Σύμφωνα με ανακοίνωση του FranceAgriMer 30.000 εκτάρια κατέχουν δικαιώματα φύτευσης από το προηγούμενο σύστημα διαχείρισης φυτεύσεων (ΚΑΝ(ΕΕ) 479/08) που μετατράπηκαν στα τέλη του 2015 στο νέο σύστημα. Τα δικαιώματα φύτευσης αυτά πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέχρι το τέλος του 2020 και να φυτευθούν μέχρι το 2023. Στο απόθεμα 5.000 εκτάρια θα χαθούν μετά τις 31 Ιουλίου του τρέχοντος έτους, εάν δεν χρησιμοποιηθούν.
Στα τέλη του 2015, περίπου 60.000 εκτάρια δικαιωμάτων φύτευσης στη Γαλλία μεταφέρθηκαν από το παλαιό στο νέο σύστημα, από αυτά 6.000 εκτάρια έχουν ήδη λήξει επειδή δεν έχουν χρησιμοποιηθεί εγκαίρως. Άλλα 24.000 εκτάρια χρησιμοποιήθηκαν από αυτό το απόθεμα αφού φυτεύτηκαν αντίστοιχες εκτάσεις. Η έκταση αυτή μπορεί να φαίνεται σημαντική, διότι προστίθενται στις άδειες νέων φυτεύσεων που χορηγεί το FranceAgriMer, που είναι 3.500 εκτάρια για την περίοδο 2015/2016 και 4.530 εκτάρια για την περίοδο 2016/2017.
Μείωση αμπελώνα
Οι παραπάνω αριθμοί δείχνουν ότι ο γαλλικός αμπελώνας αρχίζει να αυξάνεται και πάλι. Ωστόσο, οι τελωνειακές στατιστικές δείχνουν το αντίθετο. Σύμφωνα με τη διοίκηση των τελωνείων, η έκταση του αμπελώνα στην παραγωγή συνεχίζει να μειώνεται. Είχε αυξηθεί στα 770.000 εκτάρια το 2010 για να μειωθεί στα 745.000 εκτάρια το 2017. Η διοίκηση φοβάται επίσης ότι πολλά από τα 30.000 εκτάρια με τα υπόλοιπα δικαιώματα φύτευσης θα χαθούν, διότι μετά από αυτή τη χρονιά, οι κάτοχοί τους θα επιδιώξουν πλέον να λάβουν ενίσχυση αναδιάρθρωσης για αυτά τα δικαιώματα φύτευσης.
Στην Ελλάδα τα αντίστοιχα δικαιώματα φύτευσης ανέρχονται σε 100 εκτάρια, συνεπώς δεν συμβάλλουν στην αύξηση των αμπελουργικών επιφανειών όπως στη Γαλλία.
Όμοια με τη Γαλλία όμως παρά την ετήσια χορήγηση 6.300 περίπου στρεμμάτων μέσω των νέων Αδειών Φύτευσης, επειδή οι δικαιούχοι δεν προβαίνουν στη φύτευση αμπελώνα εξαιτίας του υψηλού κόστους εγκατάστασης, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος μετά την πάροδο τριετίας να χαθούν οι Άδειες.
Παρά την επιτυχή προσπάθεια της ΚΕΟΣΟΕ να ενταχθούν οι Άδειες Φύτευσης στα Σχέδια Βελτίωσης προκειμένου να χρηματοδοτηθούν με 1407 € / στρέμμα, η ένταξη των Αδειών στα Σχέδια θα ισχύσει για τις χορηγήσεις 2016/17 και 2017/18.
Από το 2018 και μετά δεν υπάρχει στον ορίζοντα πρόνοια χρηματοδότησης των νέων Αδειών Φυτεύσεων με κίνδυνο την απώλεια δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων για τη χώρα μας, ειδικά εάν δεν τροποποιηθούν τα κριτήρια προτεραιότητας χορήγησης των Αδειών Φύτευσης, που στην ουσία αποκλείουν τους κατόχους αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων από 20 στρέμματα και πάνω.
Και στην Ελλάδα παρά τη χορήγηση 6.300 στρεμμάτων ετησίως η επιφάνεια των αμπελώνων μειώνεται, χάνοντας 23,26% των εκτάσεων του από το 1990, έτος από το οποίο ο ελληνικός αμπελώνας μειώνεται αδιάλειπτα.
Για το λόγο αυτό καθίσταται επιτακτικός ο Στρατηγικό Σχεδιασμός της ελληνικής αμπελουργίας, ώστε ν’ ανασχεθούν οι τάσεις μείωσής του, που πρωταρχικά οφείλονται στην ανύπαρκτη κερδοφορία της αμπελοκαλλιέργειας στη χώρα μας.
πηγή: http://www.keosoe.gr/
Στην Ελλάδα τα αντίστοιχα δικαιώματα φύτευσης ανέρχονται σε 100 εκτάρια, συνεπώς δεν συμβάλλουν στην αύξηση των αμπελουργικών επιφανειών όπως στη Γαλλία.
Όμοια με τη Γαλλία όμως παρά την ετήσια χορήγηση 6.300 περίπου στρεμμάτων μέσω των νέων Αδειών Φύτευσης, επειδή οι δικαιούχοι δεν προβαίνουν στη φύτευση αμπελώνα εξαιτίας του υψηλού κόστους εγκατάστασης, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος μετά την πάροδο τριετίας να χαθούν οι Άδειες.
Παρά την επιτυχή προσπάθεια της ΚΕΟΣΟΕ να ενταχθούν οι Άδειες Φύτευσης στα Σχέδια Βελτίωσης προκειμένου να χρηματοδοτηθούν με 1407 € / στρέμμα, η ένταξη των Αδειών στα Σχέδια θα ισχύσει για τις χορηγήσεις 2016/17 και 2017/18.
Από το 2018 και μετά δεν υπάρχει στον ορίζοντα πρόνοια χρηματοδότησης των νέων Αδειών Φυτεύσεων με κίνδυνο την απώλεια δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων για τη χώρα μας, ειδικά εάν δεν τροποποιηθούν τα κριτήρια προτεραιότητας χορήγησης των Αδειών Φύτευσης, που στην ουσία αποκλείουν τους κατόχους αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων από 20 στρέμματα και πάνω.
Και στην Ελλάδα παρά τη χορήγηση 6.300 στρεμμάτων ετησίως η επιφάνεια των αμπελώνων μειώνεται, χάνοντας 23,26% των εκτάσεων του από το 1990, έτος από το οποίο ο ελληνικός αμπελώνας μειώνεται αδιάλειπτα.
Για το λόγο αυτό καθίσταται επιτακτικός ο Στρατηγικό Σχεδιασμός της ελληνικής αμπελουργίας, ώστε ν’ ανασχεθούν οι τάσεις μείωσής του, που πρωταρχικά οφείλονται στην ανύπαρκτη κερδοφορία της αμπελοκαλλιέργειας στη χώρα μας.
πηγή: http://www.keosoe.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου