Τα δύο ενδημικά ψάρια στο Εθνικό Πάρκο Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης

 

 

Τα είδη χαρακτηρίζονται ως κρισίμως κινδυνεύοντα

 

Σημαντικό και για τα δύο είδη είναι να επισημανθεί ότι χαρακτηρίζονται ως κρισίμως κινδυνεύοντα (υπό εξαφάνιση) και περιλαμβάνονται στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2009). Επιπλέον, η Αλάια περιλαμβάνεται και στην Κόκκινη Λίστα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) (2006).

Ο αρχικός πληθυσμός και των δύο ειδών επηρεάστηκε σημαντικά από την αύξηση της αλατότητας της λίμνης Βιστωνίδας ακόμη και στο βόρειο τμήμα της, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, εξαιτίας της έντονης εισροής θαλασσινού νερού μετά τη διάνοιξη καναλιού επικοινωνίας με τη θάλασσα. Αυτό έχει άμεσες επιπτώσεις σε όλα τα είδη ιχθυοπανίδας γλυκού νερού, όπως τα δύο ενδημικά της λίμνης. Επιπλέον, η εντατικοποίηση των αγροτικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων, σε συνδυασμό με τις διευθετήσεις των υδάτινων σωμάτων που καταλήγουν στην ευρύτερη περιοχή της λίμνης Βιστωνίδας έχει άμεσες επιπτώσεις στην αύξηση του ευτροφισμού στη λίμνη, στην υποβάθμιση των ενδιαιτημάτων των ψαριών και την εμφάνιση φαινομένων μαζικής θανής ψαριών, όπως το 2014.

 

Η Θρίτσα, ως μη μεταναστευτικό είδος, φαίνεται ότι μάλλον δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν, σε αντίθεση με την Αλάια, η οποία μπόρεσε να επιβιώσει διατηρώντας ικανοποιητικούς αριθμητικά πληθυσμούς, χρησιμοποιώντας περιοδικά ως καταφύγιο τα ποτάμια που εισρέουν στη Βιστωνίδα. Ωστόσο, η διακοπτόμενη επικοινωνία της λίμνης με τους ποταμούς λόγω ανομβρίας ή και αρδευτικών φραγμάτων που έχουν κατασκευαστεί, δημιουργεί μία επιπλέον δυσκολία στην επιβίωση του είδους, αλλά και στη διατήρηση του πληθυσμού του μέσα στη λίμνη.

 

 

Η προστασία λοιπόν και διατήρηση των ενδιαιτημάτων των παραπάνω ειδών είναι πρωταρχικής σημασίας, ώστε να δοθεί η ευκαιρία και στις νεότερες γενιές να γνωρίσουν όχι μόνο τα σπάνια είδη ιχθυοπανίδας αλλά και όλο το φυσικό πλούτο του ΕΠΑΜΑΘ.

 

 

πηγή: http://www.newsbeast.gr/