Τόσο καιρό μιλούσε ο ουρανός και έπεφτε βροχή ελπίδας. Τώρα αρχίζει να μιλά η γη και να βγαίνουν λουλούδια αγάπης, στο περιθώριο μιας ανθοφορούσας άνοιξης.Τόσο καιρό μιλούσαμε και εμείς με τις σταγόνες της βροχής, που έπεφταν έξω από το παράθυρό μας και ταξιδεύαμε μαζί τους, πέρα από την καθημερινότητα, σε κόσμους μαγικούς, γεμάτους αγάπη, συντροφικότητα και ηρεμία.
Από σήμερα θα μιλούμε με τα λουλούδια του κήπου της καρδιάς μας, στο αντιφέγγισμα των χρωμάτων της γεννήτρας γης και θα αντλούμε το γλυκασμό από τα βάθη της ψυχής μας, για να γίνουμε πιο ανθρώπινοι στην πορεία μας προς την Ιθάκη. Μια πορεία στρωμένη με άνοιξη, μια Ιθάκη στρωμένη με ροδοπέταλα.
Η άνοιξη είναι δική μας. Μια ακόμη ευκαιρία να ξανοιχτούμε στα γλυκά πλοκάμια της αγάπης, με την ελπίδα να παραμείνουμε εκεί για πάντα, ξεχνώντας τραυματισμένες αιωρήσεις, που γίνονταν στο όνομα της δήθεν προσωπικής μας απελευθέρωσης και της κοινωνικής μας καταξίωσης. Να γυρίσουμε πίσω και να ζήσουμε ξανά την άνοιξη, με την απλότητα ενός παιδιού, μαδώντας μαργαρίτες και μυρίζοντας τα άσπρα γιασεμιά που φυτρώνουν στην αυλή της ψυχής μας. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου