Πλοία-τέρατα. Η μάστιγα των ωκεανών

 

Η Greenpeace δημοσίευσε σήμερα λίστα[1] με 20 «πλοία - τέρατα», τα πιο καταστροφικά και υπέρογκα αλιευτικά σκάφη υπό ευρωπαϊκή σημαία, ιδιοκτησία ή διαχείριση. Η λίστα, η οποία περιλαμβάνει και σκάφος ελληνικών συμφερόντων, αποκαλύπτει μερικούς από τους μεγαλύτερους ενόχους για την παγκόσμια υπεραλίευση, οι οποίοι συντελούν στην κατάρρευση των ιχθυοπληθυσμών, καταστρέφουν το θαλάσσιο περιβάλλον και υπονομεύουν την ανάπτυξη των τοπικών, παράκτιων κοινωνιών οδηγώντας τους ντόπιους ψαράδες στην ανεργία.

 

Η Greenpeace καλεί τον κ. Καρασμάνη και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους υπουργούς Αλιείας να προχωρήσουν αμέσως στην εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας[2] διασφαλίζοντας την βιώσιμη αλιεία από ψαράδες χαμηλής έντασης και τη δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων.

 

Στη συγκεκριμένη λίστα, η Greenpeace αποκαλύπτει με ποιο τρόπο κάποιοι «κακοποιοί» της βιομηχανικής αλιείας, από διάφορες χώρες της Ευρώπης ακόμη και της Ελλάδας, χρησιμοποιούν διάφορα τεχνάσματα για να παρακάμψουν τους κανονισμούς και να αποσπάσουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, εις βάρος των θαλασσών μας. Μερικά από τα τεχνάσματα αυτά είναι οι συχνές αλλαγές σημαίας και η χρήση των λεγόμενων «σημαιών ευκαιρίας», η χρήση εταιρειών - βιτρίνα και φορολογικών παραδείσων και η εκμετάλλευση πολιτικών γνωριμιών. Όλα αυτά για να έχουν πρόσβαση σε όσο περισσότερες αλιευτικές ευκαιρίες, επιδοτήσεις, αδύναμες διοικήσεις και πολιτικές επιρροές γίνεται, διοχετεύοντας παράλληλα το κέρδος πίσω στις δικαιούχες εταιρίες.

 

 

Odin: Το πλοίο-τέρας ελληνικών συμφερόντων ^[3]

 

Το "Odin" είναι μια τεράστια πελαγική μηχανότρατα μήκους 114 μέτρων και χωρητικότητας 4.100 κυβικών μέτρων υπό σημαία Βανουάτου. Διαχειρίστρια εταιρεία είναι η ελληνική Unimed Glory, θυγατρική της Laskaridis Shipping Ltd, των αδελφών Λασκαρίδη με έδρα την Λιβερία. Η εταιρεία Laskaridis, που διαχειρίζεται το "Odin", είναι ειδική στο να τοποθετεί τα περιουσιακά της στοιχεία εκεί όπου οι κανονισμοί είναι χαλαροί.

 

Έχει συντελέσει στην  εξάντληση του σκουμπριού της Χιλής, το οποίο κατέρρευσε στο 10% της αρχικής του βιομάζας με αποτέλεσμα την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας στην χώρα. Έχει επίσης κοινοποιήσει την πρόθεσή του για αλιεία κριλ (είδος γαρίδας) στα ευαίσθητα νερά της Ανταρκτικής και το εργαλείο που χρησιμοποιεί συχνά σχετίζεται με τη θανάτωση υψηλών απορρίψεων άλλων ειδών που καταλήγουν στη θάλασσα νεκρά.

 

Φέρεται να έχει εμπλακεί σε παράτυπες μεταφορτώσεις αλιευμάτων με το σκάφος Frio Ionian (το οποίο επίσης ανήκει στην Laskaridis Shipping Ltd).

 

Στην Ευρώπη, επί δεκαετίες διαδραματίζεται ένα ξέφρενο κυνήγι μέχρι το τελευταίο ψάρι^[4] από έναν υπέρογκο και καταστροφικό στόλο σκαφών, ο οποίος μπορεί να πιάσει 2-3 φορές περισσότερα ψάρια από ό,τι αντέχουν οι θάλασσες^[5] καταστρέφοντας το βυθό. Στην καρδιά αυτής της κρίσης βρίσκεται ένα άδικο πολιτικό σύστημα που μέχρι σήμερα ευνοούσε τα μεγάλα σκάφη - τέρατα της θάλασσας εις βάρος των μικρών παράκτιων αλιέων χαμηλής έντασης, επιδοτούσε την καταστροφή με χρήματα των Ευρωπαίων πολιτών^[6] και αποτύγχανε επανειλημμένα να σταματήσει την παράνομη αλιεία και να προστατεύσει αποτελεσματικά τις θάλασσές μας.

«Ένας μικρός αριθμός «βαρόνων» της βιομηχανικής αλιείας, ο οποίοι εκπροσωπούν το 2% του αλιευτικού κλάδου απολαμβάνουν ένα τεράστιο μερίδιο της ψαριάς και των κερδών, αλιεύοντας όσο το υπόλοιπο 98% των μικρών παράκτιων ψαράδων^[7]. Αυτό είναι άδικο, ειδικά αν βάλεις στην εξίσωση την καταστροφή που προκαλούν, καθώς και τα δημόσια χρήματα που έχουν σπαταλήσει για να υποθηκεύσουν το μέλλον της θάλασσας»,

δήλωσε η Άντζελα Λάζου Dean, υπεύθυνη της εκστρατείας της Greenpeace για το θαλάσσιο περιβάλλον.

«Στην Ελλάδα, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο από τα αντίστοιχα δικά μας τέρατα που έχουν συντελέσει στην κατακόρυφη μείωση της παραγωγής και ο κ. Καρασμάνης οφείλει να επανορθώσει για αυτή την αδικία πριν να είναι αργά»,

πρόσθεσε η Άντζελα Λάζου Dean.

 

Ένα σκάφος δεν χρειάζεται να ξεπερνά τα 100 μέτρα για να είναι τέρας ούτε να ανήκει σε πολυεθνικές εταιρίες με τεράστια κέρδη. Υπάρχουν και τα σκάφη, των οποίων η  τερατωδία έγκειται στην καταστροφή που προκαλούν, στα ελάχιστα που προσφέρουν πίσω στις τοπικές κοινωνίες και στη μείωση των ιχθυαποθεμάτων που έχουν προκαλέσει. Με αυτή την έννοια δεν χρειάζεται να ψάξουμε μακριά για να βρούμε τα δικά μας τέρατα στην Ελλάδα, όπου οι ιχθυοπληθυσμοί ολοένα και μειώνονται με την παραγωγή να έχει πέσει κατακόρυφα τα τελευταία 15 χρόνια^[8].

 

Είναι η ώρα των πολιτικών να δράσουν. Πέρυσι, για πρώτη φορά ψηφίστηκε ευρωπαϊκή νομοθεσία για την αλιεία (ΚΑλΠ), η οποία αντιτίθεται στο μέχρι σήμερα άδικο καθεστώς που επικρατεί στη θάλασσα και στοχεύει στην ανάκτηση των ιχθυαποθεμάτων, την προώθηση της μικρής βιώσιμης αλιείας και τελικά την υγιή κατάσταση των θαλασσών μας. Από εδώ και πέρα, το μεγάλο στοίχημα των Υπουργών αλιείας είναι να εφαρμόσουν την νομοθεσία και να κάνουν το παραπάνω όραμα πραγματικότητα.

 

 

Η Greenpeace καλεί Έλληνα Υπουργό, κ. Καρασμάνη:

• να αποσύρει τα πιο καταστροφικά και θηριώδη σκάφη, ώστε να επανέλθει ο αλιευτικός στόλος σε ένα βιώσιμο επίπεδο
• να κατανέμει τις αλιευτικές ευκαιρίες με δίκαιο τρόπο βάσει οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών κριτηρίων, δίνοντας προτεραιότητα στους μικρούς παράκτιους ψαράδες 
• να προχωρήσει στη δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων ως το πλέον αποτελεσματικό μέτρο για την προστασία της θάλασσας^[9]

Διαβάστε περισσότερα εδώ.

 

[1]http://www.greenpeace.org/greece/Global/greece/image/2014/oceans/monsterboats/GR_mosterboats_REPORT.pdf

[2] Πρόσφατα, αναθεωρήθηκε η Κοινή Αλιευτική Πολιτική, η οποία για πρώτη φορά αντιτίθεται στο μέχρι σήμερα άδικο καθεστώς που επικρατεί στη θάλασσα και στοχεύει στην ανάκτηση των ιχθυαποθεμάτων, την προώθηση της μικρής βιώσιμης αλιείας και τελικά την υγιή κατάσταση των θαλασσών μας

[3] Το Odin μια τεράστια πελαγική μηχανότρατα μήκους 114 μέτρων και χωρητικότητας 4.100 κυβικών μέτρων. Έχει συντελέσει στην  εξάντληση του σκουμπριού της Χιλής, το οποίο κατέρρευσε στο 10% της αρχικής του βιομάζας με αποτέλεσμα την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας στον τομέα της αλιείας στη Χιλή. Έχει επίσης κοινοποιήσει την πρόθεσή του για αλιεία κριλ (είδος γαρίδας) στα ευαίσθητα νερά της Ανταρκτικής και το εργαλείο που χρησιμοποιεί συχνά σχετίζεται με τη θανάτωση υψηλών απορρίψεων άλλων ειδών που καταλήγουν στη θάλασσα νεκρά.

Παρόλο που έχει σημαία του Βανουάτου (σημαία ευκαιρίας), η διαχειρίστρια εταιρεία του σκάφους ονομάζεται Unimed Glory, έχει έδρα την Ελλάδα και είναι θυγατρική της Laskaridis Shipping Ltd με έδρα την Λιβερία. Αρκετές χώρες, όπως το Βανουάτου επιτρέπουν σε σκάφη του εξωτερικού να χρησιμοποιούν τη σημαία τους για παράνομη και άναρχη αλιεία. Η Unimed Glory έχει παραδεχτεί ανοικτά ότι τα σκάφη που αλιεύουν υπό τη σημαία του Βανουάτου δεν πληρούν τα κριτήρια υγιεινής της Ε.Ε. και ότι κατά συνέπεια τα ψάρια της εταιρείας δεν μπορούν να πωληθούν στην Ευρώπη, αλλά πωλούνται στην Αφρική.

 

Η εταιρεία Laskaridis, που διαχειρίζεται το Odin, είναι ειδική στο να τοποθετεί τα περιουσιακά της στοιχεία εκεί όπου οι κανονισμοί είναι χαλαροί. Σημαντικά τμήματα της επιχείρησής τους είναι καταχωρημένα στη Λιβερία, μία από τις πιο φτωχές χώρες της γης και γνωστή σημαία ευκαιρίας. Μάλιστα, τo όνομα του Odin αναφερόταν σε ένα προσχέδιο μαύρης λίστας σκαφών παράνομης αλιείας (ΠΛΑ) κατά τη συνάντηση της Περιφερειακής Οργάνωσης Διαχείρισης Αλιείας Νοτίου Ειρηνικού (SPRFMO) τον Ιανουάριο του 2014. Φέρεται να έκανε παράτυπες μεταφορτώσεις με το σκάφος Frio Ionian (επίσης ανήκει στην Laskaridis Shipping Ltd), το οποίο φέρει σημαία της Λιβερίας. Την εποχή του περιστατικού, η Λιβερία δεν ήταν συνεργαζόμενο μέλος της SPRFMO, αλλά έδειξε την πρόθεσή της να συνεργαστεί μαζί της. Η χώρα ζήτησε από την Οργάνωση να μην μπει το σκάφος στη λίστα ΠΛΑ.

[4] Το 90,1% των παγκόσμιων ιχθυαποθεμάτων έχει υποστεί πλήρη εκμετάλλευση ή  υπεραλίευση (http://www.fao.org/3/a-i3720e.pdf - σελίδα 37, στοιχεία 2011)

[5] Το 2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανέφερε ότι ο ευρωπαϊκός στόλος είναι ικανός να πιάνει 2 έως 3 φορές περισσότερα ψάρια από ό,τι είναι βιώσιμο. Αν και υπάρχουν ελάχιστα διαθέσιμα πρόσφατα στοιχεία, όλα δείχνουν ότι η κατάσταση αυτή δεν έχει αλλάξει.

[6] Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 2007-2013, οι πολίτες της Ε.Ε. πλήρωσαν 1 δις ευρώ ετησίως για τις επιδοτήσεις της αλιείας, εκ των οποίων περίπου το 30% χρησιμοποιήθηκε για τη στήριξη του στόλου, όπως τον εκσυγχρονισμό των σκαφών και την αύξηση της συνολικής ικανότητας του στόλου να πιάνει ψάρια (TheEuropeanCourtofAuditorsSpecialReportNo 12/2011 – HaveEUmeasurescontributedtoadaptingthecapacityofthefishingfleetstoavailablefishingopportunities?-December 2011).

[7] σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (UNEP).

[8] σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ

[9] Τα θαλάσσια καταφύγια αποτελούν ένα διαχειριστικό εργαλείο για τη μείωση της αλιευτικής προσπάθειας σε ορισμένες περιοχές και τη μείωση της αλιευτικής πίεσης επί των αποθεμάτων. Έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της αφθονίας και της ποικιλίας των ζωντανών οργανισμών μέσα στις περιοχές αυτές

 

πηγή: http://www.greenpeace.org/