Όλοι αγαπούν τα λουλούδια. Οι περισσότεροι πολιτισμοί χρησιμοποιούν τα λουλούδια ως διακοσμητικά ή δώρα, συμβολίζοντας την αγάπη, την ενσυναίσθηση και άλλα βαθιά συναισθήματα, καθώς και τη γονιμότητα και την ελπίδα για το μέλλον. Οι ανθρωπογενείς αντιλήψεις των λουλουδιών μοιάζουν κατάλληλες μόνο επειδή τα λουλούδια είναι τα γεννητικά όργανα των φυτών και από τότε που εξελίχθηκαν ποικίλες στρατηγικές ειδικά για να προσελκύσουν έντομα, πουλιά ή νυχτερίδες να συλλέγουν και να αναδιανέμουν τη γύρη, εξασφαλίζοντας έτσι μελλοντικούς απογόνους.
Ένα τέτοιο λουλούδι είναι εκείνο της ορχιδέας "αστέρι της Μαδαγασκάρης", Angraecum sesquipedale (απεικονισμένο, παραπάνω), είναι ιδιαίτερα γνωστό λόγω του απίστευτα μακρού του "νέκταρ κλονισμού" - μιας μακράς σωληνωτής προέκτασης που κρατά το νέκταρ του λουλουδιού. Καθώς οι σκώροι φρυγανίζουν τις γλώσσες τους στο νέκταρ, αναγκάζονται να βουρτσίζουν τα πρόσωπά τους στη γύρη, επικονιάζοντας έτσι το λουλούδι. Φυσικά, οι σκώροι εξελίχθηκαν σε μακρύτερες γλώσσες για να διευκολύνουν το καθένα από το νέκταρ, αποφεύγοντας επίσης την επικονίαση του λουλουδιού. Σε απάντηση, το λουλούδι ανέπτυξε μακρύτερα σκάλες νέκταρ για να αναγκάσει τον σκώρο να το επικονιάσει και ούτω καθεξής. Αυτή η πράξη βιολογικής εξισορρόπησης, όπου ένας οργανισμός οδηγεί την εξέλιξη ενός ή περισσοτέρων χαρακτηριστικών του εξελικτικού συνεργάτη του, είναι γνωστή ως συνένωση.
Ο Charles Darwin (ο οποίος ήταν πολύ λάτρης των ορχιδέων), ήταν ο πρώτος που πρότεινε αυτό το συνεργατικό σενάριο για την ορχιδέα αστέρι της Μαδαγασκάρης στο βιβλίο του ,The Various Contrivances by Which Orchids are Fertilised by Insects, σχετικά με τα διάφορα σκευάσματα με τα οποία οι βρετανικές και ξένες ορχιδέες γονιμοποιούνται από τα έντομα και τις καλές επιδράσεις της διασταύρωσης. Στη συνέχεια, προέβλεψε την ύπαρξη ενός άγνωστου (εκείνη την εποχή) είδος σκώρου με proboscis 20-35 cm (7,9-14 ίντσες). Η προτεινόμενη proboscis ήταν τόσο μεγάλη που όλοι πίστευαν ότι ήταν τρελός. Αλλά το 1903 - 21 χρόνια μετά το θάνατό του - ο Δαρβίνος δικαίωσε όταν ανακαλύφθηκε ο προβλεπόμενος επικονιαστής του. Ο hawkmoth, που ονομάζεται σφίγγα Morgan, Xanthophan morgani (praedicta), έχει τη μακρύτερη γλώσσα που είναι γνωστή για οποιοδήποτε ζώο σε σύγκριση με το μήκος του σώματος. Επειδή ενέπνευσε την (σωστή) πρόβλεψη του Δαρβίνου, η ορχιδέα αστέρι της Μαδαγασκάρης είναι συχνά γνωστή ως "ορχιδέα του Δαρβίνου".
Αλλά η ορχιδέα αστέρι της Μαδαγασκάρης δεν είναι το μοναδικό ανθοφόρο φυτό που χρησιμοποιεί μια ποικιλία έξυπνων «τεχνών» για να δελεάσει τα ζώα για να μεταφέρει τη γύρη του. Σε αυτό το οπτικά εκθαμβωτικό βίντεο (http://www.apenantioxthi.com/2018/04/ta-omorfa-kolpa-twn-louloudiwn.html), ο Jonathan Drori παρουσιάζει την εξαιρετική σειρά στρατηγικών που τα ανθοφόρα φυτά - πάνω από ένα τέταρτο εκατομμύριο είδη - εξελίχθηκαν για να προσελκύσουν τους επικονιαστές τους για να διαδώσουν τη γύρη τους: αναπτύσσοντας "λωρίδες προσγείωσης" σε υπεριώδη ακτινοβολία, οικοδομώντας περίτεχες παγίδες, αυξάνοντας όλο και περισσότερο νέκταρ σπορ και μιμούμενοι ακόμη και άλλα έντομα σε θερμότητα:
Ένα τέτοιο λουλούδι είναι εκείνο της ορχιδέας "αστέρι της Μαδαγασκάρης", Angraecum sesquipedale (απεικονισμένο, παραπάνω), είναι ιδιαίτερα γνωστό λόγω του απίστευτα μακρού του "νέκταρ κλονισμού" - μιας μακράς σωληνωτής προέκτασης που κρατά το νέκταρ του λουλουδιού. Καθώς οι σκώροι φρυγανίζουν τις γλώσσες τους στο νέκταρ, αναγκάζονται να βουρτσίζουν τα πρόσωπά τους στη γύρη, επικονιάζοντας έτσι το λουλούδι. Φυσικά, οι σκώροι εξελίχθηκαν σε μακρύτερες γλώσσες για να διευκολύνουν το καθένα από το νέκταρ, αποφεύγοντας επίσης την επικονίαση του λουλουδιού. Σε απάντηση, το λουλούδι ανέπτυξε μακρύτερα σκάλες νέκταρ για να αναγκάσει τον σκώρο να το επικονιάσει και ούτω καθεξής. Αυτή η πράξη βιολογικής εξισορρόπησης, όπου ένας οργανισμός οδηγεί την εξέλιξη ενός ή περισσοτέρων χαρακτηριστικών του εξελικτικού συνεργάτη του, είναι γνωστή ως συνένωση.
Ο Charles Darwin (ο οποίος ήταν πολύ λάτρης των ορχιδέων), ήταν ο πρώτος που πρότεινε αυτό το συνεργατικό σενάριο για την ορχιδέα αστέρι της Μαδαγασκάρης στο βιβλίο του ,The Various Contrivances by Which Orchids are Fertilised by Insects, σχετικά με τα διάφορα σκευάσματα με τα οποία οι βρετανικές και ξένες ορχιδέες γονιμοποιούνται από τα έντομα και τις καλές επιδράσεις της διασταύρωσης. Στη συνέχεια, προέβλεψε την ύπαρξη ενός άγνωστου (εκείνη την εποχή) είδος σκώρου με proboscis 20-35 cm (7,9-14 ίντσες). Η προτεινόμενη proboscis ήταν τόσο μεγάλη που όλοι πίστευαν ότι ήταν τρελός. Αλλά το 1903 - 21 χρόνια μετά το θάνατό του - ο Δαρβίνος δικαίωσε όταν ανακαλύφθηκε ο προβλεπόμενος επικονιαστής του. Ο hawkmoth, που ονομάζεται σφίγγα Morgan, Xanthophan morgani (praedicta), έχει τη μακρύτερη γλώσσα που είναι γνωστή για οποιοδήποτε ζώο σε σύγκριση με το μήκος του σώματος. Επειδή ενέπνευσε την (σωστή) πρόβλεψη του Δαρβίνου, η ορχιδέα αστέρι της Μαδαγασκάρης είναι συχνά γνωστή ως "ορχιδέα του Δαρβίνου".
Αλλά η ορχιδέα αστέρι της Μαδαγασκάρης δεν είναι το μοναδικό ανθοφόρο φυτό που χρησιμοποιεί μια ποικιλία έξυπνων «τεχνών» για να δελεάσει τα ζώα για να μεταφέρει τη γύρη του. Σε αυτό το οπτικά εκθαμβωτικό βίντεο (http://www.apenantioxthi.com/2018/04/ta-omorfa-kolpa-twn-louloudiwn.html), ο Jonathan Drori παρουσιάζει την εξαιρετική σειρά στρατηγικών που τα ανθοφόρα φυτά - πάνω από ένα τέταρτο εκατομμύριο είδη - εξελίχθηκαν για να προσελκύσουν τους επικονιαστές τους για να διαδώσουν τη γύρη τους: αναπτύσσοντας "λωρίδες προσγείωσης" σε υπεριώδη ακτινοβολία, οικοδομώντας περίτεχες παγίδες, αυξάνοντας όλο και περισσότερο νέκταρ σπορ και μιμούμενοι ακόμη και άλλα έντομα σε θερμότητα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου