Περικλής Κοσμόπουλος
Θεωρείται από πολλούς ότι τα Creodonts, τα οποία έζησαν από 55 μέχρι 8 εκατ. χρόνια πριν, είναι οι πρόγονοι των σημερινών σαρκοφάγων ζώων. Η εξαφάνισή τους είχε ως συνέπεια την εξάπλωση μιας άλλης τάξης, των Carnivora.
Τα Carnivora χωρίζονται σε 2 υπο-τάξεις: τα Caniformia (που έχουν περισσότερα χαρακτηριστικά σκύλου) και τα Feliformia (που έχουν περισσότερα χαρακτηριστικά γάτας), τα οποία έζησαν περίπου πριν από 50 έως 43 εκατ. χρόνια.
Η οικογένεια των Canidae ήταν η πρώτη από τις πολλές οικογένειες που αναπτύχθηκαν από τα Caniformia περίπου 40 εκατ. χρόνια πριν.
Τα Canidae αποτελούνταν από τρεις υπο-οικογένειες. Η υπο-οικογένεια Hesperocyoninae ήταν η πρώτη από τις τρεις και αναπτύχθηκε στη Β. Αμερική. Επέζησε από 40 μέχρι 15 εκατ. χρόνια πριν και είχε μέγεθος ενός μικρού λύκου.
Η Borophaginae ήταν η δεύτερη υπο-οικογένεια των Canidae και η μεγαλύτερη σε μέγεθος και ποικιλία. Πρόεκυψε από την Hesperocyoninae περίπου 32 εκατ. χρόνια πριν. Ο Tomarctus ήταν μέλος αυτής της οικογένειας, και θεωρείτο για πολλά χρόνια ο απευθείας πρόγονος του σύγχρονου σκύλου, στην πραγματικότητα όμως πέθανε πριν 15 εκατ. χρόνια και δεν άφησε γνωστούς απογόνους.
Η οικογένεια των Canidae ήταν η πρώτη από τις πολλές οικογένειες που αναπτύχθηκαν από τα Caniformia περίπου 40 εκατ. χρόνια πριν.
Τα Canidae αποτελούνταν από τρεις υπο-οικογένειες. Η υπο-οικογένεια Hesperocyoninae ήταν η πρώτη από τις τρεις και αναπτύχθηκε στη Β. Αμερική. Επέζησε από 40 μέχρι 15 εκατ. χρόνια πριν και είχε μέγεθος ενός μικρού λύκου.
Η Borophaginae ήταν η δεύτερη υπο-οικογένεια των Canidae και η μεγαλύτερη σε μέγεθος και ποικιλία. Πρόεκυψε από την Hesperocyoninae περίπου 32 εκατ. χρόνια πριν. Ο Tomarctus ήταν μέλος αυτής της οικογένειας, και θεωρείτο για πολλά χρόνια ο απευθείας πρόγονος του σύγχρονου σκύλου, στην πραγματικότητα όμως πέθανε πριν 15 εκατ. χρόνια και δεν άφησε γνωστούς απογόνους.
Tomarctus
Τα μέλη της Borophaginae, όπως ο Osteoborus είχαν τεράστια σαγόνια και δόντια ώστε να μπορούν να σπάνε τα κόκαλα των θυμάτων τους. Ήταν οι καλύτεροι κυνηγοί της εποχής τους, και μερικά από αυτά έφταναν σε μέγεθος αυτό μιας μεγάλης αρκούδας. Όμως, παράλληλα με την εξαφάνιση των τεράστιων φυτοφάγων ζώων της εποχής εκείνης, πέθανε και το τελευταίο είδος από τα Borophaginae μόλις 2 εκατ. χρόνια πριν.
Osteoborus
Η εμφάνιση του Leptocyon (ο οποίος είχε μέγεθος αλεπούς) περίπου 24 εκατ. χρόνια πριν, και προήλθε από τα Βorophaginae σηματοδότησε την αρχή της τρίτης και τελευταίας υπο-οικογένειας, της Caninae.
O Leptocyon επέζησε για περίπου 8 εκατ. χρόνια. Με το θάνατο των πανίσχυρων Βorophaginae, τα Caninae βρήκαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν πληθώρα από άγρια ζώα που έχουν εξαφανιστεί σήμερα, και άλλα σύγχρονα που γνωρίζουμε. Το πρώτο από αυτά ήταν ο Eucyon που είχε μέγεθος κογιότ, έζησε από 11 μέχρι 4 εκατ. χρόνια πριν και είναι πιθανότατα ο απευθείας πρόγονος των λύκων, των κογιότ, των σκύλων, των τσακαλιών και των αλεπούδων.
Η εμφάνιση του Leptocyon (ο οποίος είχε μέγεθος αλεπούς) περίπου 24 εκατ. χρόνια πριν, και προήλθε από τα Βorophaginae σηματοδότησε την αρχή της τρίτης και τελευταίας υπο-οικογένειας, της Caninae.
O Leptocyon επέζησε για περίπου 8 εκατ. χρόνια. Με το θάνατο των πανίσχυρων Βorophaginae, τα Caninae βρήκαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν πληθώρα από άγρια ζώα που έχουν εξαφανιστεί σήμερα, και άλλα σύγχρονα που γνωρίζουμε. Το πρώτο από αυτά ήταν ο Eucyon που είχε μέγεθος κογιότ, έζησε από 11 μέχρι 4 εκατ. χρόνια πριν και είναι πιθανότατα ο απευθείας πρόγονος των λύκων, των κογιότ, των σκύλων, των τσακαλιών και των αλεπούδων.
Leptocyon
Πολλοί απόγονοι του Eucyon μετανάστευσαν στην Ευρασία 7 με 8 εκατ. χρόνια πριν και στην νότια Αμερική 5 εκατ. χρόνια αργότερα. Ο πιο γνωστός, ο Canis Dirus (Dire wolf) ήταν ένας δυνατός και μεγαλόσωμος λύκος με κοντά πόδια και πιθανώς δημιουργήθηκε από τα άγρια ζώα της νότιας Αμερικής, πριν 1 εκατ. χρόνια. Εξαπλώθηκε μέχρι τη Β. Αμερική και ήταν κορυφαίος κυνηγός μέχρι μόλις 8.000 χρόνια πριν, όταν εξαφανίστηκαν τα μεγάλα φυτοφάγα ζώα της εποχής εκείνης, τα οποία αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος από τη λεία του.
Πολλοί απόγονοι του Eucyon μετανάστευσαν στην Ευρασία 7 με 8 εκατ. χρόνια πριν και στην νότια Αμερική 5 εκατ. χρόνια αργότερα. Ο πιο γνωστός, ο Canis Dirus (Dire wolf) ήταν ένας δυνατός και μεγαλόσωμος λύκος με κοντά πόδια και πιθανώς δημιουργήθηκε από τα άγρια ζώα της νότιας Αμερικής, πριν 1 εκατ. χρόνια. Εξαπλώθηκε μέχρι τη Β. Αμερική και ήταν κορυφαίος κυνηγός μέχρι μόλις 8.000 χρόνια πριν, όταν εξαφανίστηκαν τα μεγάλα φυτοφάγα ζώα της εποχής εκείνης, τα οποία αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος από τη λεία του.
Eucyon
Ο Canis Lupus (Gray wolf) που εξελίχθηκε στην Ευρασία 6 εκατ. χρόνια πριν έχει γίνει ο πιο διαδεδομένος κυνηγός της σημερινής εποχής. Το μέγεθος και η ιδιοσυγκρασία του σύγχρονου λύκου τον καταστούν ακατάλληλο για εξημέρωση, και γενετικά στοιχεία δείχνουν ότι ένα μικρότερο και λιγότερο επιθετικό είδος είχε αναπτυχθεί από τον Ασιατικό λύκο πριν από 100 χιλιάδες χρόνια. Αυτό το ασιατικό λυκοειδές, ο χαμένος σύνδεσμος ανάμεσα στο σκύλο και τον λύκο, θεώρησε την περιοχή γύρω από τις ανθρώπινες εγκαταστάσεις ? ουσιαστικά έναν νέο βιότοπο- ωφέλιμο τόπο κατοικίας.
Έτρωγε από τα ανθρώπινα απορρίμματα, τρεφόταν με τρωκτικά που προσελκύονταν από την ανθρώπινη τροφή και δεν κινδύνευε από άλλους μεγαλόσωμους κυνηγούς που οι άνθρωποι είχαν ήδη απομακρύνει από την περιοχή.
Χωρίς αμφιβολία, πολλά νεαρά αιχμαλωτίζονταν από τους ντόπιους.
Τα κουτάβια ήταν τότε για τους ανθρώπους τόσο γοητευτικά όσο είναι και σήμερα.
Μερικά τα μεγάλωναν μέχρι την εφηβεία και μετά τα έτρωγαν. Αλλά πιθανόν τα πιο κοινωνικά, επιβίωναν μέχρι την ενηλικίωση και μπορούσαν να αναπαραχθούν.
Το ένστικτο της αγέλης επέτρεψε στον λύκο-σκύλο να ενσωματωθεί στην ομάδα της ανθρώπινης οικογένειας με την οικεία ιεραρχία των κυρίαρχων και των υποτελών μελών.
Η υπεροχή του στην ακοή και η οξεία όσφρηση τον έκανε χρήσιμο φρουρό που ειδοποιούσε την ανθρώπινη αγέλη του για τους εξωτερικούς κινδύνους, και όχι μόνο.
Μελετώντας το μιτοχονδριακό DNA, οι επιστήμονες απέδειξαν ότι ο σκύλος διαχωρίστηκε από τον λύκο πριν από 40.000 έως 100.000 χρόνια.
Έτρωγε από τα ανθρώπινα απορρίμματα, τρεφόταν με τρωκτικά που προσελκύονταν από την ανθρώπινη τροφή και δεν κινδύνευε από άλλους μεγαλόσωμους κυνηγούς που οι άνθρωποι είχαν ήδη απομακρύνει από την περιοχή.
Χωρίς αμφιβολία, πολλά νεαρά αιχμαλωτίζονταν από τους ντόπιους.
Τα κουτάβια ήταν τότε για τους ανθρώπους τόσο γοητευτικά όσο είναι και σήμερα.
Μερικά τα μεγάλωναν μέχρι την εφηβεία και μετά τα έτρωγαν. Αλλά πιθανόν τα πιο κοινωνικά, επιβίωναν μέχρι την ενηλικίωση και μπορούσαν να αναπαραχθούν.
Το ένστικτο της αγέλης επέτρεψε στον λύκο-σκύλο να ενσωματωθεί στην ομάδα της ανθρώπινης οικογένειας με την οικεία ιεραρχία των κυρίαρχων και των υποτελών μελών.
Η υπεροχή του στην ακοή και η οξεία όσφρηση τον έκανε χρήσιμο φρουρό που ειδοποιούσε την ανθρώπινη αγέλη του για τους εξωτερικούς κινδύνους, και όχι μόνο.
Μελετώντας το μιτοχονδριακό DNA, οι επιστήμονες απέδειξαν ότι ο σκύλος διαχωρίστηκε από τον λύκο πριν από 40.000 έως 100.000 χρόνια.
Πριν 15 χιλιάδες χρόνια ο σημερινός σκύλος (Canis Familiaris) κάνει την εμφάνιση του παράλληλα με τον άνθρωπο, δείχνοντας τα αλάνθαστα σημάδια της πρόωρης εξημέρωσης: μικρότερο μέγεθος, μικρότερο κρανίο, μικρότερα και λιγότερο κοφτερά δόντια. Ο Dingo είναι ένα παράδειγμα πρωτόγονου σκύλου όπως και το Basenji. Μόλις 7 χιλιάδες χρόνια αργότερα πολλά διαφορετικά είδη φυλών όπως τα μαστίφ, τα toy, και πολλά κυνηγόσκυλα εμφανίστηκαν σε έργα τέχνης αρχαίων πολιτισμών.
Οι περισσότερες από τις 400 φυλές του σύγχρονου σκύλου αντιπροσωπεύουν το τέταρτο και πιο επιτυχημένο κύμα των canidae και αποτελούν μαζί με τον άνθρωπο τα πιο επιτυχημένα θηλαστικά που εμφανίστηκαν στη γη.
πηγή: https://www.neapaseges.gr/
Οι περισσότερες από τις 400 φυλές του σύγχρονου σκύλου αντιπροσωπεύουν το τέταρτο και πιο επιτυχημένο κύμα των canidae και αποτελούν μαζί με τον άνθρωπο τα πιο επιτυχημένα θηλαστικά που εμφανίστηκαν στη γη.
πηγή: https://www.neapaseges.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου