Ανοιχτές πληγές γεμάτες ραδιενέργεια...

 

 

Η βιομηχανία της πυρηνικής ενέργειας και οι κυβερνήσεις έχουν αφήσει να καλλιεργηθεί ο μύθος ότι οι ζωές των ανθρώπων μπορούν να επανέλθουν κανονικά μετά από ένα πυρηνικό ατύχημα.

 

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Πέντε χρόνια μετά το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα 100.000 άνθρωποι δεν έχουν γυρίσει ακόμα πίσω στα σπίτια τους. Τριάντα χρόνια μετά το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, 5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε περιοχές όπου ακόμα υπάρχει ραδιενεργός ρύπανση, ενώ μία έκταση 10.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων έχει αποκλειστεί από κάθε οικονομική δραστηριότητα.

 

Ένα πυρηνικό ατύχημα είναι μια καταστροφή που δεν τελειώνει. Για αυτόν το λόγο, η έκθεση της Greenpeace “Nuclear scars: The lasting legacies of Chernobyl and Fukushima” δημιουργήθηκε για να αποτυπώσει τη ζωή των θυμάτων αυτών των δύο πυρηνικών ατυχημάτων σήμερα. Για να δείξει πώς η έκθεση στην ραδιενέργεια είναι σε κάθε κομμάτι της ζωής τους – στο φαγητό και στο νερό τους, στα ξύλα που χρησιμοποιούν στις οικοδομές ή για να μαγειρέψουν και να ζεσταθούν. Τα δάση από τα οποία προέρχονται αυτά τα ξύλα έχουν μετατραπεί σε μεγάλες αποθήκες ραδιενεργού ρύπανσης. Οι δασικές πυρκαγιές ή η μεταφορά της ραδιενεργού ρύπανσης μέσω των οικοσυστημάτων θέτουν τις κοινότητες γύρω από τα δάση σε άμεσο κίνδυνο έκθεσης στη ραδιενέργεια.

 

Κάθε μέρα πρέπει να βρουν τρόπους για να αποφεύγουν την έκθεση στη ραδιενέργεια και μάλιστα με τους κρατικούς πόρους να μειώνονται όλο και περισσότερο. Δυστυχώς έτσι θα είναι η ζωή τους από δω και μπρος επειδή η ραδιενέργεια και όλες οι ασθένειες που προκαλεί θα τους ταλαιπωρούν για πολλές δεκαετίες. Στην Ιαπωνία, διάφορα είδη καρκίνου και άλλων ασθενειών δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί. Είναι νωρίς. Ήδη όμως καταγράφεται μία σημαντική αύξηση σε καρκίνους του θυροειδή σε παιδιά.

 

Στο Τσερνόμπιλ, 30 χρόνια μετά το ατύχημα, οι θάνατοι είναι περισσότεροι, οι γεννήσεις μειώνονται, η εμφάνιση καρκίνου συνεχίζει να αυξάνεται μαζί με διαταραχές της ψυχικής υγείας όπως άγχος, κατάθλιψη, μετατραυματική διαταραχή, αλκοολισμός και αυτοκτονίες.

 

Οι κυβερνήσεις της Ιαπωνίας, αλλά και των χωρών που βρίσκονται γύρω από το Τσερνόμπιλ, πρέπει να δίνουν την δυνατότητα στα θύματα των ατυχημάτων να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν την ασφάλειά τους. Αυτό όμως συμβαίνει ελάχιστα. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ιαπωνίας, όπου η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι οι κάτοικοι των περιοχών κοντά στη Φουκουσίμα θα πρέπει να επιστρέψουν στα σπίτια τους όταν τα επίπεδα ραδιενέργειας θα είναι κάτω από 20 mSv το χρόνο, τη στιγμή που τα αντίστοιχα επίπεδα για να θεωρηθούν οι περιοχές γύρω από Τσερνόμπιλ ασφαλείς είναι μόλις 1 mSv το χρόνο.

 

Οι εκτεταμένες επιπτώσεις των δύο αυτών ατυχημάτων στην κοινωνία, την υγεία και το περιβάλλον, δεν αφήνουν παρά μία μόνο επιλογή: να απομακρυνθούμε από την πυρηνική ενέργεια και να στραφούμε στις ασφαλείς και καθαρές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.


πηγή: http://www.greenpeace.org/