Φθινόπωρο …μια ανάσα πριν τις βροχές

 

 

Ο Αύγουστος του 2017 είναι πια παρελθόν. Είτε ήθελε αυτό είτε όχι, πήγε στην άκρη. Έφυγε μαζί με τα παρατράγουδά του. Τις ασχήμιες του και τα εκδικητικά του αισθήματα, με το να μας σουβλίζει καθημερινά με την απελπιστική του υγρασία, τον καυτερό του ήλιο, τον ίδρωτα, τα κουνούπια, τις μαύρες θύμησες, τα συνεχόμενα μνημόσυνα τού πολέμου, τους καθεχρονικούς καιροσκοπικούς επιμνημόσυνους λόγους των πολιτικών μας, τις οσμές των ψημένων κρεάτων, τις εκκωφαντικές μουσικές της υπαίθριας διασκέδασης «στα όρη και στα παραρά» του τόπου μας. Ένας Αύγουστος με την ακριβοπληρωμένη κατανάλωση ρεύματος, από τα κλιματιστικά που αγκομαχούσαν, ολημερίς και ολονυκτίς, για λίγη δροσιά.

Είναι καιρός λοιπόν να καθίσουμε, τώρα, κάπου στον κήπο μας, κάπου σε μια ήσυχη γωνιά στη βεράντα τού σπιτιού μας, στην υπαίθρια καφετέρια, με θέα τον ουρανό και τη φυλλορροούσα φύση και να αφήσουμε τη φυσική δροσιά να περιλούει τα κορμιά, τη σκέψη και την ψυχή μας.

Δεύτε λάβετε δροσερή ανάσα από τη φθινοπωρινή υπόσχεση για δροσερές μέρες. Να περιμένουμε περιχαρείς τις πρώτες στάλες της βροχής, τα πρωτοβρόχια, να κάνουν την εμφάνισή τους. Να κτυπήσουν χαρμόσυνα τα παράθυρά μας. …Τα παράθυρα της καρδιάς και της ψυχής μας.

 

 

πηγή: https://yetos.wordpress.com/