Καυτές… απόψεις

 

του Γιώργου Τρυφωνόπουλου

«Με μεγάλη επιτυχία εκδηλώθηκε και φέτος ο θεσμός των καλοκαιρινών πυρκαγιών στην περιοχή του Παραλίου Άστρους και των γειτονικών περιοχών. Η φετινή χρονιά ξεπέρασε τις προσδοκίες και των περισσότερο αισιόδοξων αφού -επιτέλους, ύστερα από την πολυετή απαίτηση της κοινής γνώμης-

οι φλόγες κατάπιαν τμήμα της βλάστησης της Περιοχής Απόλυτης Προστασίας του Υγροτόπου Μουστού και μεγάλο τμήμα της περιμετρικής Περιοχής Προστασίας της Φύσης του Υγροτόπου Μουστού. Η -προφανώς- άχρηστη βλάστηση που εμπόδιζε τη θέα των διερχόμενων οχημάτων και επισκεπτών νότια του δρόμου που διασχίζει τον υγρότοπο αποτελεί -επιτέλους- παρελθόν και το θέαμα που αντικρίζει ο επισκέπτης στην περιοχή χαρακτηρίζεται κάτι περισσότερο από μεγαλειώδες και ειδυλλιακό (βλέπε εικόνα).

 

Η αναπάντεχα ευχάριστη «παρενέργεια» της εν λόγο πυρκαγιάς -που εξέπληξε ακόμα και το προσωπικό του Φ.Δ. που επισκέφτηκε την «καθαρισμένη» περιοχή- ήταν ότι η άγρια πανίδα της περιοχής δέχτηκε ένα καίριο πλήγμα, γεμίζοντας όλους με αισιοδοξία ότι επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία ζώα, όπως φίδια, σαύρες, σκαντζόχοιροι, βατράχια δεν θα μας απειλήσουν για αρκετό καιρό. Ιδιαίτερα, για τις επιστημονικά τεκμηριωμένα ταχύτατες και πανούργες νεροχελώνες της καμένης έκτασης βρέθηκε ένας τρόπος αποτελεσματικής εξόντωσής τους (όπως φαίνεται χαρακτηριστικά στην εικόνα από τη «συγκομιδή» που πραγματοποιήθηκε σε ελάχιστο μόνο τμήμα των καμένων), θέμα που είχε για καιρό πονοκεφαλιάσει τόσο την επιστημονική κοινότητα όσο και τους απλούς πολίτες.

 

Ευελπιστούμε ότι την επόμενη χρονιά θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στο θεσμό των πυρκαγιών σε προστατευόμενες και μη περιοχές της περιοχής -αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας- ώστε να απολαμβάνουμε πλήρως και ανενόχλητοι την αποδεδειγμένα απόλυτη κυριαρχία μας στη φύση».

 

Αυτό θα μπορούσε να είναι το δελτίο τύπου του ΦΔ σε έναν παράλληλο, φανταστικό κόσμο όπου κάτι από τα παραπάνω θα ήταν έστω και ελάχιστα σωστό. Δεν θεωρώ όμως ότι η εικόνα της καμένης, μαύρης γης, η μυρωδιά του καμένου ξύλου και χόρτου και η απόλυτη σιωπή του θανάτου που εισπράττει ο περαστικός από την «καρδιά» του υγροτόπου Μουστού είναι προτιμητέα από την προηγούμενη κατάσταση του πράσινου παραπετάσματος δέντρων και καλαμιών, της μυρωδιάς του χόρτου και των κελαηδισμάτων των πουλιών. Εξετάζοντας μόνο την πλευρά της προστασίας της περιοχής και την οικολογική ισορροπία, η πυρκαγιά αυτή δεν ωφέλησε στο παραμικρό. Η εκατόμβη των θυμάτων της άγριας πανίδας δεν φαντάζουν σαν ωφέλιμα τρόπαια της ενέργειας του εμπρησμού. Το μήνυμα πως ότι δεν μας αποδίδει άμεσα οικονομικό κέρδος και εναντιώνεται στο προσωπικό συμφέρον εις βάρος της ωφέλειας του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου μπορεί να καταστρέφεται ανεξαρτήτως συνεπειών και πιθανών αποτελεσμάτων, μάλλον δεν αποτελεί το βέλτιστο παράδειγμα για τις νεότερες γενιές που απλά παρακολουθούν αποσβολωμένες και με απορία για τα όσα τεκταίνονται γύρω μας. Μήπως είναι πολύ αργά για να αλλάξουμε νοοτροπία και άρα και τρόπο ζωής; Είμαστε πολλοί αυτοί που φοβόμαστε πως η απάντηση είναι απόλυτα θετική.

 

 

 

 πηγή: http://astrosnews.gr/

 

*PhD Bιολόγος