Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Αστικό περιβάλλον - αισθητική. Η ιστορία μιας Προκυμαίας…


mytilini-oneiro

 Άρθρο του Δ. Δημητριάδη
(μέλους της Ανεξάρτητης Κίνησης Πολιτών Λέσβου)

Με αφορμή το θέμα που παρουσιάστηκε για την ταμπέλα του «Φούρνου με Ξύλα», που θεωρείται από τον ιδιοκτήτη του ένα πολύ δυνατό εργαλείο για την ενίσχυση του “marketing” της επιχείρησης του σε αντίθεση με αρκετούς συμπολίτες μας που θεωρούν ότι στερείται ουσίας, φαντασίας, αρχιτεκτονικής και καλαισθησίας, δράττομαι της ευκαιρίας να μιλήσω για την πολύπαθη προκυμαία της πόλης της Μυτιλήνης και τα εγκλήματα που διεπράχθησαν τόσο στην αισθητικής της, κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών, όσο και στη γενικότερη εικόνα της, σε σχέση με τις προκυμαίες άλλων κοντινών νησιών όπως αυτό της Χίου.

 
Τι είναι MARKETING;

Είναι ένας τρόπος, με απλές λέξεις να προωθήσεις την επιχείρηση σου και τα προϊόντα σου. Ένας απλός τρόπος είναι να τοποθετήσεις ταμπέλα, όπως «ΔΑΝΕΙΑ», «ΤΑΤΟΥΑΖ», ή ακόμα «ΦΟΥΡΝΟΣ ΜΕ ΞΥΛΑ», πάντα με πολύ μεγάλα γράμματα ώστε να είναι ορατά από πολύ μακριά και ίσως να καταφέρουν να προσεγγίσουν πελάτες και από την απέναντι ακτή, αλλιώς δεν θα μιλούσαμε για marketing. Καυστικά τα όσα γράφονται
εδώ, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Όλα αυτά υποβαθμίζουν καθημερινά, αλλά και στο διηνεκές την αισθητική μιας νησιωτικής πόλης, που αν μη τι άλλο, δεν θυμίζει σε τίποτα νησιωτική πόλη σε σχέση με την Σύρο ή πιο κοντά τη Χίο.



1970-2000 ΟΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗΣ

 Όλοι θα θυμόμαστε από περιγραφές των γoνέων μας, αλλά και από την εικόνα που αποκτήσαμε μεγαλώνοντας οι μικρότεροι, ότι κάποτε στην Ελλάδα ο τομέας της κατασκευής και δη της λεγόμενης «αντιπαροχής» κινούσε δυναμικά τον μοχλό της ελληνικής οικονομίας, περασμένα μεγαλεία ή κατασκευαστικά εγκλήματα. Για να μην μηδενίζονται όλα, ναι… η κατασκευή χωρίς κανόνες και με μοναδικό γνώμονα το κέρδος και την οικονομική ανάπτυξη, αλλοίωσε σχεδόν κάθε παραδοσιακή χροιά, τόσο σε πολλές ελληνικές πόλεις, όσο και στην Μυτιλήνη. Η άναρχη δόμηση των νοτίων προαστίων της πόλης, δυναμικά, προσπαθούσε να αλλοιώσει την ομορφιά των παραδοσιακών κτιρίων. Αντίθετα και ευτυχώς, περιοχές όπως η Σουράδα, στα προάστια και η περιοχή της αγοράς στον κυρίως αστικό ιστό, κατάφεραν να διατηρήσουν ως ένα ποσοστό τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα. Στην προκυμαία κατασκευάστηκαν κτίρια όπως το κτίριο της Δ.Ο.Υ., η απέναντι οικοδομή, το κτίριο της «Αποκεντρωμένης Διοίκησης» ή το ξενοδοχείο “Blue Sea”, τα οποία δεν ταιριάζουν καθόλου ούτε με τα παραδοσιακά κτίρια της προκυμαίας αλλά ούτε και με άλλα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα του βρίσκονται στα πέριξ της.

 
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑΣ

 Η προκυμαία, επί τούτου, η πολύπαθη προκυμαία, περνώντας από χίλια κύματα, μελέτες επί μελετών, κατάφερε να είναι αυτό που είναι σήμερα. Ένα μείγμα κακογουστιάς, πολιτισμού της καφετέριας και της διασκέδασης, λίγα ψήγματα παραδοσιακότητας, πολλές τέντες προς εξυπηρέτηση των πελατών που μόνο τέντες δεν είναι αλλά μόνιμες μεταλλικές κατασκευές, με τεράστιες ταμπέλες θα έλεγα – αρκετές – χωρίς καθόλου χώρο για περπάτημα, βόλτα, ρομάντζο – γιατί χρειάζεται και αυτό – ποιότητα ζωής υπό του μηδενός, αν και είναι σκληρό αυτό που λέω.
Υπάρχει και η κεντρική πλατεία, η πλατεία Σαπφούς, θα έλεγα καλύτερα το parking της πλατείας Σαπφούς, γιατί ουσιαστικά αποτελεί χώρο στάθμευσης και το υπέροχο αντλιοστάσιο της Δ.Ε.Υ.Α.Λ., χωρίς ίχνος δέντρου, χωρίς ένα σωστό και καθαρό παγκάκι να καθίσεις ώστε να περιμένεις το φίλο ή τη φίλη για να πας για καφέ και να περπατήσεις στριμωγμένος, πέφτοντας πάνω σε αυτόν που έρχεται από την αντίθετη φορά, ανάμεσα στα μεταλλικά στέγαστρα των καφετεριών και πάλι από την αρχή.



ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ
 
Οι λύσεις τύπου «μετακινούμε λίγο τις τέντες» δεν είναι ούτε καν ημίμετρο. Από την άλλη οι λύσεις τύπου «ακόμα μια λωρίδα κυκλοφορίας για να εξυπηρετούνται μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα για να μην δημιουργείται κυκλοφοριακή συμφόρηση», είναι έγκλημα. Λύσεις υπάρχουν και για να υλοποιηθούν απαιτούν βαθιές τομές, ισχυρές και σωστές αποφάσεις με γνώμονα την ενίσχυση του παραδοσιακού, της ομορφιάς, της βιωσιμότητας, του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Αυτή είναι η υποχρέωση των διοικούντων ή των εμπλεκομένων φορέων όσον αφορά στην πύλη
εισόδου του νησιού και της πόλης, δηλαδή της προκυμαίας. Η ανάδειξη, ο καλλωπισμός, η λειτουργικότητα, η δημιουργία ενός καλαίσθητου συνόλου που θα αντικατοπτρίζει την ομορφιά του παραδοσιακού κομματιού της πόλης και την απαράμιλλη καλαισθησία του φυσικού τοπίου του νησιού είναι υποχρέωση όλων μας. Οι ταμπέλες – γιγαντοοθόνες, πρέπει να αφαιρεθούν με πρωτοβουλία των αρχών, διαμέσου ενός ισχυρού κανονισμού που θα εφαρμόζεται στο έπακρο. Οι μεταλλικές – βαριές κατασκευές των καφετεριών να δώσουν την θέση του σε ένα πεζοδρόμιο, αν υπάρχει, ή να κατασκευαστούν πτυσσόμενες τέντες ανοίγματος δύο μέτρων, ώστε να εξυπηρετούνται οι πεζοί αλλά και οι επιχειρηματίες των καφετεριών. Και τέλος, η κεντρική πλατεία ή χώρος στάθμευσης, πείτε το όπως θέλετε, κάποια στιγμή πρέπει να γίνει πλατεία. Πλατεία καθαρή, με πράσινο και με παγκάκια, να γίνει επιτέλους αυτό που αρμόζει σε μια πλατεία, δηλαδή χώρος συνάντησης και σημείο αναφοράς, για να μπορούμε να καμαρώνουμε για την «βιτρίνα» της πόλης μας.
 
Δημήτριος Κ. Δημητριάδης
Μέλος της Ανεξάρτητης Κίνησης Πολιτών Λέσβου
«Κοινή Λογική»
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου