 |
| Η Χαμένη Ατλαντίδα |
Μια βροχερή του Μάρτη
Η ζωή αντιγράφει την τέχνη ή η τέχνη τη ζωή; Κάνοντας μια βόλτα σήμερα το πρωί στο κέντρο της πόλης μας, μάλλον ισχύει το πρώτο... Λίγες σταγόνες βροχής είναι αρκετές συνήθως για να δημιουργήσουν κυκλοφοριακό κομφούζιο σε μια πόλη που όλοι κατεβαίνουν στο κέντρο με το αυτοκίνητο, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις έχει αντικαταστήσει την ομπρέλα. Το αφήνουμε έξω από το μαγαζί μέχρι να κάνουμε τα ψώνια μας και τις δουλειές μας. Αυτοί όμως που σήμερα επέλεξαν να κυκλοφορήσουν με τα πόδια στο κέντρο, αντίκρυσαν μια πόλη κινηματογραφική...
Τίτλοι ταινιών και βιβλίων μας ήρθαν στο μυαλό σε κάθε εικόνα που αντικρύζαμε.
 |
| Τα μυστικά του Βάλτου |
Μονής κατεύθυνσης πρέπει να γίνουν τα πεζοδρόμια στη Βενιζέλου, καθώς οι πεζοί, περπατώντας και προς τις δυο κατευθύνσεις, μάταια προσπαθούσαν να στριμωχτούν κάτω από τα μικρά στέγαστρα, άλλοι για να μη βραχούν και άλλοι αναγκαστικά, για να αποφύγουν τα διαδοχικά παρτέρια της ανάπλασης, που προς το παρόν, μέχρι να φιλοξενήσουν κάποιο καλλωπιστικό δεντράκι, θυμίζουν υδρόκηπους στη μακρινή Ιαπωνία.
 |
| Ψάχνοντας το Νέμο |
Να μην αναφερθώ στις μαμάδες που μετατράπηκαν σε αθλήτριες του άλματος επί κοντό, χρησιμοποιώντας τα καρότσια για να υπερπηδήσουν τη λίμνη στο τέλος της ράμπας...
 |
| Το σπίτι δίπλα στη λίμνη |
 |
| Το λιβάδι που δακρύζει
Να' ναι καλά τα έργα, που μετέτρεψαν το κέντρο της πόλης μας σε χολυγουντιανό σκηνικό, αλλά μας έδωσαν και μια δόση γκλαμουριάς στις μουντές μας μέρες...
πηγή: http://veriotis-veria.blogspot.gr/ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου