Η άλλη Αμερική

 

 

 

της Χριστίνας Μαυροπούλου

 

Το πρωινό της 5ης Μαίου του 1886, με τον ήλιο να ξεπροβάλλει πάνω από το πιο αχανές βιομηχανικό τοπίο του κόσμου, έμελλε να μείνει βαθιά χαραγμένο στη συλλογική μνήμη των κατοίκων του Σικάγο, των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και της οικουμένης.

 

Εκείνο το πρωινό, τα μόνα σημάδια βιομηχανικής δραστηριότητας έρχονταν από τις ψηλές τσιμινιέρες του τεράστιου εργοστασίου του ΜακΚόρμακ, εκεί που απεργοσπάστες υπό την προστασία της αστυνομίας του Σικάγο κρατούσαν, έστω και με δυσκολία, το εργοστάσιο σε λειτουργία. Όμως, όλα τα υπόλοιπα εργοστάσια, την πέμπτη ημέρα της γενικής απεργίας που ξεκίνησε την πρωτομαγιά με αίτημα το οκτάωρο, παρέμεναν κλειστά.

 

Επρόκειτο για μία απεργία με το πρωτοποριακό για την εποχή σύνθημα, «οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ύπνο και οκτώ ώρες ανάπαυσης και ελεύθερου χρόνου για να κάνουμε ότι θέλουμε», όπως φώναζαν οι εργάτες. Πρωτοποριακό που στόχευε στον πυρήνα του κανονιστικού σχεδίου εργασίας στις ΗΠΑ, που ήταν σχεδόν ανύπαρκτο, καθώς οι εργοδότες απασχολούσαν το προσωπικό κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές.

 

Οι τεράστιες αποθήκες της οδού Στρέιτ, ήταν ζωσμένες με πλακάτ. Απεργοί φορτοεκφορτωτές είχαν πάρει στα χέρια τους τον έλεγχο του τεράστιου σιδηροδρομικού σταθμού, μπλοκάροντας τις εμπορικές συναλλαγές ανάμεσα στις πολιτείες. Σε αλληλεγγύη οι κλειδούχοι αρνούνταν να αφήσουν τα τρένα να μπουν στην κεντρική γραμμή έχοντας «ακρωτηριάσει» το μεγαλύτερο φορέα εμπορευμάτων του Σικάγο, τους Σιδηροδρόμους Μπέρλινγκτον και Κουίνσι. Τα πλοία ήταν αγκυροβολημένα έξω από το λιμάνι. ΟΙ καπετάνιοι των τροχήλατων ατμόπλοιων είχαν τις μηχανές «κράτει» και οι ναύτες στις σκούνες είχαν μαζέψει τα πανιά. Στη νότια πλευρά της λίμνης εξαγριωμένοι απεργοί , στην πλειοψηφία τους Βοημοί ξυλεργάτες, είχαν καταλάβει τις υπαίθριες αποθήκες και τις αποβάθρες απειλώντας να πυρπολήσουν, με την πρώτη ευκαιρία, τις ξύλινες βάρκες και τις στοίβες στεγνής ξυλείας.

 

Παντού στην πόλη, χέρια ανυπόμονα άρπαζαν τις εφημερίδες…. «Μία σατανική πράξη,Βόμβα δυναμίτη σε πλήθος αστυνομικών». «Οι δρόμοι γέμισαν με νεκρούς και ακρωτηριασμένους αστυνομικούς», «Καταιγισμός πυροβολισμών με την αστυνομία να ανταποδίδει τα πυρά των ταραχοποιών» και το αγαπημένο κλισέ των δημοσιογράφων όλου του κόσμου από καταβολής του επαγγέλματος: «Νύχτα τρόμου στο Σικάγο».

 

Οι αρχισυντάκτες όλων των εφημερίδων είχαν αφιερώσει και τις επτά στήλες των πρωτοσέλιδων τους στην λεπτομερή καταγραφή των αιματηρών γεγονότων της 4ης Μαίου, όταν μετά το τέλος της συγκέντρωσης των απεργών, που είχαν οργανώσει οι σοσιαλιστές το βράδυ της Τρίτης, της 4ης Μαίου, μία βόμβα που εκτοξεύτηκε σε έξι διμοιρίες αστυνομικών είχε βαρύ φόρο αίματος.

 

Ο φόρος αίματος των αστυνομικών κοσμούσε όλα τα πρωτοσέλιδα. Στα ψιλά μπορούσε κανείς να διακρίνει ότι η συγκέντρωση είχε διοργανωθεί για να καταγγελθεί η αστυνομία, η οποία το απόγευμα της Δευτέρας, 3 Μαίου, είχε σκοτώσει, εκτελέσει εν ψυχρώ, τέσσερις απεργούς, του εργοστασίου αλωνιστικών μηχανών ΜακΚόρμακ, κατά τις αψιμαχίες των απεργών με τους απεργοσπάστες.

 

Η συνέχεια του πολύ ενδιαφέροντος άρθρου στον παρακάτω σύνδεσμο  http://www.kordatos.org/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AE/tabid/4213/Post/11715/%CE%97-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE