Διαρκώς επίκαιρο το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη για τα ζώα που υποφέρουν

 

 

Με το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη (1862 - 1924) «Τα ζώα» από το βιβλίο «Iωάννης Πολέμης, Πρώτα βήματα» (Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Bιβλίων, 1904) αποχαιρετούμε το 2016. Οι στίχοι του Πολέμη γραμμένοι 112 χρόνια πριν, με την αξιοσημείωτη μετρική άνεση, που χαρακτηρίζει το έργο του ποιητή συνοψίζουν το νόημα των όσων εμείς εδώ γράφουμε καθημερινά. Κυρίως μιλούν για φιλευσπλαχνία, για συμπόνια, για κατανόηση, για φροντίδα. Για την υποχρέωση μας να υπερασπιζόμαστε αυτά τα πλάσματα. Γιατί δεν γίνεται να μη μας αφορά, όταν άνθρωποι και ζώα γύρω μας υποφέρουν…

Μην αδιαφορείτε, να παλεύετε το άδικο, η αδιαφορία αντιστοιχεί με συμμετοχή στο έγκλημα και δυστυχώς τα εγκλήματα εις βάρος των ζώων παντού στην Ελλάδα σε καθημερινή βάση είναι αμέτρητα…

«Τα ζώα»

Ποτέ δε θα πειράξω τα ζώα τα καημένα·
μην τάχα σαν εμένα, κι εκείνα δεν πονούν;
Θα τα χαϊδεύω πάντα, προστάτης τους θα γίνω.
Ποτέ δεν θα τ’ αφήνω στους δρόμους να πεινούν.
Aν δεν μιλούν κι εκείνα κι ο λόγος αν τους λείπει, μήπως δεν νιώθουν λύπη, δεν νιώθουν και χαρά;
Μήπως καρδιά δεν έχουν, στα στήθη τους κρυμμένη, που τη χαρά προσμένει κι αγάπη λαχταρά;
Aκόμα κι όταν βλέπω πως τα παιδεύουν άλλοι, εγώ θα τρέχω πάλι με θάρρος σταθερό,
θα προσπαθώ με χάδια τον πόνο τους να γιάνω, κι ό,τι μπορώ θα κάνω να τα παρηγορώ.

πηγή: https://www.zoosos.gr/

Ύδρα. Σε καλλωπισμό του εξωτερικού χώρου του γηπέδου προέβη η "Υδραϊκή Κιβωτός"

 

 

Μια εξαιρετική πρωτοβουλία ανέλαβε και έφερε εις πέρας το φιλοζωικό σωματείο «Υδραϊκή Κιβωτός». Σήμερα τοποθετήθηκε εξωτερικά του χώρου του γηπέδου, μεγάλος αριθμός αρωματικών φυτών (δεντρολίβανα), κηπευτικό χώμα, καθαρίστηκε η περιοχή, ποτίστηκαν τα φυτά, ενώ αναμένεται να ολοκληρωθεί ο καλλωπισμός σε λίγες μέρες με την τοποθέτηση τριών μεγάλων φυτών (κοράλια).

Επίσης θα τοποθετηθεί ειδική κατασκευή, πίσω από τα μεγάλα φυτά, όπου θα μπορούν οι γάτες να έχουν νερό και φαγητό. Το κόστος καλύφθηκε αποκλειστικά από την «Υδραϊκή Κιβωτό», από δωρεά ατόμου που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του.

Στο όλο εγχείρημα βοήθησαν για τη μεταφορά των φυτών, εθελοντές της «Υδραϊκής Κιβωτού» αλλά και ο Δήμος Ύδρας με την παροχή αυτοκινήτου και τη συμβολή του Δημοτικού Συμβούλου κ. Γρηγόρη Κοτρομάγια.

Η «Υδραϊκή Κιβωτός» παρακαλεί θερμά να διατηρηθεί ο χώρος καθαρός, να δίνεται στις γάτες -αυστηρά- ξηρά τροφή, αλλά και να μην εγκαταλείπουν εκεί οι ιδιώτες, γατάκια που δεν τα κρατούν στο σπίτι τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως η «Υδραϊκή Κιβωτός» δυο φορές τον χρόνο έχει εντάξει πρόγραμμα στειρώσεων για την αποφυγή του ως άνω φαινομένου αλλά και τον έλεγχο του υπερπληθυσμού των γατών.

 

Θερμά συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία της «Υδραϊκής Κιβωτού», στον Πρόεδρο Αργύρη Καλαματιανάκη και τα μέλη του σωματείου. Η πράξη τους αυτή είναι εθελοντική και υποδειγματική. Καλό είναι να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλους. Άλλωστε όλοι μαζί μπορούμε, να βοηθήσουμε στην καθαριότητα, τον καλλωπισμό και κυρίως να συνηθίσουμε και εμείς οι ίδιοι να κρατάμε τους δημόσιους χώρους πεντακάθαρους.


πηγή: http://fonitisydras.com/

Καστοριά. Με -6 είπαν Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά τα παιδιά στην Κλεισούρα

 

 

Γράφουν ο κ. Σωτήρης και η κ. Βίτα:

«Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά» μας είπαν τα παιδιά στην Κλεισούρα στους -6 C.
Για όλους τους ξενιτεμένους Κλεισουριώτες…
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά! 31 /12 / 2016

 

 

πηγή: http://oladeka.com/

 

Μια σύντομη ιστορία των εθίμων της Πρωτοχρονιάς

 

 

Η πρώτη μέρα του χρόνου συμβολίζει για τον καθένα ένα νέο ξεκίνημα, την αρχή για μια νέα ζωή και κρύβει την ελπίδα ότι αυτή η νέα ζωή θα είναι πολύ καλύτερη από την προηγούμενη

 

Όλοι γνωρίζουμε ποια είναι τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς και τι πρέπει να κάνουμε εκείνη την ημέρα, μιας και η γιορτή της Πρωτοχρονιάς αποτελεί μια από τις αρχαιότερες γιορτές του κόσμου, όμως πόσοι γνωρίζουμε από πού προήλθαν αυτά τα έθιμα;

Η πρώτη μέρα του χρόνου συμβολίζει για τον καθένα ένα νέο ξεκίνημα, την αρχή για μια νέα ζωή και κρύβει την ελπίδα ότι αυτή η νέα ζωή θα είναι πολύ καλύτερη από την προηγούμενη. Σύμφωνα με την παράδοση, ο παλιός χρόνος παίρνει τη μορφή ενός γέρου, ο οποίος φεύγει από τον κόσμο παίρνοντας μαζί του όλα τα κακά της προηγούμενης χρονιάς. Από την άλλη πλευρά, ο νέος χρόνος προσωποποιείται σε ένα όμορφο και ευχάριστο νέο που έρχεται γεμάτος δώρα. Γι' αυτό και όλοι τον υποδέχονται περίλαμπρα, φορώντας τα γιορτινά τους ρούχα και ετοιμάζοντας μεγαλοπρεπή τραπέζια.

Εικάζεται ότι ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς ξεκίνησε ως θεσμός περίπου 4.000 χρόνια πριν, στην αρχαία Βαβυλώνα και δεν γινόταν το χειμώνα, όπως σήμερα, αλλά την άνοιξη, κατά το πρώτο νέο φεγγάρι μετά την εαρινή ισημερία. Και οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά, αυτοί όμως την πρώτη ημέρα του Μαρτίου. Αυτό άλλαξε, το 46 π.Χ., με την άνοδο του Ιουλίου Καίσαρα στην εξουσία, ο οποίος αποφάσισε την αλλαγή του υπάρχοντος ημερολογίου και έτσι καθιερώθηκε μέχρι σήμερα, η πρώτη ημέρα του χρόνου να θεωρείται η πρώτη Ιανουαρίου.

 

Ο Ιανουάριος πήρε το όνομά του από τον Ιανό (που βλέπετε στην εικόνα δεξιά) ο οποίος ήταν θεός των Ρωμαίων και απεικονιζόταν πάντα με δύο πρόσωπα. Το ένα πρόσωπο κοιτούσε προς τα πίσω, τον παλιό χρόνο, ενώ το άλλο κοιτούσε πάντα μπροστά, προς το νέο έτος. Ακόμη, το «ημερολόγιο» πήρε το όνομά του από τις γιορτές των Ρωμαίων, οι οποίες ονομάζονταν Calends (calendar = καλεντάρι = ημερολόγιο) και σ' αυτές οι άνθρωποι συνήθιζαν να στολίζουν τα σπίτια τους και να ανταλλάσσουν δώρα.

Την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η ορθόδοξη εκκλησία θέλοντας να διαχωρίσει τους χριστιανούς από τους ειδωλολάτρες, καθόρισε διαφορετική ημέρα για τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς, η οποία αποτελεί σήμερα μια λαϊκή γιορτή με έθιμα διαδεδομένα σε όλη την Ελλάδα.

Η Πρωτοχρονιά έχει καθιερωθεί ως η ημέρα για το κυνήγι της καλοτυχίας. Το σπάσιμο του ροδιού, που λόγω των πολλών σπόρων του παραπέμπει στην ευχή για πολλαπλασιασμό των αγαθών ή το κρέμασμα της αγριοκρεμμύδας, φυτό μεγάλης αντοχής, καθώς και το ποδαρικό από άτομα που θεωρούνται καλότυχα, όπως τα μικρά παιδιά, επιδιώκουν την προσέλκυση της τύχης για όλο το χρόνο. Στον ίδιο πράγμα αποσκοπούν, όμως, και όσοι παίζουν χαρτιά ή τυχερά παιχνίδια εκείνη την ημέρα. Ακόμη, άλλες ενέργειες παλαιότερα, όπως τα φύλλα ελιάς στο τζάκι ή οι κόκκοι σιταριού που καίγονταν, δίναν σημάδια πρόγνωσης του μέλλοντος.

Όσο για τη νόστιμη γαλόπουλα που όλοι περιμένουμε να γευτούμε στο εορταστικό τραπέζι, το έθιμο έφτασε στην Ευρώπη από το Μεξικό το 1824 μ.Χ. και καθιερώθηκε όταν οι βόρειοι Ευρωπαίοι το δοκίμασαν και διαπίστωσαν ότι το κρέας της ήταν πιο νόστιμο από τους φασιανούς, τις χήνες και τα παγόνια, που ήταν γνωστά μέχρι τότε. Στην Ελλάδα, το παραδοσιακό φαγητό για τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ήταν το χοιρινό κρέας.

Όσον αφορά στην παράδοση του Άγιου Βασίλη, ο άγιος αυτός δεν έχει καμία σχέση με τον Santa Claus, δηλαδή τον Άγιο Νικόλαο, ο οποίος έρχεται από την παγωμένη Λαπωνία και παριστάνεται ως ένα χαμογελαστός παππούλης με κόκκινα ρούχα. Η εικόνα αυτή προήλθε από την Αμερική, όταν ο Αμερικανός σκιτσογράφος Τόμας Ναστ, το 1862, σχεδίασε τη μορφή του για τις ανάγκες προώθησης του πολύ γνωστού σε όλου μας αμερικανικού αναψυκτικού.

Αντίθετα, ο Άγιος Βασίλης των ορθόδοξων χριστιανών κατάγεται από την Καισάρεια και γιορτάζεται ανήμερα την Πρωτοχρονιά. Είναι ο φιλάνθρωπος επίσκοπος, ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, ο οποίος για να προστατεύσει την περιφέρειά του, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, από την επιδρομή των αλλόφυλων, έκανε έρανο και μάζεψε χρυσά νομίσματα και άλλα τιμαλφή, με σκοπό να τα δώσει στον εχθρό και να ανταλλάξει τη σωτηρία της περιοχής του. Τελικά, ο εχθρός δεν κατόρθωσε να εισβάλλει στην Καισάρεια. Έτσι, ο Μέγας Βασίλειος είπε να φτιάξουν μικρές πίτες - ψωμάκια, στα οποία αργότερα τοποθέτησε τα νομίσματα και τα τιμαλφή που είχε μαζέψει και τα μοίρασε ξανά στους κατοίκους. Ο καθένας έπαιρνε ό,τι του τύχαινε από την πίτα που είχε διαλέξει. Η ορθόδοξη εκκλησία συνέδεσε μ’ αυτόν τον τρόπο τον Άγιο Βασίλη με το έθιμο της βασιλόπιτας.

Το έθιμο της βασιλόπιτας, τέλος, είναι πανελλαδικό και υπάρχει ήδη από την αρχαιότητα, καθώς σε αρχαίες γιορτές ή σε εξευμενιστικές προσφορές προς τους νεκρούς και τα πνεύματα, παρασκευάζονταν εορταστικοί άρτοι για καλοτυχία. Συγκεκριμένα, η βασιλόπιτα έχει τις ρίζες της σε αρχαία ελληνορωμαϊκά έθιμα, όταν στα Κρόνια (εορτή του θεού Κ(χ)ρόνου, που λατρευόταν στην Ελλάδα) και στα Σατουρνάλια (Saturnalia) της Ρώμης έφτιαχναν γλυκά και πίτες και έβαζαν μέσα νομίσματα, τα οποία όποιος τα έβρισκε θεωρούνταν τυχερός.

Η πίτα, που φτιάχνουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, κόβεται παρουσία όλων των μελών της οικογένειας, ή και άλλων συγγενών και φίλων, από το μεγαλύτερο μέλος της οικογένειας το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς, ενώ το κόψιμο της πίτας μπορεί να συνεχιστεί καθ' όλη τη διάρκεια των πρώτων μηνών του νέου χρόνου από διάφορους συλλόγους, σωματεία, ιδρύματα ή οργανισμούς. Ακόμη, παρουσιάζονται διάφορες παραλλαγές στη συνταγή της βασιλόπιτας ανά την Ελλάδα, όπως για παράδειγμα στη Θεσσαλία, όπου η πίτα φτιάχνεται από φύλλα και μέσα μπορούν οι νοικοκυρές να τοποθετήσουν λίγο κλήμα, τριφύλλι, καλαμπόκι, φασόλι ή άχυρο.


πηγή: http://www.alexpolisonline.com/

 

Έπεσαν τα πρώτα χιόνια στη Λήμνο

 

 

Χειμωνιάτικο το σκηνικό στη Λήμνο λίγο πριν την εκπνοή του 2016, με τα πρώτα χιόνια να κάνουν την εμφάνισή τους στα ορεινά του νησιού. Όπως θα δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν, οι πρώτες νιφάδες κάλυψαν ορισμένες περιοχές της Λήμνου, όπως ο Κορνός και η Δάφνη, ενώ στα λευκά ντύθηκαν και κάποια βουνά.

 

 

 

 

Η βαρυχειμωνιά αναμένεται να συνεχιστεί και σήμερα με τσουχτερό κρύο, βοριάδες και νεφώσεις με χιονόνερο ή χιόνι κυρίως στις βορειότερες περιοχές.

 

 

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Σφυρής, Ειρήνη Παλαίστρου, Γιάννης

                       Δικράνης             
             πηγή: http://www.limnosfm100.gr/

Βασιλόπιτα. Η ιστορία του Φλουριού

 

 

Βασιλόπιτα: η ιστορία της ξεκινά πριν από εκατοντάδες χρόνια, περίπου 1500, στη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας. Την εποχή που ο Μέγας Βασίλειος, ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.

Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.

Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.

Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.

Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.

Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!

‘Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.

Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.

 

 

πηγή: https://olympia.gr/

Λευκή η παραμονή Πρωτοχρονιάς στη Θεσσαλονίκη

 

 

Στα λευκά ντύθηκε και η Θεσσαλονίκη για να υποδεχτεί το νέο έτος. Από νωρίς το πρωί χιονίζει ακόμη και στο κέντρο της πόλης, με τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης να απολαμβάνουν το λευκό τοπίο.

Τα γιορτινά τους έβαλαν και... τα χρονολόγια πολλών χρηστών του Facebook, οιι οποίοι μοιράστηκαν με τους φίλους τους τις όμορφες εικόνες.

Δείτε τις φωτογραφίες της Αλεξάνδρας Ανθίδου, του Γιάννη Κωνσταντινίδη και του Νίκου Μεζερίδη, από Ωραιόκαστρο και Χορτιάτη:

 

 

 

 

πηγή: http://www.thestival.gr/

 

Περπατώντας στην παγωμένη δρακόλιμνη…

 

 

Ο Σωτήρης Σταύρου αφηγείται την συγκλονιστική εμπειρία!

 

«...Μία φωτογραφία μπορεί να δείξει πολύ λίγα από τα συναισθήματα που νιώθεις όταν βρίσκεσαι εκεί...»! Την φράση αυτή χρησιμοποιεί ο Σωτήρης Σταύρου για να αναφερθεί στην μοναδική εμπειρία που είχε, να περπατήσει στην παγωμένη Δρακόλιμνη! Στο δώρο, που του έκανε η φύση..

Οι φωτογραφίες που απαθανάτισε ο ίδιος έχουν κάνει τον γύρο της Ελλάδας... Πρόκειται άλλωστε για μαγευτικά στιγμιότυπα, σε μία από τις ομορφότερες γωνιές του τόπου μας!

Ο Σωτήρης είναι από τα Γιάννινα, μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου, κάποιες φορές όμως κάνει πορείες μοναχικές ή παρεΐστικες.

 

 

Αυτή τη φορά ξεκίνησε από το Μικρό Πάπιγκο, παίρνοντας το κλασσικό που οδηγεί στο καταφύγιο της Αστράκας. Κι από κει ακολούθησαν την διαδρομή προς την δρακόλιμνη.

«Είναι μία πορεία που την έχουμε κάνει πολλές φορές και μάλιστα σε διαφορετικές εποχές», αναφέρει στο Epiruspost και θυμάται πως πριν από τέσσερα χρόνια είχε δει και πάλι παγωμένη την λιμνούλα, η οποία έκανε διάφορους σχηματισμούς που έμοιαζαν με γλυπτά!

Για τους δύο φίλους ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία... Μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσουν ποτέ!

 

 

«Το να περπατάς, γενικά στη φύση, είναι φοβερή εμπειρία. Ένας λόγος παραπάνω, όταν περπατάς, σε ένα από τα ομορφότερα κομμάτια του ορεινού όγκου, στην δρακόλιμνη της Τύμφης.. Και νιώθουμε τυχεροί που την συναντήσαμε παγωμένη και μάλιστα σε βαθμό που μπορούσαμε να περπατήσουμε πάνω της..», σημειώνει ο Σωτήρης Σταύρου!

Και το μήνυμα που στέλνει σε όλους... «Να γίνει σε όλους τρόπος ζωής η ενασχόληση με την φύση... Και να ξέρουν πως μία φωτογραφία μπορεί να δείξει πολύ λίγα από τα συναισθήματα που νιώθεις όταν βρίσκεσαι εκεί..»!!

Δεν υπάρχει φόβος σε τέτοιους τόπους. Υπάρχει μόνο δέος! Και ψυχή που γεμίζει από την μαγεία του βουνού... Και τον μύθο που πάντα θα κουβαλάνε στα νερά τους οι δρακόλιμνες!

Στη δρακόλιμνη της Τύμφης και στη δρακόλιμνη του Σμόλικα κατοικούσαν δύο δράκοι, οι οποίοι είχαν έχθρα μεταξύ τους και κάθε φορά που αγρίευαν εκτόξευαν πέτρες ο ένας στον άλλο. Σύμφωνα με τους ντόπιους, ο μύθος αυτός εξηγεί το γεγονός πώς οι όχθες της Δρακόλιμνης του Σμόλικα έχουν άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες, ενώ οι όχθες της λίμνης της Τύμφης μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες!

 

 

 

 

πηγή: http://www.epiruspost.gr/

 

Ημαθία. Σιβηρία έγινε το Σέλι - Χιόνια και παγωνιά!

 

 

Το βράδυ ο υδράργυρος έφτασε στους -10ºC

 

Μπορεί να έχουν περάσει τρία εικοσιτετράωρα από την τελευταία χιονόπτωση, αλλά το λευκό φόντο συνεχίζει να υπάρχει στο πανέμορφο χωριό. Οι φωτογραφίες είναι σημερινές και απεικονίζουν το Σέλι λίγες ώρες πλέον πριν την έλευση της νέας χρονιάς. Σύμφωνα με την Ε.Μ.Υ., δεν προβλέπεται άλλη χιονόπτωση κατά την διάρκεια της Πρωτοχρονιάς, ωστόσο η θερμοκρασία θα βρίσκεται σχεδόν μόνιμα κάτω από τους μηδέν βαθμούς Κελσίου. Αξίζει να σημειωθεί πως χθες το βράδυ, ο υδράργυρος άγγιξε τους -10ºC.

 

 

 

 

Το Δ.Σ. του Τ.Ο. Σελίου με επίσημη ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής: «Σας περιμένουμε αύριο στην πλατεία του χωριού 23:59 για την αλλαγή του χρόνου να υποδεχτούμε όλοι μαζι ένα ευτυχισμένο χρόνο το 2017. Χρόνια Πολλά»!

 

 

πηγή: http://www.veriotis.gr/

 

Η Διεύθυνση Δασών Λέσβου εφιστά την προσοχή όλων για την προστασία της άγριας ζωής

 

 

Με αφορμή αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για θανάτωση νεαρού κύκνου, σε παραθαλάσσια περιοχή έκτος της πόλης της Μυτιλήνης (Χαραμίδα), από κυνηγό, η Διεύθυνση Δασών Λέσβου γνωστοποιεί τα παρακάτω:

 

- Εφιστούμε την προσοχή όλων, κυρίως των κυνηγών κατά την άσκηση θήρας σε περίπτωση αμφιβολίας ή όταν το θήραμα είναι σε απόσταση να αποφεύγετε η θήρευση του.
- Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της άγριας ζωής είναι καθήκον όλων μας και παρακαλούμε τέτοια περιστατικά να καταγγέλλονται άμεσα και επώνυμα στην υπηρεσία μας.
- Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πλούσια βιοποικιλότητα, στην οποία περιλαμβάνονται πολλά σπάνια και απειλούμενα είδη πτηνών που ζουν σε άγρια – φυσική κατάσταση και προστατεύονται από την Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Κάθε χρόνο τους χειμερινούς μήνες πολλά τέτοια είδη πτηνών μεταναστεύουν από την βόρεια Ευρώπη νοτιότερα λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών, βρίσκοντας καταφύγιο στα νησιά μας.
- Ένα εξαιρετικής ομορφιάς είδος είναι και ο κύκνος. Οι κύκνοι είναι μεγάλα πούλια, που έκτος αναπαραγωγικής περιόδου απαντώνται σε κοπάδια. Έχουν κάτασπρο φτέρωμα, μικρό κεφάλι με πορτοκαλοκίτρινο ράμφος, με εμφανές μαύρο εξόγκωμα στο μέτωπο. Τόσο οι κύκνοι όσο και άλλα υδρόβια ή παρυδάτια είδη τυχαίνει να τα συναντάμε μεμονωμένα σε διάφορες υγροτοπικές και παραθαλάσσιες περιοχές στα νησιά μας. Αυτό συμβαίνει λόγω εξάντλησης, κυρίως των νεαρών ατόμων, τα οποία δεν μπορούν να ακολουθήσουν το υπόλοιπο κοπάδι στο μεγάλο ταξίδι τους.

- Σύμφωνα με τις διατάξεις του Δασικού Κώδικα και της υπ’ αριθ. Η.Π.37338/1807/Ε103/1-9-2010 Κ.Υ.Α., όπως αυτή ισχύει σήμερα, απαγορεύεται: ο από πρόθεση φόνος ……των ειδών των οποίων απαγορεύεται η θήρα. Για όσους παραβαίνουν τις εν λόγω διατάξεις προβλέπονται Διοικητικές και Ποινικές κυρώσεις.

Για περισσότερες πληροφορίες οι πολίτες μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα:

 

Διεύθυνση Δασών Λέσβου 2251040052,
Δασονομείο Μυτιλήνης 2251350902,
Δασονομείο Αγιάσου 2252022378,
Δασονομείο Καλλονής 2253022206 και
Δασονομείο Λήμνου τηλ. 2254023390.


πηγή: https://dasarxeio.com/

 

Τα φλαμίνγκο της Καλλονής έχουν ένα μήνυμα για όλους μας...

 

 

Τα φλαμίνγκο της Αλυκής Καλλονής (πάνω από 1000 άτομα στην καταμέτρηση της 26/12) μαζεύονται σε ένα σώμα για να αντιμετωπίσουν το κρύο!

 

 

 

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν χθες (29/12/2016) με τη θερμοκρασία να αγγίζει το μηδέν.

 

Ο χιονιάς που ξεκίνησε είναι μια δύσκολη δοκιμασία για τα πουλιά που προφανώς προσπαθούν να προφυλαχθούν πέρα από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα (λήψη τροφής κ.ά.) αναφέρει το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Καλλονής.

 

Ίσως τα φλαμίνγκο με το δικό τους τρόπο να στέλνουν το μήνυμα για το πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες... κανείς μόνος του!

 

 

φωτογραφίες: Nabaho Kayak /Κέντρο Περιβαλλοντικής 

                       Ενημέρωσης Καλλονής
             πηγή: http://www.lesvosnews.net/
 

«Το κλίμα του Έβρου»

 

 

Ο Δρ Ανδρέας Μαζαράκης έλκει την καταγωγή του από τη γη του Ορφέα και συγκεκριμένα τον Πεντάλοφο του Έβρου. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Freiburg της Γερμανίας με αντικείμενο την Αστική κλιματολογία, Βιομετεωρολογία και Τουριστική Κλιματολογία. Τιμώντας τον τόπο καταγωγής του συνέταξε το εγχειρίδιο «Το κλίμα του Έβρου», όπου παρουσιάζει τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στην ευρύτερη περιοχή του Νομού Έβρου με εύληπτες πληροφορίες και χάρτες.

Το εγχειρίδιο αποτελεί έναν σύντομο και περιεκτικό οδηγό σχετικά με το κλίμα και το βιοκλίμα της ευρύτερης περιοχής του νομού Έβρου που απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Πρόκειται για χρήσιμο εργαλείο για οποιονδήποτε επιθυμεί να διεξάγει κάποια ερευνητική εργασία ή επιχειρηματική δραστηριότητα στην περιοχή του Έβρου και χρειάζεται καθοδήγηση για τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν αλλά και άλλες συναφείς τεκμηριωμένες πληροφορίες για τον νομό.

 

Εγχειρίδιο «Το Κλίμα του Έβρου»(pdf)


πηγή: https://dasarxeio.com/

Ένα χιονισμένο τοπίο

 

 

Οι χειμωνιάτικες μέρες δημιουργούν πραγματικά μια πολύ διαφορετική εικόνα στην καθημερινότητα του ανθρώπου. Ένα χιονισμένο τοπίο αποτελεί μια εξαίσια ζωγραφιά που καλλωπίζει τόσο τη φύση όσο και τις καλοπροαίρετες καρδιές των ανθρώπων. Η σωστή και εποικοδομητική αξιοποίηση των πολυποίκιλων εναλλασσόμενων εικόνων ενός ευρύτερου χειμωνιάτικου τοπίου δημιουργεί νέους και πλούσιους ορίζοντες στην ανθρώπινη ψυχή. Τυχεροί είναι όλοι εκείνοι που μπορούν να αντιληφθούν και να «εκμεταλλευτούν» αυτή τη χειμερινή περίοδο.

Είναι γεγονός ότι ο καλοπροαίρετος άνθρωπος μένει έκθαμβος με τη θέαση αυτής της εξαίσιας ομορφιάς που εκπέμπει το χιονισμένο τοπίο κάτω από ένα ουρανό που φιλοξενεί ταξιδιάρικα σύννεφα με όλους τους έντονους χρωματισμούς, τα οποία σύννεφα συμμειγνύονται θορυβωδώς μετά αστραπών και βροντών. Η συγχορδία του εκκωφαντικού ήχου των βροντών και των αστραπιαίων εκλάμψεων φωτός, δημιουργούν πρωτογενή αρχέγονα συναισθήματα, τα ίδια ακριβώς που άλλοτε ένοιωθε ο άνθρωπος, διαμένοντας σε ένα παρθένο φυσικό περιβάλλον. Την εποχή εκείνη όπου άνθρωπος αποτελούσε αναπόσπαστο στοιχείο της φύσης, με πλήρη συνείδηση της αρχής-γένεσης και του τέλους- αποχώρησης.

Δυστυχώς η σύγχρονη τεχνολογία, αναγκαία δυναμική προόδου και ανάπτυξης, δεν μας αφήνει περιθώρια να δούμε καθαρά και όπως πρέπει ένα χιονισμένο τοπίο και να διαισθανθούμε την αναγκαιότητα να επανασυνδεθούμε με τη φύση και τα στοιχεία της. Είναι γιαυτό που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να δούμε ένα χιονισμένο τοπίο με καθαρό βλέμμα και προοπτική αναγέννησης.

 

Στη σημερινή εποχή εκείνος που θα μπορέσει να συνομιλήσει με ένα χιονισμένο τοπίο είναι τυχερός και ευλογημένος γιατί αποδεσμεύεται όλο και περισσότερο από όλες εκείνες τις αχρείαστες διαδικασίες που επιβάλλει, στον άνθρωπο, η σύγχρονη ζωή.

 

 

πηγή: https://yetos.wordpress.com/

 

Διασχίζοντας μια ρημαγμένη γη

 

Ρίξτε μια ματιά στο ελέφαντα στην παρακάτω φωτογραφία. Το όνομά του είναι Igor. Για 49 χρόνια, περιπλανήθηκε στις πεδιάδες και τα δάση του οικοσυστήματος της Amboseli στην Ανατολική Αφρική. Μια ευγενική ψυχή, όπως και οι περισσότεροι ελέφαντες, ήταν τόσο χαλαρός, όπου το 2007, ο ίδιος επέτρεψε στον φωτογράφο να τον πλησιάσει τόσο κοντά για να τραβήξει το πορτρέτο του.

 

 

Δύο χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 2009, ήταν ίσως αυτό το επίπεδο εμπιστοσύνης που επέτρεψε τους λαθροθήρες να τον πλησιάσουν και να τον σκοτώσουν, ξεριζώνοντας τους χαυλιόδοντες από το πρόσωπό του. Πετώντας πάνω από μια τόσο τεράστια ήπειρο, όπως είναι η Αφρική, με αμέτρητες εκτάσεις άγριας φύσης, είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι δεν υπάρχει αρκετός χώρος τόσο για τα ζώα όσο για τον άνθρωπο. Αλλά λόγω της ακόρεστης ζήτησης τμημάτων από τα άγρια ζώα, αλλά και των φυσικών πόρων της Αφρικής από άλλες χώρες του κόσμου, τα ζώα αυτής της ηπείρου αδυσώπητα εκδιώκονται και κυνηγιούνται. Δεν υπάρχει αφρικανική γη, ώστε τα ζώα να ζήσουν τη ζωή τους με ασφάλεια.

Κάθε χρόνο, υπολογίζεται ότι 30-35.000 ελέφαντες σφαγιάζονται σε ολόκληρη την Αφρική, γεγονός που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την επιβίωσή τους. Για το ελεφαντόδοντο υπάρχει μια μαζική αύξηση της ζήτησης από την Κίνα και την Άπω Ανατολή. Οι τιμές του έχουν εκτοξευθεί στα ύψη: από 200 δολάρια το κιλό το 2004 ανέρχεται τώρα πάνω από 2.000 δολάρια το κιλό.

Το 2013 επιστρέφοντας το φωτογραφικό συνεργείο στην Αφρική για να ξαναφωτογραφήσει τους ελέφαντες, διαπίστωσαν κάτι απρόσμενο. Αυτή τη φορά, όταν πλησίαζαν σε απόσταση μισού μιλίου, οι ελέφαντες έτρεχαν τρομοκρατημένοι και πανικόβλητοι. Προσπάθησαν να αναφέρουν ό,τι είχαν δει, αλλά τίποτα δεν έγινε, τίποτα δεν συνέβη. Η υπηρεσία άγριας φύσης της Κένυας υποχρηματοδοτείται και οι λίγες ΜΚΟ στην περιοχή έχουν ανεπαρκή κεφάλαια και υποδομές, για να κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Από την πλευρά της Τανζανίας, δεν ασχολούνται καθόλου με την προστασία και τη διατήρηση των πληθυσμών των ελεφάντων.

Παρακάτω παραθέτονται φωτογραφίες από το οικοσύστημα Amboseli, ένα από τα πιο σημαντικά και διάσημα οικοσυστήματα στην Αφρική, περιέχοντας τον μεγαλύτερο πληθυσμό ελεφάντων, ο οποίος τίθεται στις ημέρες μας σε κίνδυνο.

 

 

 

πηγή: http://forest.pblogs.gr/, matadornetwork.com

 

Ιδρύεται Δίκτυο Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών Θερμαϊκού Κόλπου

 

 

Τη συμμετοχή του δήμου Δέλτα στο «Δίκτυο Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών Θερμαϊκού Κόλπου» αποφάσισε το δημοτικό συμβούλιο, με ταυτόχρονη λύση και εκκαθάριση της «Π.Ο.Α.Υ ΑΕ» που λειτουργούσε έως τώρα.

 

Στο Δίκτυο, που θα έχει μορφή αστικής εταιρείας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, θα συμμετέχουν η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ο δήμος Δέλτα, ο δήμος Θερμαϊκού και ο δήμος Αλεξάνδρειας. Η έδρα του Δικτύου θα βρίσκεται στο δήμο Δέλτα.

 

«Εκείνο που θέλουμε να πετύχουμε μέσα από αυτή τη δράση είναι να βοηθήσουμε τους υδατοκαλλιεργητές να αναπτυχθούν και να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί ιδίως στον εξαγωγικό τομέα. Παράλληλα, να προστατεύσουμε το θαλάσσιο περιβάλλον, όχι μόνο από οικολογική ευαισθησία αλλά και γιατί αποτελεί πηγή εργασίας και πλούτου για το Δήμο μας και την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης» δήλωσε ο δήμαρχος Ευθ. Φωτόπουλος.

 

Σκοπός του Δικτύου είναι στα πλαίσια της κείμενης νομοθεσίας, η ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών στον Θερμαϊκό Κόλπο, η διαχείριση των αλιευμάτων και των προϊόντων της υδατοκαλλιέργειας, η ορθολογική διαχείριση και προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος και η ενίσχυση του ρόλου και της θέσης των απασχολούμενων στον τομέα αυτόν.

 

 

Έργο του Δικτύου, ενδεικτικά, θα είναι:

 

α) Η διοίκηση και διαχείριση της Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.Ο.Α.Υ.) Θερμαϊκού κόλπου
β) Η διενέργεια εργασιών και μελετών, σχετικώς με τους φυσικούς πόρους, την διερεύνηση βιωσιμότητας νέων παραγωγικών δραστηριοτήτων κ.α.
γ) Η επιμόρφωση και εκπαίδευση των απασχολούμενων στον κλάδο.
δ) Η αξιοποίηση εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων.
ε) Η σύναψη προγραμματικών συμβάσεων και η ανάπτυξη κάθε δραστηριότητας που σχετίζεται με τον σκοπό του Δικτύου.
στ) Η προαγωγή του κλάδου καθώς και το σύνολο των ενεργειών που αποσκοπούν στην ανάδειξη και την υπεραξία των παραγομένων προϊόντων.


πηγή: http://www.citybranding.gr/

 

Εναλλακτικός τουρισμός στην Κοζάνη; Και γιατί όχι;

«Τι μας φέρνετε απ’ την
Κοζάνη; Κάρβουνο;»

της Δήμητρας Καραγιάννη

 

Τι απαντάς, άραγε, όταν ακούς ένα τέτοιο αποστομωτικό ερώτημα, βλέποντας παράλληλα στα μάτια του συνομιλητή σου μια λεπτή δόση ειρωνείας και μπόλικη ματαίωση για το τοπικό σου «είναι»; Ένιωσα, ομολογώ, μια έντονη αυτολύπηση, γιατί δεν κατάγομαι από κάποιον ωραίο τόπο, μια Σαντορίνη, μια Κέρκυρα, μια Κρήτη, μια Ιθάκη, μια Θεσσαλονίκη… από κάποιον, τρόπον τινά, ιδανικό προορισμό, με γραφικά σοκάκια και ατελείωτη θέα στο πέλαγος… Κι ύστερα, η αυτολύπηση έγινε θυμός. Θυμός για την ερώτηση, θυμός γιατί η εικόνα του τόπου μας –είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά- είναι αυτή που είναι, θυμός γιατί μόνοι μας τον αδικήσαμε τον τόπο μας, μα κυρίως γιατί δεν κάνουμε κάτι για να αναστρέψουμε τα πράγματα.

Η ερώτηση αυτή έγινε αφορμή για να σκεφτώ συνειδητά «τοπικιστικά», με την καλή έννοια, όχι από ανούσια προσήλωση στον τόπο καταγωγής μου, μα από εκτίμηση κι αγάπη για τον τόπο αυτό.

 

Έθεσα καταρχήν διάφορα εσωτερικά ερωτήματα: Τι είναι η Κοζάνη για τους άλλους; Τι είναι για μας; Τι δίνουμε στο τόπο μας και τι του ζητάμε; Τι περιμένουμε από εκείνον και τι ονειρευόμαστε για το μέλλον; Πόσο πιστεύουμε σε μας; Πόσο επινοητικοί είμαστε; Πόσο διεκδικούμε το καλύτερο; Πόσο δεκτικοί είμαστε σε καινούριες ιδέες; Πόσο «ψαχνόμαστε» στο διαφορετικό; Πόσο «ανοιχτά» βλέπουμε τα πράγματα, έξω από τους στενούς ορίζοντες του μικρόκοσμου που μας περιβάλλει; Πόσο «μαζί» είμαστε στο αύριο που πρέπει να χτίσουμε από κοινού;

 

Δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που έχουν στο μυαλό τους ταυτισμένη την Κοζάνη με το μαύρο, το γκρίζο, το μουντό, το άδειο. Το θέμα, όμως, δεν είναι τι πιστεύουν οι άλλοι για μας. Το θέμα είναι τι πιστεύουμε εμείς οι ίδιοι για μας. Γιατί, αυτό που είμαστε -κι αυτό που θα γίνουμε- δεν είναι μια τυχαία σύμπτωση. Είναι επιλογή. Κι αυτό, είναι, τόσο ευθύνη, όσο και δύναμη. Οι ίδιοι δημιουργούμε την εικόνα και το μέλλον μας, είτε ως μονάδες, είτε ως μέλη ενός συνόλου, είτε ως κοινωνίες ολόκληρες. Είμαστε, λοιπόν, απόλυτα «υπεύθυνοι» για το μετά, όπως ήμασταν και για το πριν, που διαμόρφωσε το τώρα.

Η αισθητική εικόνα μιας πόλης, σαφώς δεν μπορεί να αλλάξει, παρά μόνο να βελτιωθεί σε βάθος χρόνου. Την εικόνα ενός τόπου, όμως, δεν τη συνθέτουν μονάχα τα κτίρια και οι δρόμοι. Τη συνθέτουν ένα σωρό άλλα πράγματα, που διαμορφώνουν τον «χαρακτήρα» του τόπου αυτού. Την «προσωπικότητά του». Χαριτολογώντας, θα λέγαμε πως αξία δεν έχει μόνο η «εμφάνιση» ενός τόπου, αλλά ο «εσωτερικός του πλούτος»…

Το σήμερα, που σφίγγει ως κλοιός γύρω μας, μας αναγκάζει να βρούμε άλλες λύσεις. Για την ακρίβεια, να τις επινοήσουμε. Να δημιουργήσουμε τις «εναλλακτικές».

Ορμώμενη, λοιπόν, από την τελευταία λέξη, θα μιλήσω γι’ αυτό το νέο «κύμα» της εποχής, που ονομάζεται «εναλλακτικός τουρισμός». Γι’ αυτό το είδος τουρισμού, δηλαδή, που δεν ταυτίζεται με την εικόνα της θάλασσας και του κλασικού καλοκαιρινού τοπίου, αλλά με εναλλακτικές δραστηριότητες, που αναδεικνύουν τις αθέατες πλευρές και πτυχές ενός τόπου.

Μάλλον ηχεί παράταιρο, ίσως και γραφικό, να μιλάει κανείς για οποιοδήποτε είδος «τουρισμού» στην Κοζάνη… Κι όμως, ο εναλλακτικός τουρισμός αφορά ακριβώς περιοχές σαν τη δική μας. Περιοχές που δεν υπήρξαν ποτέ τουριστικές. Είναι μια καινούρια φιλοσοφία που έρχεται να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες ενός τόπου, να αναδείξει τα κρυμμένα δυνατά του στοιχεία, να τα αναπτύξει και να τα εξελίξει δημιουργικά.

Ήταν Σεπτέμβρης του 2013, όταν έγραφα τότε στην εφημερίδα «Θάρρος», για το ενδεχόμενο ανάπτυξης τουρισμού στην Κοζάνη, κι από τότε μέχρι σήμερα, η άποψή μου, ότι η Κοζάνη θα έπρεπε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα αυτό, είναι ακόμα πιο ενισχυμένη.

Τουρισμός δεν είναι μόνο η θάλασσα. Τουρισμός είναι πολλά περισσότερα. Είναι η φύση, οι γεύσεις, τα γράμματα, οι τέχνες, οι παραδόσεις, ο πολιτισμός, και τόσα άλλα, τα οποία η Κοζάνη διαθέτει σε αφθονία. Ο τόπος μας έχει τις προϋποθέσεις για να μετουσιωθεί σε κάτι «άλλο» και να αποκτήσει καινούριες προοπτικές.

Εναλλακτικός τουρισμός είναι ο θρησκευτικός τουρισμός, ο φυσιολατρικός, ο αθλητικός, ο αρχαιολογικός τουρισμός, ο αναρριχητικός, ο ποδηλατικός, ο οικοτουρισμός, ο γαστρονομικός τουρισμός, ο ορειβατικός, ο πολιτισμικός τουρισμός, ο συνεδριακός τουρισμός.

Η Κοζάνη, μια περιοχή που δεν υπήρξε ποτέ τουριστική, θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά. Και να οργανώνεται διαφορετικά. Καταρχάς, έχει δύο πολύ δυνατά χαρτιά στα χέρια της, για τα οποία είναι ήδη γνωστή, με θετικό πρόσημο: Το ένα λέγεται «Κρόκος» και το άλλο «Αποκριά». Η δυναμική των δύο αυτών στοιχείων μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη βάση, να προβληθεί και να αξιοποιηθεί καθοριστικά, τόσο στον τομέα του αγροτουρισμού, όσο και στον τομέα του ευρύτερου εναλλακτικού τουρισμού.

Επίσης, η περιοχή μας διαθέτει όμορφα σημεία (στην πόλη και στα χωριά), που, αν συμπεριληφθούν σε ένα στοχευμένο πρόγραμμα, μπορούν να «κρατήσουν» έναν επισκέπτη για κάποιες ώρες στον τόπο μας. Ο Άγιος Νικόλαος, η Βιβλιοθήκη, το Λαογραφικό Μουσείο, τα μονοπάτια στη φύση, η Μονή Βαζελώνος, o Μπούρινος, το αρχαιολογικό μουσείο Αιανής, η αρχαιολογική συλλογή της Κοζάνης -που πρόσφατα εγκαινιάστηκε-, η λίμνη, είναι ορισμένα από αυτά, τα οποία θα μπορούσαν να αποκτήσουν μία εντελώς διαφορετική διάσταση, αν συμπεριλαμβάνονταν σε ένα συνολικό πρόγραμμα οργανωμένων δραστηριοτήτων, σε συνδυασμό με την απολαυστική τοπική κουζίνα και την πολιτιστική δραστηριότητα της περιοχής μας.

Πιο συγκεκριμένα, τα παραπάνω θα μπορούσε δυνητικά να τα παρέχει σε οργανωμένο πακέτο ένας ιδιώτης, ο οποίος –ερχόμενος σε επαφή με τουριστικά πρακτορεία της Ελλάδας και του εξωτερικού- θα αναλάμβανε να οργανώσει, επί τούτου, ποικίλες δραστηριότητες για επισκέπτες (δράσεις με παραδοσιακούς χορούς, αγροτικές δραστηριότητες, βόλτες στη φύση, ορειβασία, μαθήματα γαστρονομίας, μουσικής, ελληνικών, ποδηλασία, μαθήματα ιππασίας, δραστηριότητες στη λίμνη κ.α.) Σε πολλές χώρες λειτουργούν τέτοιου είδους τουριστικές επιχειρήσεις στην επαρχία –φιλοξενώντας τουρίστες ακόμα και μέσα σε σπίτια. Πρόκειται για ένα είδος εναλλακτικής τουριστικής πρότασης, που ενδιαφέρει μεγάλο κομμάτι ανθρώπων άλλων χωρών, ενώ αρχίζει σταδιακά να αναπτύσσεται και στη χώρα μας.

Παράλληλα με τα παραπάνω, θα ήταν σκόπιμη η αξιοποίηση όλων των αξιόλογων σημείων που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση, καθότι τουριστικά αξιοποιήσιμος δεν είναι ένας τόπος μεμονωμένα, αλλά οτιδήποτε βρίσκεται κοντά σ’ αυτόν. Για την Κοζάνη αυτό θα μπορούσε να είναι ό, τι ανήκει στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, αλλά και η Θεσσαλονίκη, η Κατερίνη, τα Γιάννενα κ.α.

Ίσως η Κοζάνη να μην είναι ακόμα δυνατός προορισμός από μόνη της, μπορεί όμως να αποτελέσει ένα καλό «πέρασμα», ώστε σταδιακά να αρχίσει να προβάλλει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.

Πέρα από την υποστήριξη που θα πρέπει να παρέχει το κέντρο στην περιφέρεια -στο πλαίσιο της ενίσχυσης κάθε οργανωμένης ή μεμονωμένης φωνής δημιουργίας, καινοτομίας και παραγωγικής ανάπτυξης-, οφείλουμε να κάνουμε πολλά και οι ίδιοι.

Αυτό που πρέπει πρωτίστως να κατανοήσουμε είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει εναλλακτικός τουρισμός χωρίς την συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας. Είναι αναγκαίο η τοπική επιχειρηματικότητα και η κοινωνία μας εν γένει, να δραστηριοποιηθεί σε αυτό το επίπεδο, αλλά πρωτίστως να μπει σε μία άλλη λογική. Οφείλουμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς. Και, κυρίως, πρέπει να αγαπήσουμε και να εκτιμήσουμε τον τόπο στον οποίο ζούμε.

Σε μια εποχή τόσο μεγάλης κρίσης, με υψηλότατα ποσοστά ανεργίας στην περιοχή μας, επιβάλλεται να βρούμε ή να επινοήσουμε λύσεις. Δεν υπάρχει τόπος που να μην έχει κάτι να αναδείξει. Δεν υπάρχει τόπος που να μη μπορεί να γίνει επισκέψιμος. Ο δικός μας τόπος έχει σημαντικές δυνατότητες. Αναξιοποίητες. Όμως υπαρκτές. Αν η ιδέα μετουσιωθεί σε προσπάθεια, και το όραμα σταδιακά σε πράξη, ανοίγουμε έναν δρόμο, ώστε οι δυνατότητες να γίνουν προοπτικές μέσα στο χρόνο. Ας μην ξεχνάμε πως «το μέλλον ανήκει στους ανθρώπους που βλέπουν τις δυνατότητες, προτού αυτές γίνουν προφανείς».


πηγή: http://kozan.gr/

 

Παντοπωλείο με τοπικά προϊόντα ετοιμάζει ο Καταναλωτικός Συνεταιρισμός Ξάνθης

Από τον πρώτο μήνα του νέου έτους θα λειτουργήσει το νέο κατάστημα του Καταναλωτικού Συνεταιρισμού Ξάνθης, σε κεντρικό σημείο της πόλης.

 

Το παντοπωλείο αυτό θα έχει τον τίτλο «Το ΜΑγαΖΙ ΜΑΣ»-με έμφαση στο Μαζί- και αποτελεί το επιστέγασμα σκληρών και ακάματων προσπαθειών ανθρώπων της Ξάνθης, τα τελευταίο δύο χρόνια, που πιστεύουν στο καταναλωτικό κίνημα και την ενεργοποίηση της καταναλωτικής συνείδησης για τα τοπικά προϊόντα.

 

Μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής ο πρόεδρος Κώστας Φιλιππίδης, υπογράμμισε πως το συγκεκριμένο παντοπωλείο θα αποτελεί ένα βήμα για να τοποθετήσουν τα προϊόντα τους οι τοπικοί παραγωγοί της Θράκης ολόκληρης και να μπορούν εύκολα να τα βρουν οι καταναλωτές.

 

Επίσης ο κ. Φιλιππίδης κάλεσε το αγοραστικό κοινό σε μια γνωριμία με το κατάστημα και τους παραγωγούς την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όπου θα υπάρχει μια μικρή γιορτή.

 

Τέλος κάλεσε όσους μπορούν να βοηθήσουν παρέχοντας εξοπλισμό καταστήματος στο παντοπωλείο.


πηγή: http://www.paseges.gr/

 

"Περίπατοι Κληρονομιάς στη Θεσσαλονίκη", μια εξαιρετική παρουσίαση στην έκδοση "Θεσσαλονικέων Πόλις"

 

 

Οι «Περίπατοι Κληρονομιάς στη Θεσσαλονίκη» είναι μια εξαιρετική δουλειά από το Παράρτημα Θεσσαλονίκης της ΕΛΛΕΤ, σε συνεργασία με το Κέντρο Ιστορίας Δήμου Θεσσαλονίκης. Μετά την αγγλική τους έκδοση, είναι διαθέσιμοι και στα γερμανικά.

Η έκδοση - που απευθύνεται στον μη ειδικό επισκέπτη και περιπατητή της Θεσσαλονίκης - προσφέρει συνοπτική, αλλά υπεύθυνη και επιστημονικά αξιόπιστη πληροφόρηση για την πλούσια ιστορία και τα μνημεία της πόλης όλων των εποχών.

Διαβάστε παρακάτω την εξαιρετική παρουσίαση του Οδηγού από την Όλγα Δεληγιάννη, ε.τ. αρχιτέκτονα ΥΠΠΟ και Πρόεδρο Δ.Ε. Παραρτήματος Θεσσαλονίκης ΕΛΛΕΤ στην έκδοση «Θεσσαλονικέων Πόλις».

 

thessalonikeonpolis_peripatoik.pdf   .


πηγή: http://www.ellet.gr/

 

Καστοριά. Ποδηλατοβόλτα Προσφοράς και Αγάπης του Ποδηλατικού Συλλόγου Καστοριάς «620»

 

 

Ο Ποδηλατικός Σύλλογος Καστοριάς 620 στηρίζει το τμήμα Σαμαρειτών Ε.Ε.Σ Καστοριάς στην συγκέντρωση τροφίμων για τις οικογένειες του νομού που χρειάζονται την βοήθεια μας.

 

Για αυτό θα πραγματοποιήσει συμβολική ποδηλατοβόλτα και καλεί τα μέλη του να προσέλθουν σε αυτή φέρνοντας ο καθένας οτι τρόφιμα μπορεί.Μετα το πέρας της ποδηλατοβόλτας θα επισκεφθούμε τον Ερυθρό Σταυρό για την παράδοση των τροφίμων.

Η ποδηλατοβόλτα θα ξεκινήσει στις 15:00 από τον χώρο του πάρκινγκ της Νομαρχίας.


πηγή: http://oladeka.com/

 

Φορέας Διαχείρισης όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Αποστολή κουκουβάγιας (Athene noctua) στην "ΑΝΙΜΑ" για περίθαλψη

 

 

Ο Φορέας Διαχείρισης όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού παρέλαβε τη Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016 αρπακτικό πτηνό από την περιοχή του Λεωνιδίου. Πιο συγκεκριμένα επρόκειτο για μία κουκουβάγια (Athene noctua) η οποία χτύπησε σε διερχόμενο όχημα στο Λεωνίδιο. Η κουκουβάγια μεταφέρθηκε αρχικά από την οδηγό του οχήματος στην έδρα του Φορέα Διαχείρισης στο Άστρος, όπου και της παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και στη συνέχεια διεκομίσθη με το ΚΤΕΛ Αρκαδίας στην Αθήνα, όπου και παρελήφθη από στέλεχος της ΑΝΙΜΑ (Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής) για περίθαλψη.

 

Ευχαριστούμε την κάτοικο της περιοχής κυρία Κονδύλη Μαρία η οποία φρόντισε να μας μεταφέρει άμεσα το τραυματισμένο πτηνό στον Φορέα Διαχείρισης.


Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού

Άστρος Αρκαδίας, 22001
Τηλ: 27550 22021,

Fax: 27550 22806
Email: info@fdparnonas.gr

Web: www.fdparnonas.gr.


πηγή: www.fdparnonas.gr

 

Όνειρο ζωής

 

 

Η Αφροδίτη Ρήγα είναι γεωπόνος, μητέρα και μουσικός, και η ενεργή συμμετοχή της στο αγρόκτημά μας είναι γι’ αυτήν όνειρο ζωής. Εδώ και κάποια χρόνια, γνωρίζει τη γεωπονική από άλλη σκοπιά: πώς να καλλιεργείς με σεβασμό στο έδαφος και το περιβάλλον, με τρόπο που σου δίνει εγγυημένα καθαρή τροφή. Τη συναντήσαμε για να συζητήσουμε για το αγρόκτημα που θα φτιάξουμε μαζί. Θαυμάσαμε την ενέργειά της, τον ενθουσιασμό και την όρεξη που έχει να μεταδώσει τη γνώση σε όσο περισσότερο κόσμο μπορεί. Άνθρωποι σαν την Αφροδίτη μας δείχνουν πόσα πράγματα μπορούμε να πετύχουμε όταν είμαστε όλοι μαζί.

 

 

Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη γεωπονική;

 

Όσο ήμουν στη σχολή γεωπονικής, έκανα ένα σωρό πράγματα: έπαιζα μουσική, έκανα μοντάζ, εκπαιδευόμουν σε περιβαλλοντικές οργανώσεις. Μόνο με τη γεωπονική δεν ασχολήθηκα. Μέχρι που ανακάλυψα ότι η κόρη μου εμφανίζει αλλεργίες σε επεξεργασμένες τροφές και τυποποιημένα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τότε η μητρότητα μου τα έκανε όλα πιο λιανά. Όπως όλοι, ήθελα να της δώσω το καλύτερο και να κάνω για μένα, άρα και για αυτήν, κάτι που να έχει νόημα. Έτσι φύτεψα, καλλιέργησα, δούλεψα με αγρότες πάνω σε πρακτικές βιώσιμης γεωργίας, άρχισα να γράφω σε περιοδικά για να μεταδώσω όλη τη γνώση που πήρα και να της αφήσω γη ζωντανή ώστε να την φροντίσει κι αυτή με τη σειρά της όταν έρθει η ώρα.

 

 

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη Greenpeace και με το "Καλλιέργησέ το";

 

Κάπου εκεί που μάθαινα για τις πρακτικές βιώσιμης γεωργίας, ήρθε και η Greenpeace. Ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε πρώτα με τις ημερίδες για καλλιέργεια ντόπιων κτηνοτροφικών φυτών και τώρα με το αγρόκτημά μας. 

 

Το χωράφι που θα φτιάξουμε μαζί είναι για μένα όνειρο ζωής. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν απόδοση και κέρδος, βλέπω μία αλυσίδα που κάθε κρίκος είναι σημαντικός. Αν σπάσει αυτή η αλυσίδα, όπως συμβαίνει πολύ συχνά στη γεωργία σήμερα, δεν μπορείς να την ξανακολλήσεις με χημικά και φυτοφάρμακα. Σε αυτό το αγρόκτημα θέλουμε να φτιάξουμε αυτή την αλυσίδα από την αρχή μέχρι το τέλος με την σοφία και την ισορροπία που έχει η φύση από μόνη της. Θα φροντίσουμε το χώμα, θα διαλέξουμε ντόπιες ποικιλίες και θα φυλάξουμε το σπόρο τους, θα καλλιεργήσουμε με μεθόδους παραδοσιακές και έξυπνες που δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο.

 

Και πάνω από όλα θα φροντίζουμε τους ανθρώπους. Αυτούς που θα καλλιεργήσουν για να μάθουν, αυτούς που θα ξαναφτιάξουν τη ζωή τους μέσα από αυτή την απασχόληση, που έχουν έναν λαχανόκηπο 5 τετραγωνικά ή 100 στρέμματα και θα καλλιεργήσουν την τροφή μας.

 

 

Ποια είναι τα προβλήματα στον τρόπο που παράγουμε την τροφή μας;

 

Αυτή τη στιγμή στη συμβατική γεωργία ο βασικός στόχος είναι το κέρδος. Η συμβατική γεωργία καλλιεργεί συνέχεια το ίδιο πράγμα με πολλά φυτοφάρμακα και χημικά λιπάσματα. Αυτό νεκρώνει το έδαφος. Σε κάποια χωράφια τους παίρνει χρόνια να το επαναφέρουν ώστε να θυμίζει πάλι χώμα και να φυτρώσει το οτιδήποτε. Τα χημικά που μένουν στο έδαφος, περνάνε στο νερό και τελικά στα ίδια τα προϊόντα που μπαίνουν στην τροφική μας αλυσίδα. Αν υπήρχε εναλλαγή των καλλιεργειών, θα χρειάζονταν λιγότερα φάρμακα, λιγότερα λιπάσματα και θα είχε μεγαλύτερη ζωή το χωράφι. Επίσης, η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει και τους αγρότες, οπότε αν παλιότερα ζητούσαν συμβουλή μια φορά, τώρα δεν ζητούν καθόλου ή αλλάζουν επάγγελμα. Είναι δύσκολα για αυτούς.

 

 

Ποιο είναι το μέλλον για τη γεωργία;

 

Αν θέλουμε αυτάρκεια και βιωσιμότητα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που καλλιεργούμε. Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα, θέλει και η φύση το μερίδιό της. Πρέπει να κατέβουν οι ρυθμοί της εντατικοποίησης, γιατί καταστρέφεται το έδαφός μας. Αυτός ο τόπος είναι προικισμένος από άποψη βιοποικιλότητας. Από το τελευταίο βουνό μέχρι το πιο ξηρό τοπίο, υπάρχει φυτικός και ζωικός πλούτος που είναι σπάνιος. Αυτή η ισορροπία που υπάρχει στη φύση από μόνη της πρέπει να είναι ο οδηγός μας για βιωσιμότητα, για την αυτάρκεια της φύσης και του περιβάλλοντος. Είναι ώρα να γίνονται όλα πιο κοινωνικά, πιο συλλογικά. Να γίνουν συνέργειες, καινούργιου τύπου συνεταιρισμοί. Είναι το μόνο μέλλον που έχουμε, γιατί πρόκειται για την τροφή μας.


πηγή: http://www.greenpeace.org/