Πήλιο - Άνω Κερασιά. Το πληγωμένο "Κοτσύφι" του Ηλία ΛΕφΟύΣη



Σε πρώτο πλάνο η πεσμένη λεύκα, ενώ όπισθεν
της οικίας άλλες λεύκες, υπεραιωνόβιες, στέκουν
ως φύλακες της Άνω Κερασιάς.

Το μικρό σπιτάκι στην πλατεία της Άνω Κερασιάς, το "Κοτσύφι", όπως το έλεγε ο Ηλίας Λεφούσης, πριν λίγες ημέρες πληγώθηκε, μετά από την πτώση μιας από τις τρείς λεύκες που υπάρχουν στο κέντρο της πλατείας.

 

Το "Κοτσύφι" ήταν το απάγκιο του συγγραφέα Ηλία Λεφούση, το σπίτι που έγραψε κάποια από τα πολλά βιβλία του, μέσα σ' αυτά και το πιο επιτυχημένο, το "Ασημίνα Λαΐου - Ο Εθνικός Δρυμός των Δακρύων", ένα βιβλίο που το 1985 βραβεύθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού με το Β' Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος.

 

Το καλυβάκι όμως αυτό, δεν αποτέλεσε μόνο τη συγγραφική θαλπωρή για το συγγραφέα, ήταν και το απάγκιο πολλών κερασιωτών και οδοιπόρων, ανθρώπων που αγαπούσαν τη φύση, το κυνήγι, την ορειβασία. Πολλοί γνωστοί και άγνωστοι βρήκαν ένα χώρο για να στεγνώσουν, να ξεκουραστούν, να ζεσταθούν και να συνεχίσουν το δρόμο τους, προς τη μονή Φλαμουρίου. Η ανυπαρξία του αμαξωτού δρόμου, από την Κάτω Κερασιά μέχρι τη μονή Φλαμουρίου, όριζε την Άνω Κερασιά ως τον τόπο της ξεκούρασης, τον τόπο της ολιγόλεπτης στάθμευσης.

 

Σ' αυτό το μικρό χώρο, βράδια ατελείωτα πέρασαν, παρέα με τον Ηλία, κερασιώτες πατριώτες, τραγουδώντας, λέγοντας ιστορίες και πίνοντας κρασί. Έξω χιόνιζε και μέσα το τζάκι καταβρόχθιζε κούτσουρα, ενώ οι πανύψηλες λεύκες έστεκαν σα φύλακες γύρω από το σπίτι. Άλλοτε οι ίδιες οι λεύκες λυγούσαν από το δυνατό άνεμο, ένας άνεμος που έρχονταν από το Αιγαίο και εισχωρούσε στα ενδότερα της πηλιορείτικης φύσης. 

 

Από το Ημερολόγιο του "Κότσυφα", ένα βιβλίο σκέψεων, απόψεων, μονολόγων και συζητήσεων, χώρος που έγραφε ο Ηλίας Λεφούσης, αλλά και οι επισκέπτες του σπιτιού και της Άνω Κερασιάς, μπορούμε να βρούμε περαστικούς και οδοιπόρους που άφησαν την υπογραφή τους. Μέσα σ' αυτούς συναντούμε και τον  τότε Σεβασμιότατο και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο  Χριστόδουλο, που το απόγευμα της  Κυριακής της 17ης Αυγούστου του 1978 περνώντας για τη μονή Φλαμουρίου είχε μια ολιγόλεπτη στάση ανάπαυσης, τόσο για τον ίδιο όσο και για τα ζώα που τον μετέφεραν. Ακόμη στο βιβλίο αυτό βρίσκουμε  τη γραφή καλλιτεχνών (ζωγράφων, συγγραφέων, ποιητών κ.α.), φίλων του Ηλία, αλλά κυρίως ανθρώπων ταπεινών, ανθρώπων αυθεντικών και γνήσιων, της πηλιορείτικης υπαίθρου.


Φωτογραφία (1942-43) του Ν. Στουρνάρα. Οι τρεις λεύκες
στο κέντρο της πλατείας και σε δεύτερο πλάνο η εκκλησία των
Αγίων Αποστολών, λίγο πριν καεί από τους Γερμανούς κατακτητές.
Η φωτογραφία αποτυπώνει το μεγαλείο της ψυχής των παλιών
Ελλήνων χτιστών. Αποτυπώνει την ομορφιά με την οποία γίνονταν
τότε τα χωριά, αλλά και οι πόλεις. Θα μπορούσαμε να το πούμε με
μια φράση, ότι δείχνει "το μεράκι του Έλληνα χτίστη". Το χωριό της
Άνω Κερασιάς υπήρξε ένα πανέμορφο χωριό, ένα χωριό που χάθηκε
για πάντα μετά από τη μανία του κατακτητή.     

Οι τρεις λεύκες, που βρίσκονται στο κέντρο της πλατείας της Άνω Κερασιάς και από τις οποίες πλέον η μία δεν υπάρχει, φυτεύτηκαν το έτος του 1936 από δύο φίλους Κερασιώτες, τον Αναγνώστου Τρ. Δημήτριο και τον Απόστολο Παπανικολάου. Επί της βάσης των δέντρων είναι τοποθετημένη πλάκα που αναγράφει το γεγονός αυτό. Το πεπρωμένο, έμελλε φέτος, που συμπληρώνονται τα 80 χρόνια φύτευσης των δέντρων να χαθεί ένα από αυτά. Οι κεραυνοί με τις αντίστοιχες καταιγίδες τους, που δεν είναι ασυνηθίστοι στην τοπία της Άνω Κερασιάς διάλεξαν αυτή τη φορά να σημαδέψουν, των 20 και πλέον μέτρων, γίγαντα. Ο φυσικός γίγαντας που είδε όλη την περήφανη ιστορία της Άνω Κερασιάς*, είδε "κόσμο και κοσμάκη" στα χρόνια της Αντίστασης  γονάτισε και έφυγε. Μαζί του έφυγε και ένα μικρό κομμάτι της ψυχής μας.

----------------

*Η Άνω Κερασιά έπαψε να υπάρχει ως χωριό την Άνοιξη του ΄44 όταν οι κατακτητές Γερμανοί το έκαψαν. Η Άνω Κερασιά υπήρξε στα χρόνια της Αντίστασης η έδρα του 54ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ και για τις πολύτιμες της υπηρεσίες πλήρωσε βαριά το τίμημα. Έκτοτε οι Κερασιώτες εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Κάτω χωριό που μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν ως ο τόπος προστασίας από τους δύσκολους χειμώνες του Πάνω χωριού, των κατοίκους και των κοπαδιών τους.

 

Το Ελληνικό Κράτος το Δεκέμβριο του 2015 αναγνώρισε την προσφορά της Άνω Κερασιάς με την πολύ τιμητική ένταξη της στο καθεστώς των "Ιστορικών Τόπων". Ήταν μια πρωτοβουλία του πολύ δραστήριου φορέα της Μαγνησίας  του Πολιτιστικού & Εξωραϊστικού Συλλόγου Κερασιωτών Πηλίου.

 

Για όποιον επιθυμεί να γνωρίσει και να ενημερωθεί για την ιστορία ή τον πολιτισμό της Κερασιάς ή ακόμη και να επισκεφθεί την περιοχή μπορεί να απευθύνεται στην πρόεδρο του συλλόγου κ. Παπαδημητροπούλου Ελένη (τηλ. 6973046632) ή να στείλει ένα email στο kerasiapiliou@gmail.com . Οι άνθρωποι του συλλόγου θα ανταποκριθούν με χαρά στο οποιοδήποτε κάλεσμα σας.


πηγή: naturahellas.blogspot.gr/