Μαζέψαμε στο Milos τα χορταρικά της Ελλάδος και τα συνδυάσαμε με κρασί.

«Μαζέψτε χόρτα και ελάτε να τα πιούμε» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αλλά ίσως τότε θα παρεξηγιόταν από πολλούς. Μόλις εχτές είχα την τύχη να παρευρεθώ σε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στα χορταρικά της χώρας μας, που πραγματοποιήθηκε για 2 μέρες σε αίθουσα του εστιατορίου Milos στο ξενοδοχείο Hilton.

Ήταν ένα πρωτοποριακό και ιδιαίτερα ξεχωριστό event για τα ελληνικά δεδομένα, γεγονός το οποίο πολύ με ενθουσίασε. Να επισημάνω επιπλέον ότι ήταν δωρεάν. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω πως περίμενα ή μάλλον ήλπιζα η προσέλευση του κόσμου και ιδιαίτερα των chef να είναι μεγάλη (δεδομένου οτι τα ωράρια ήταν ευέλικτα), όμως συνέβη το αντίθετο.
 

 

 

 

 

 

Ο κύριος Σωτήρης Λυμπερόπουλος «τροφοσυλλέκτης» και ιδρυτής του «radiki.com» πρωτοστάτησε της εκδήλωσης και μας περιήγησε στα μυστικά των άγριων χορταρικών που μπορεί κανείς να βρει στην ελληνική ύπαιθρο. Ραδίκια, ζωχοί, παχολάχανο, κρίταμο, αφαλαρίδες, τσουκνίδα, παπαρούνα, μολόχα, σκόλυμος ή και κουφολάχανα.

 

 

 

 

 

 

Χωρίς να θέλω να σας πολυκουράσω, παραθέτω έστω και εν τάχει κάποια από αυτά μαζί σας:

 

 

• Τα άγρια χόρτα υπάρχουν εδώ και εκατομμύρια χρόνια και φυτρώνουν (χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση) όπου υπάρχει χώμα. Εμείς συχνά τα πατάμε, αγνοώντας τα.
• Κάθε χορταρικό έχει μια ιδανική ώρα της ημέρας για να συλλεχθεί στο μέγιστο της θρεπτικής του αξίας.
• Για να μαζέψουμε χόρτα (ποτέ σε πλαστική σακούλα), πρέπει να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι είναι βρώσιμα. Πάρτε μαζί κάποια θεία..Αυτή ξέρει!
• Δεν τα πλένουμε ποτέ με τυχόν απορρυπαντικά. Αναπνέουν αν και κομμένα και πιθανώς να κατακρατήσουν τυχόν σαπουνάδα. Νεράκι με ελάχιστο ξύδι και μόνο!
• Χόρτα σε βοσκοτόπια είναι τα καλύτερα. Αφήστε λοιπόν άνετα τα αρνάκια του γείτονα να κάνουν τη «δουλειά» τους. Μόνο τα σκυλάκια μας ενοχλούν (βέβαια μόνο τότε).

 

 

Όσων αφορά στην αρμονία των χορταρικών με το κρασί, σαφώς ανάλογα με την παρασκευή και λόγω του ότι τα περισσότερα από αυτά προσδίδουν μια ελαφρώς πικρή επίγευση, ο συνδυασμός καθίσταται δύσκολος, όχι όμως αδύνατος. Κρασιά με γήινες και βοτανικές νότες είτε αρκετά αρωματικά και πιθανώς με ελαφρώς γλυκιά γεύση για να εξισορροπήσουν την τυχόν πικρή επίγευση ενός πιάτου με χορταρικά, αποτελούν «πεπατημένη» λύση. Ένα λευκό Ξινόμαυρο, μια Μαλαγουζιά, ένα φρέσκο Sauvignon Blanc, ένας Ροδίτης, ένα Μοσχοφίλερο, μια Ρομπόλα ή ένα RieSling αποτελούν πιθανούς συνοδούς.

 

Λίγο πριν αποχωρήσω από το Hilton, ζήτησα να γευτώ λίγο από το μαγικό ζωμό των χόρτων που σιγόβραζαν στην κατσαρόλα. Ο Σωτήρης εκστασιασμένος που είχε απέναντί του άλλη μια παλαβή «συμπάσχουσα» μου προσέφερε λίγο από το πεντανόστιμο ζουμάκι με μια στάλα έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και μισή πρέζα αφρό αλατιού. Άλλη μια σημαντική εκδήλωση που συμβάλλει στον γαστρονομικό μας πολιτισμό έλαβε τέλος. Ελπίζω κάποιοι από εσάς να παρευρεθήκατε και οι υπόλοιποι να το κάνετε σε μια επόμενη ευκαιρία.

 

 

Χρύσα Γιατρά

(οινολόγος MSc O.I.V.

Paris- sommelier)

 

 

 

πηγή: http://giatra.wine.gr