Οι πολυάνθρωπες Βέροια και Νάουσα. Τα πολυσύχναστα χιονοδρομικά Σέλι και 3-5 Πηγάδια. Ο πλούσιος κάμπος του ροδάκινου, των μήλων, του ξινόμαυρου. Και στις παρυφές των Πιερίων η Βεργίνα, το περίλαμπρο αστέρι που ακτινοβολεί τον πολιτισμό της από την εύφορη κοιλάδα του Αλιάκμονα. Βέροια η πρωτεύουσα. Η «σεμνότατη μητρόπολις της Μακεδονίας» κατά τα ρωμαϊκά χρόνια, η «Μικρά Ιερουσαλήμ» κατά το Βυζάντιο έχει να επιδείξει αφθονία μνημείων απ’ όλες τις χρονικές περιόδους. Η σύγχρονη πόλη συνυπάρχει αρμονικά με το βαρυσήμαντο παρελθόν της και λόγω της σύζευξής της με το Βέρμιο αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για τη χαρτογράφηση των ορεινών του διαδρομών.
Τα βήματα συνωστίζονται κατά παράδοση στις δύο διατηρητέες γειτονιές της, την Μπαρμπούτα (εβραϊκή) και την Κυριώτισσα (χριστιανική συνοικία) – οι οποίες σώζονται σχεδόν ανέπαφες. Τα αναστηλωμένα ή ρημαγμένα, μα πάντα γοητευτικά, βεροιώτικα αρχοντικά πλέκουν το δικό τους εγκώμιο στη μακεδονίτικη αρχιτεκτονική και τα λιθόχτιστα καλντερίμια φιδογυρίζουν πίσω στον χρόνο διαφυλάττοντας στον στενό τους κλοιό την ατμόσφαιρα των προηγούμενων αιώνων.
Θαυμαστά συναπαντήματα τα τείχη που απομένουν, ο Τριπόταμος που τη διατρέχει και η καλοδιατηρημένη Εβραϊκή Συναγωγή. Υψίστης σημασίας προσκύνημα το Βήμα του Αποστόλου Παύλου, ο ειδικά διαμορφωμένος χώρος, όπου σύμφωνα με την παράδοση κήρυξε το Ευαγγέλιο ο Απόστολος των Εθνών. Τα βήματα της κατάνυξης βρίσκουν στη Βέροια πρόσφορο έδαφος, αφού από τους συνολικά 72 βυζαντινούς ναούς (που της χάρισαν τον τίτλο «Μικρά Ιερουσαλήμ»), απομένουν διάσπαρτοι οι 48, με τους 4 σημαντικότερους να είναι επισκέψιμοι κατόπιν συνεννόησης.
Από τις «ζωντανές» ιερές μονές ξεχωρίζουν: το σύμβολο του ποντιακού Ελληνισμού, η Παναγία Σουμελά (20 χλμ. προς το χωριό Καστανιά) και η Μονή Τιμίου Προδρόμου του 14ου αι., που πέραν της σημαντικότητάς της ως ασκητικού κέντρου, επιφυλάσσει άπλετη θέα στα «Στενά του Αλιάκμονα». Μέρος της πολυπρόσωπης ύπαρξής της και τα κατάλοιπα της τουρκοκρατίας, τα περίτεχνα τζαμιά και τα μοναδικά εναπομείναντα λουτρά της πόλης που λειτουργούσαν έως το 1935.
Συμμαζεμένα σε ενιαίους χώρους τα εκθέματα στο Βυζαντινό Μουσείο Βέροιας με τη φαντασμα-γορική συλλογή, αλλά και το ανακαινισμένο Αρχαιολογικό Μουσείο, που σε συστήνει στην αρχαϊκή κληρονομιά του νομού. 20 χλμ. βορειότερα, τις εντυπώσεις κερδίζει η μικρότερη, μα απείρως γοητευτική «Νάουσα της αμπέλου». Από τα ονομαστά ροδάκινα του βεροιώτικου κάμπου (εκτός εποχής δίνουν εκλεκτής ποιότητας κομπόστα που εξάγεται σε όλο τον κόσμο), στα χνάρια του ξινόμαυρου, στην αμπελουργική ζώνη των 7.000 στρ. που χαρίζει το νέκταρ της Ημαθίας. «Κρασί ωσάν της Νάουσας το φέρνουν στο μαντίλι» έλεγαν οι παλιότεροι - με κούτες επιστρέφεις σήμερα (και ουκ ολίγες αναμνήσεις) άπαξ και επισκεφθείς τα κελάρια των επισκέψιμων οινοποιείων της. Είκοσι τον αριθμό, τα περισσότερα επισκέψιμα, διαφυλάττουν και προάγουν την ΠΟΠ, αριστουργηματική ποικιλία. Κοινό στοιχείο των δύο πόλεων, η «πατροπαράδοτη» σχέση τους με το νερό.
Η ναουσαίικη Αράπιτσα αποτελεί, πέρα από μνημείο της φύσης κινητήριο δύναμη της βιομηχανίας που κορυφώθηκε στα τέλη του 19ου αι. Τα φουγάρα των παλιών εργοστασίων καταδεικνύουν τα χρόνια της ακμής και υπενθυμίζουν τον «εναλλακτικό» τίτλο της: «Μάντσεστερ των Βαλκανίων». Μεγάλη υπόθεση στη Νάουσα, το παραδοσιακό δρώμενο της Αποκριάς, οι περίφημοι Γενίτσαροι & Μπούλες. Νεότερη, μα με ολοένα με περισσότερους φανατικούς επισκέπτες, η χριστουγεννιάτικη εκδήλωση με τίτλο «Νάουσα Οίνος» που σε μυεί στην οινοποιητική παράδοση. Βόρεια της πόλης, το άλσος του Αγίου Νικολάου ξεφεύγει από τα στερεότυπα των «χώρων αναψυχής» αφού αποτελεί ένα «μίνι» πλατανόδασος με τρεχούμενα νερά, αθλητικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις εστίασης και πολλές διαδρομές περιπάτου.
Για να χορτάσεις, όμως, φύση, τι καλύτερο απ’ το να σκαρφαλώσεις στις κατάφυτες (σε τούτη την πλευρά) πλαγιές του Βερμίου (και μάλιστα το φθινόπωρο, οπότε συνθέτουν μια πανδαισία χρωμάτων). Στα πεδινά, η Εγνατία Οδός κινείται παράλληλα με τον Αλιάκμονα και σε φέρνει σε επαφή με τα αγροτικά χωριά (το Ρουμλούκι της Αλεξάνδρειας) και τον κατάσπαρτο κάμπο, ο οποίος προσφέρει εικόνες ανείπωτης ομορφιάς - ειδικά την περίοδο της ανθοφορίας. Μέσω των Νέων Μαλγάρων καταλήγεις στο μοναδικό παραθαλάσσιο κομμάτι της Ημαθίας, στο Δέλτα του Λουδία, μέρος του Εθνικού Πάρκου «Δέλτα Αξιού - Λουδία - Αλιάκμονα». Ενα από τα πιο σημαντικά υγροτοπικά συστήματα της Ελλάδας καταλαμβάνει έκταση 388.000 στρ., η οποία συνιστά σημαντικό βιότοπο για πολλά είδη άγριων πουλιών και ζώων. Περιηγηθείτε σε αγροτικούς δρόμους μέσα από λιμνάζοντα ρυζοχώραφα, ώσπου να συναντήσετε τον Αλμυραύλακα και τις πασσαλόπηκτες καλύβες των μυδοκαλλιεργητών. Οι φυσιολάτρες επιδίδονται σε ορνιθοπαρατήρηση και οι «κυνηγοί» της δύσης έχουν να θυμούνται τα μαβιά ηλιοβασιλέματα του Λουδία με φόντο τον Όλυμπο, το βουνό των βουνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου