα των ψαριών θα συμβάλλει στη δημιουργία βελτιωμένων οπτικών συσκευών.
Ωστόσο, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, τα ασημένια ψάρια μπορούν να σπάσουν τον βασικό αυτό κανόνα της αντανάκλασης χάρη στις πολυστρωματικές διατάξεις ανακλαστικών κρυστάλλων γουανίνης στο δέρμα τους. Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι το δέρμα του ψαριού πολώνει πλήρως το φως που αντανακλά και ότι όσο πολώνεται το φως τόσο μειώνεται η ανακλαστικότητα.
Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι.
Το δέρμα της σαρδέλας και της ρέγγας περιέχει δυο διαφορετικούς τύπους κρυστάλλων γουανίνης, ενώ οι κρύσταλλοι αυτοί έχουν διαφορετικές ιδιότητες. Όταν οι δυο τύποι αναμειγνύονται, το δέρμα του ψαριού δεν πολώνει το φως που αντανακλά, αλλά αντίθετα διατηρεί την υψηλή του ανακλαστικότητα. Το αποτέλεσμα είναι μια οφθαλμαπάτη που ορισμένες φορές κάνει τα ψάρια αόρατα στους θαλάσσιους θηρευτές.
«Πιστεύουμε ότι αυτά τα είδη ψαριών έχουν εξελίξει μια ειδική πολυστρωματική δομή που τα βοηθά να κρυφτούν από τους θηρευτές, όπως τα δελφίνια και τόνος. Τα ψάρια αυτά καταφέρνουν έτσι να μεγιστοποιήσουν την ανακλαστικότητά τους απ’ όποια γωνία κι αν τα κοιτάζει κανείς. Αυτό τα βοηθά να προσαρμοστούν στο φωτεινό περιβάλλον του ανοιχτού ωκεανού καθιστώντας τα λιγότερο ορατά», επισημαίνεται στη μελέτη.
Εκτιμάται ότι στο μέλλον το δέρμα των ψαριών θα συμβάλλει στη δημιουργία βελτιωμένων οπτικών συσκευών.
πηγή: econews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου