της Βάσως Σαμακοβλή
Συγκέντρωνε επί τρία χρόνια τουλάχιστον υπομονετικά απομεινάρια, που η κοινωνία μας περιφρονεί. Τα μάζευε κομμάτι-κομμάτι από τις παραλίες της Μαγνησίας, τις οποίες έχει λατρέψει. Για εκείνους που τα άφηναν πίσω τους φεύγοντας ήταν σκουπίδια, ενώ για εκείνη απορρίμματα που θα μπορούσαν να πάρουν ζωή...
Η 68χρονη Γαλλίδα Monique Aullen «έπλασε» στα χέρια της σκουπίδια και τα μετέτρεψε σε μοναδικές κατασκευές. Το έργο της, το οποίο φιλοξενείται σε έκθεση στο Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου στην Άνω Γατζέα, έχει ήδη συγκεντρώσει πολλά βλέμματα εντυπωσιασμού.
Η Monique Aullen στις παραλίες της Μαγνησίας, όπου περνάει πολλούς μήνες του έτους, μάζευε τα σκουπίδια για λόγους καθαριότητας, κάποια από αυτά τα κρατούσε σε μια αποθήκη. Εδώ και τρία χρόνια δημιουργεί κατασκευές και δίνει, νόημα και ζωή από τα σκουπίδια.
Στην Ελλάδα μαζί με τον σύζυγό της -συνταξιούχο φιλόλογο- περνούν από το 2002 επτά μήνες του χρόνου, στο σπίτι που αποφάσισαν να αγοράσουν στη Νέα Αγχίαλο, έχοντας εντυπωσιαστεί από τις φυσικές ομορφιές της Μαγνησίας, όταν τα προηγούμενα χρόνια έρχονταν για διακοπές.
Η κ. Aullen, επίσης συνταξιούχος –εργάζονταν ως αρχινοσοκόμος σε Νοσοκομείο της Γαλλίας- είχε από πολύ νεαρή ηλικία μια άλλη ματιά για όσα κοιτούσε γύρω της. Τα αποτύπωνε μέσα από το φωτογραφικό της φακό και φωτογραφίες της αποτελούν τη δεύτερη παράλληλη έκθεση που φιλοξενεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Καλοκαίρι 2012 στο Μουσείο», το Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στα τέλη Νοεμβρίου 2011, στην Φλαμανδική περιοχή του Βελγίου, αρχικά στις πόλεις Bruges και Gand, που βρίσκονται κοντά στη Βόρεια Θάλασσα, λίγα χιλιόμετρα από τη μικρή πόλη Deinge, που διασχίζεται από τον ποταμό Lys, πολύ δημοφιλής για τους ζωγράφους.
Το ίδιο χρονικό διάστημα, όμως, είχε ξεκινήσει να επεξεργάζεται τα σκουπίδια που συγκέντρωνε από παραλίες της περιοχής. Μέσα από τις κατασκευές της έδωσε... ζωή στα απορρίμματα.
«Η τέχνη δεν είναι μόνο χρονοβόρα και δύσκολη, αλλά είναι και πολύμορφη, ανάλογα με τους τόπους, τις εποχές, τις ευαισθησίες, τα σχέδια που την οδηγούν», μας λέει η ίδια.
«Έτσι η τέχνη μ’ αυτό τον τρόπο μαθαίνει να βλέπει, δηλαδή να αυξάνεται με το άγνωστο, αλλά με το ανθρώπινο άγνωστο, το ανοιχτό, το αδελφικό».
Η έκθεσή της, εξηγεί η κ. Aullen, δεν θέλει σε καμία περίπτωση να σοκάρει. Θέλει, όμως, να εκπλήξει. «Διότι πρέπει να ανοίξουμε παράθυρα και να κοιτάξουμε το διαφορετικό, να το δούμε με άλλο μάτι. Και το διαφορετικό, μπορεί να αρχίσει στο δρόμο, εκεί όπου βρίσκουμε απίστευτη, σκανδαλώδη, ποσότητα αντικειμένων, τα οποία τα εγκαταλείψαμε, διότι τα θεωρήσαμε χωρίς αξία.
Και το να κοιτάμε διαφορετικά σημαίνει ότι βλέπουμε το άγνωστο, την κρυμμένη πλευρά των πραγμάτων. Όπως για παράδειγμα μια όψη σε ένα παλιό σύρμα, πεταμένο στο δρόμο και στραπατσαρισμένο από το πέρασμα των αυτοκινήτων…», περιγράφει. Έτσι η Monique Aullen συγκέντρωσε υπομονετικά αυτά τα σκουπίδια και συχνά, χωρίς να τα μετατρέψει, τα συναρμολογεί, για να τους δώσει αξία και αρκετή ζωή, έτσι ώστε να μας κάνουν ένα οικείο κλείσιμο του ματιού.
«Διότι αυτά τα εφήμερα έργα, ίσως να μην είχαν αρχικά άλλο λόγο ύπαρξης, από το να είναι ένα παιχνίδι, το οποίο αναμφίβολα το διαπερνά η νοσταλγία μιας εποχής, όταν φτιάχναμε μόνοι μας τα παιχνίδια μας, από ξύλο και σπάγκο.
Και έπειτα, πέρα απ’ αυτές τις απόψεις όσον αφορά στη δημιουργία, θα μπορέσετε να βρείτε στις κατασκευές αυτές, αν το θελήσετε, μια απόλυτα σύγχρονη απόδειξη, της αξιοποίησης των σκουπιδιών - απορριμμάτων, ακόμη και αν στην παρούσα περίπτωση, δεν είναι αυτή η φιλοδοξία του καλλιτέχνη», τονίζει η 68χρονη Γαλλίδα.
Η διπλή έκθεση της Monique Aullen, στο Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου στην Άνω Γατζέα, θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 5 Αυγούστου.
πηγή: Ταχυδρόμος του Βόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου